του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βιώνουμε συνθήκες μιας πρωτόγνωρης οργής.
Οργής για όσα μεθοδεύονται...
Αβεβαιότητας και χαρακτηριστικής ανασφάλειας για το αύριο που ξημερώνει, σε μια χώρα που βασιλεύει ο ενδοτισμός, η εγκληματικότητα και η διαφθορά...
Σ ένα κράτος που υπάρχει για να εκδικείται τον πολίτη του, και που το μόνο που λειτουργεί με συνέπεια σ αυτό, είναι μια κάστα, ένας μηχανισμός «διαχειριστών» που είναι ικανοί και πρόθυμοι να φορολογούν ακόμα και τους φόρους που μας επιβάλλουν, ενώ την ίδια στιγμή λυμαίνονται και κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα με μια μανία πρωτόγνωρη και εγκληματική.
Στις μέρες μας ο καταγγελτικός λόγος δυναμώνει, οξύνεται και αποκτά πολυεπίπεδα χαρακτηριστικά.
Είναι δεικτικός πλέον της αγανάκτησης και της οργής για όσα συντελούνται.
Στην ιστορία όμως ο καταγγελτικός λόγος όσο σαφής και ξεκάθαρος, όσο στοχευμένος και αν υπήρξε - ακόμα και στο «ανάθεμα» που εν δυνάμει κουβαλά - κατά κανόνα παρέμενε αδιέξοδος στο βαθμό που διαπνεόταν κυρίως από αντίθεση και δε σηματοδοτούσε μια συνολικότερη και γενικευμένη πολιτική θέση.
Ήταν καταδικασμένος να εξαντλείται στη μονομέρεια που ενίοτε τον οδηγούσε και στον αποπροσανατολισμό, αυτοακυρωνόταν και αποδυνάμωνε τη θέση του στη ροή των πολιτικών εξελίξεων.
Κατά κανόνα αποκτούσε στοιχεία γραφικότητας και δεν ενέπνεε για δράση και ουσιαστικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.
Ο ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΟΣ λόγος λοιπόν για να μην είναι ΑΔΙΕΞΟΔΟΣ και γραφικός, οφείλει να υπερβαίνει την ΑΝΤΙΘΕΣΗ που τον ετεροκαθορίζει και να μετουσιώνεται σε ΘΕΣΗ ικανή να καθορίζει και να αποσαφηνίζει την κατεύθυνση και το περιεχόμενο των πολιτικών εξελίξεων.
Να μετουσιώνεται σε θέση που θα διαπνέεται από ρεαλισμό.
Από την ικανότητά της να καταδεικνύει με σαφήνεια για τους πολιτικούς βηματισμούς και τους πολιτικούς στόχους, και μάλιστα με τρόπο που να γίνεται κτήμα της κοινωνίας την οποία αφορά, των τμημάτων της στα οποία κατά τεκμήριο απευθύνεται, να σηματοδοτεί και να σφραγίζει όχι μόνο τα οράματα αλλά και την καθημερινή της δράση...η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου