Η Κυβέρνηση στο δωμάτιο με τους καθρέφτες

Η κυβέρνηση δείχνει να μην ξεπέρασε ποτέ τις παιδικές ασθένειες που εκδηλώθηκαν με την ανάληψη της εξουσίας το 2004. Η παραπάνω το δέοντος ήπια πολιτική, η αποφυγή ακόμη και των όρων «ρίξη», «τομή», «ριζοσπαστικό», η φοβική προσέγγιση στην ίδια τη δυναμική που προκαλεί μία διακυβέρνηση κτισμένη από προσδοκίες, η υπερτροφική «συναινετική πολιτική», που οδήγησε στην αδράνεια, καθώς και η ανεπάρκεια στην επικοινωνιακή στρατηγική, όλα αυτά αποτέλεσαν συμπτώματα-προβλήματα μιας αποτελμάτωσης που φάνηκε από νωρίς.

Στο post “Η αίσθηση των Ελλήνων για τα πράγματα” γράφαμε προχθές ότι οι πολίτες «μυρίστηκαν» από νωρίς ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή τη διακυβέρνηση. Από τον Μάιο 2004, όταν περίπου 55% των πολιτών πίστευε ότι τα πράγματα στη χώρα πήγαιναν «προς τη σωστή κατεύθυνση» (σε αντίθεση με το 34,5% που θεωρούσε ότι τα πράγματα κινούνταν «προς τη λάθος κατεύθυνση»), έως τον Μάρτιο 2005 (μόλις ένα χρόνο μετά τη νίκη της ΝΔ), η πλήρης αντιστροφή είχε ήδη πραγματοποιηθεί: για το 56% των Ελλήνων, τα πράγματα, από πολύ νωρίς άρχισαν να κινούνταν «προς τη λάθος κατεύθυνση» (34% έλεγε το αντίθετο).

Σήμερα 8 στους 10 Έλληνες θεωρεί ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Μόλις 1 στους 10 είναι ικανοποιημένος. Άξαφνα δε, μία σημαντική μερίδα πληθυσμού έχει αρχίσει να ζητά πρόωρες εκλογές! Και μην γελαστεί κανείς ότι ζητά εκλογές για να κρατήσει τη σημερινή κυβέρνηση. Μάλλον για το αντίθετο λόγο τις ζητά. Για να την διώξει.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι στο δωμάτιο με τους καθρέφτες, με τις επιλογές, τα προβλήματα και τις αποτυχίες της να καθρεφτίζονται, να αντανακλώνται προς πάσα κατεύθυνση και η διέξοδος να φαντάζει αδύνατο να βρεθεί. Τα είδωλα της κυβερνητικής πολιτικής είναι παραμορφωμένα, ξεφεύγουν από την πραγματικότητα, απομακρύνονται από τους πολίτες, τα περιγράμματα αλλοιώνονται, οι εικονικές αναπαραστάσεις κυριαρχούν και εντείνουν το πρόβλημα.

Στο δωμάτιο με τους καθρέφτες, μία από τις πόρτες οδηγεί σε μία συνειδητή και σοβαρή προσπάθεια επιβίωσης, μέσα από ριζοσπαστικές αλλαγές και χρήσιμες διαδικασίες αυτογνωσίας. Άλλες οδηγούν σε άλλες επιλογές. Μία πόρτα, της οποίας το χερούλι είναι πολύ κοντά (within reach που λένε), οδηγεί στο …τρενάκι του τρόμου. Οι επιλογές είναι γνωστές σε όλους. Πολίτες και πολιτικούς.

Papagalomegalo.blog