Ενα από τα επιχειρήματα που κρατούσαν τον Σωκράτη Κόκκαλη σε θέση ισχύος στον Ολυμπιακό αναφορικά με τις σχέσεις του με άλλους παράγοντες αλλά και με τον κόσμο ήταν το πρώτο του έργο. Ητοι πως ο σύλλογος κατόρθωσε να σταθεί στα πόδια του και να περάσει την πέτρινη δεκαετία. Κυρίως όμως να γίνει οικονομικά υγιής. Εγινε; Εγινε. Ο Ολυμπιακός σταμάτησε να χρωστά κι άρχισε να γίνεται μια κερδοφόρος επιχείρηση. Πλην όμως ο πρωταθλητισμός έχει και το ανάλογο κόστος, οικονομικής φύσεως προφανώς. Κι αν θέλεις να χτίσεις και γήπεδο, το οποίο έγινε όπως έγινε (ας μην τα σκαλίζουμε, please, όλοι ξέρουμε το πώς) σαφώς θα πρέπει να βάλεις και το χέρι στην τσέπη για να το δεις γεμάτο από κόσμο.
Εν πάση περιπτώσει, ας πούμε λοιπόν πως ο Ολυμπιακός είναι μέσα 65 εκατ. ευρώ, ποσό το οποίο προφανώς μπορεί να το εξοφλεί (κι αυτό κάνει) και δεν σημαίνει ότι χρεοκοπεί. Σημαίνει όμως ότι δεν αποτελεί πλέον εμπορικό προϊόν.
Όταν ο Μαρινάκης πήγε να μπει στην ΠΑΕ, ζήτησε να την κάνει δική του σε τρία χρόνια και με όρο στο πακέτο να μπει και το Καραϊσκάκη. Οι επιχειρηματίες δεν είναι μαλάκες, αλλιώς δεν θα τα ‘κονομούσαν. Σε τρία χρόνια τα 65 εκατ. ευρώ θα είχαν γίνει π.χ. 30, με το Καραϊσκάκη δικό του και με το ρευστό να φυσάει η απόσβεση θα γινόταν στο άψε σβήσε. Πλην όμως ο Κόκκαλης δεν θέλησε να προφυλάξει την υστεροφημία του... η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου