Ο ενδιάμεσος Κύριος Χ

Κάποτε υπήρχε ο κύριος Α. Ο κύριος Α ήταν πολύ εργατικός, αυτό που θα λέγαμε μυρμηγκάκι. Αυτό που έκανε πολύ καλά ο κύριος Α λεγόταν παραγωγή. Ούτος ειπείν, τράβαγε όλο το λούκι. Ο κύριος Α έμενε σε ένα τόπο λίγο απομονωμένο δηλαδή σα να λέμε ψιλομοναχούλης του. Κάποια στιγμή λοιπόν εκεί που δούλευε το χωράφι του, περνούσε από εκεί ο κύριος Β, σοβαρός και μετρημένος. «Μέρα», του είπε με τόνο μισομάγκικο μισοεπισήμο, γενικώς μεσοβέζικο. «Καλημέρα και σε σένα», απάντησε ο αγαθός κύριος Α. «Περνώ από το χτήμα σου συχνά και σε βλέπω πάντα να δουλεύεις» είπε με στόμφο ο κύριος Β». «Ναι, αυτό είναι αλήθεια» ανταπάντησε ο κύριος Α, για να συμπληρώσει αμέσως μετά «Και εγώ σε βλέπω που συνεχώς πηγαινόρχεσαι, πάνω κάτω πολλές φορές την ημέρα. Εσύ δεν δουλεύεις;»

« Μα φυσικά και δουλεύω τόσο όσο εσύ, ίσως και παραπάνω» έκανε ...η συνέχεια εδώ