Από έξω η αλήθεια είναι ότι δεν σου γεμίζει το μάτι. Μόλις μπεις όμως μεταφέρεσαι νοητά κάπου αλλού. Μπροστά στα μάτια σου περνάει όλη η ιστορία του βράχου της Ακρόπολης από τους Αρχαϊκού χρόνους μέχρι την αποθέωση του 5ου αιώνα. Ο Λόγος για το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Χωρίς πολλά πολλά σε βάζει κατευθείαν στο θέμα: Ιστορία και πολιτισμός. Αμέτρητα ευρήματα υψηλού επιπέδου. Φαντάζεσαι εκείνους τους ανθρώπους να γράφουν με τις γραφίδες,να λούζονται με τους λουτήρες,να προσφέρουν "τάμα" στον Ασκληπιό και στον θεό Διόνυσο. Και όσο ανεβαίνεις ορόφους ανεβαίνεις και εσύ. Συναισθηματικά και ψυχολογικά.
Η αναμονή είναι μεγάλη. Θέλεις να πας με τη μία στον τρίτο, στην αίθουσα του Παρθενώνα αλλά τα εκθέματα τα ίδια δεν σ' αφήνουν να τα προσπεράσεις έτσι. Κούροι, κόρες , ψηφίσματα και επιγραφές που διαβάζονται άνετα ακόμα και σήμερα. Κεντημένοι μαίανδροι στα ρούχα, κόκκινοι χιτώνες και ξανθά μαλλιά και τέλος οι κυρίες...οι Καρυάτιδες που φαίνεται να κοιτούν κάπου μακρυά περήφανες ακόμα ωστόσο λειψές...Και ξαφνικά έχεις μια άλλη εικόνα από αυτή που είχες ως τώρα. Εκείνη των πολύχρωμων αγαλμάτων. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η λέξη: Άγαλμα: εκ του αγάλλομαι = ευχαριστιέμαι,απολαμβάνω. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.Απολαμβάνεις...η συνέχεια στο...http://ymagblog.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου