Απλοί πολιτικοί και ηγέτες

Σύμφωνα με τον Άνταμ Σμιθ, τα επιτεύγματα, η δράση του ατόμου σε περιβάλλον ανταγωνισμού ωφελεί το σύνολο. Έτσι, η ομάδα εξυπηρετείται από τις ανεξάρτητες δράσεις των μελών της.

Αυτό ισχύει στην οικονομία μέχρι ενός σημείου. Η πρόσφατη κρίση απέδειξε ότι υπάρχουν όρια που το οικονομικό σύστημα και οι παίκτες του δεν πρέπει να ξεπερνούν.

Στην πολιτική όμως, η αρχή δεν (πρέπει να) ισχύει καθόλου. Στη διακυβέρνηση και στον πολιτικό στίβο γενικότερα, ο ανταγωνισμός δεν είναι πάντα ωφέλιμος, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το σύστημα υπολείπεται σε πολιτική ωριμότητα. Εδώ, [hello !!] η υπεροχή του ατομικού εις βάρος του συλλογικού είναι ελάττωμα. Ας το αντιληφθούμε επιτέλους!

Οι δρώντες, ως εκπρόσωποι των πολιτών οφείλουν να επικεντρώνονται στο συμφέρον των πολλών. Αυτή είναι η υποχρέωση ιδιαίτερα των πολυσυλλεκτικών κομμάτων που συγκροτούν τον λεγόμενο «δικομματισμό» (στα μικρότερα, με πολύ λιγότερους οπαδούς μπορεί να ισχύσει κάτι άλλο, αρκεί να υπάρξει συνεννόηση). Στην υπηρέτηση του.....διαβάστε τη συνέχεια