Του Μ. Αμάραντου
Η δημοσιονομική κατάρρευση, η διαδικασία ντόμινο που έχει ήδη αρχίσει με τις ακάλυπτες επιταγές, η κάθετη πτώση του τουρισμού που έχει ξαναδώσει στις ελληνικές παραλίες την εικόνα που είχαν την δεκαετία του ’60, θορυβεί τους πάντες. ΄Ολοι βλέπουν να επέρχεται πτώση του βιοτικού επιπέδου, αδυναμία του κράτους να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος κλπ. Εγώ αντιθέτως, υποστηρίζω ότι όλα αυτά αποτελούν μία θαυμάσια ευκαιρία ριζικής αναθεώρησης της οικονομικής μας ζωής.
Η τερατώδης τουριστική έκρηξη, που άρχισε την δεκαετία του ’60, κορυφώθηκε με τις θορυβούσες και μολύνουσες τα πάντα ορδές μπατιροτουριστών την δεκαετία του ’70, συνεχίστηκε την δεκαετία του ’80 και άρχισε να φθίνει την δεκαετία του ’90, υπήρξε εξαιρετικά αλλοιωτική πολλών πραγμάτων. Αποξένωσε τον Έλληνα από την μακραίωνη και περίτεχνη οικονομική του παράδοση και τον μεταμόρφωσε από παραγωγό σε προαγωγό της παράδοσής του.
Έκανε το «τζατζίκι», τον «μουζάκα», το «συρτάκι» χυδαία σύμβολα της τουριστικής ευτέλειας και εμπορευματοποίησης. Τον σεμνό νέο της υπαίθρου εκπόρνευσε σε «καμάκι». Στην θέση της παροιμιώδους ελληνικής φιλοξενίας εγκατέστησε την εξαπάτηση του «ξένου», την εκμετάλλευσή του έναντι παροχής ελεεινών υπηρεσιών.
Η ραγδαία και κυρίως απότομη άνοδος του βιοτικού επιπέδου με δανεικά και κοινοτικά προγράμματα προκάλεσε φαινόμενα μαζικής ψυχιατρικής αποσταθεροποίησης (διότι η διαδρομή από το τσεμπέρι και την στάνη στο τσιμεντένιο τριάρι ή στην υπερπολυτελή «μαιζονέττα» σε δύο-τρεις δεκαετίες δεν αφομοιώνεται εύκολα). Επίσης προκάλεσε ένα ασύλληπτο κύμα κιτς, που σάρωσε ό,τι αισθητικό είχε οικοδομηθεί σ’αυτήν την χώρα την τελευταία εκατονταετία...η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου