Γεια σας,
Η κυβέρνηση ψάχνει λεφτά... Δεν τα ψάχνει απλώς, καίγεται για να τα βρει. Το έχουμε καταλάβει και πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να το αισθανόμαστε και στην τσέπη μας.
Τα κρατικά ταμεία είναι άδεια, ο κρατικός προϋπολογισμός έχει πέσει έξω εδώ και πολύ καιρό και οι προβλέψεις για έσοδα από φορολογικές υποθέσεις είναι τόσο δυσοίωνες που απογοητεύουν και τους πιο αισιόδοξους.
Έτσι η κυβέρνηση στην απελπισία της και στην ανάγκη να βρει άμεσα ζεστό (και φθηνό) χρήμα, ανοίγει για ακόμα μία φορά το συρτάρι των ρυθμίσεων. Το έκανε την πρώτη φορά το 1983 με τις ρυθμίσεις για 170000 αυθαίρετα, το επανέλαβε λίγα χρόνια μετά για άλλες 50000 και τρίτωσε με τις ρυθμίσεις για ηλεκτροδότηση των αυθαιρέτων. Τι νομίζαμε ότι θα μπορέσει να την εμποδίσει να το κάνει και για τέταρτη φορά, για τους ημιυπαίθριους χώρους.
Είναι απορίας άξιο, αλλά και αστείο, το πόσο εύκολα οι πολιτικοί μας επικαλούνται τον νόμο για την παραγραφή δικών τους αδικημάτων, αλλά προσπερνούν τον νόμο όταν τίθεται ζήτημα είσπραξης του δημοσίου...
Γιατί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν μπορεί να προσπελαστεί και να πουν ότι για το θέμα της Siemens, τα αδικήματα των πολιτικών δεν θα διαγραφούν? Γιατί ο νόμος των αυθαιρέτων, των ημιυπαίθριων και γενικά των οικοδομικών ατασθαλιών είναι πιο ελαφρύς? Γιατί μπορεί να εκποιείται τόσο εύκολα ο δημόσιος πλούτος σε αντίθεση με την βουλευτική ασυλία?
Από την αρχή ο νόμος για τους ημιυπαίθριος ήταν διάτρητος. Τα πρόστιμα επιβάλλονταν μόνο κατόπιν καταγγελίας. Αλλά πόσες καταγγελίες έγιναν? Ελάχιστες, αφού όλοι κάναμε κατάχρηση του νόμου και ξέραμε ότι μία καταγγελία προς τον γείτονά μας, θα αντιστοιχούσε σε δική του καταγγελία προς εμάς.
Αλλά και στο θέμα των ποινών, ο νόμος είχε κενά. Οι ποινές επιβάλλονταν μόνο στους αγοραστές σπιτιών με κλειστούς ημιυπαίθριους, αφήνοντας τους κατασκευαστές στο απυρόβλητο. Αυτό τους έκανε να κατασκευάζουν μονίμως σπίτια με παρανομίες και εγκλώβιζε τους αγοραστές να αγοράσουν αυτές τις παρανομίες.
Αν λοιπόν οι πολιτικοί μας θέλουν να μας πείσουν ότι κόπτονται για το δημόσιο συμφέρον, δεν αρκεί μόνο να το λένε... Όλοι μας θα «βολευτούμε» με την ρύθμιση των ημιυπαίθριων χώρων. Αυτή είναι η αλήθεια. Όταν λοιπόν όλοι μας κινούμαστε με κοντόφθαλμο και ατομικό ορίζοντα, δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε για το έκτρωμα του γείτονα που χαλάει την γειτονιά.
Ας πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Ας δεχτούμε να γίνει η ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους (δεν έχουμε άλλωστε την δυνατότητα να το αρνηθούμε), ας τους υποχρεώσουμε όμως ώστε να μην μπορεί να γίνει άλλη ρύθμιση. Από εδώ και πέρα να ισχύει ο νόμος, χωρίς δυνατότητα προσπέλασής του. Έτσι οι κατασκευαστές δεν θα βασίζονται στην επόμενη κρατική χρεωκοπία για την νομιμοποίησή τους.
Ακόμα παραπέρα, ας τους υποχρεώσουμε (άγνωστο το πως) να γίνει αντίστοιχη ρύθμιση για τις ευθύνες από το σκάνδαλο της Siemens... Πως είπατε? Δεν θα το δεχτούν, επειδή δεν τους συμφέρει? Συμφωνώ... Δεν πρόκειται να γίνει... Αλλά τουλάχιστον πρέπει να καταλάβουνε ότι έχουμε και εμείς μυαλό...
Αν η κοινωνία μας συγχωρεί τις παρανομίες του γείτονα, τότε είναι υποχρεωμένη να υποστεί τις παρανομίες των πολιτικών... Είμαι απόλυτος σε αυτό και δεν εννοώ να γίνουμε ρουφιάνοι, αλλά να συζούσε έννομα...
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Γιώργος Φακίτσας - Πολιτική Ανάλυση
Η κυβέρνηση ψάχνει λεφτά... Δεν τα ψάχνει απλώς, καίγεται για να τα βρει. Το έχουμε καταλάβει και πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να το αισθανόμαστε και στην τσέπη μας.
Τα κρατικά ταμεία είναι άδεια, ο κρατικός προϋπολογισμός έχει πέσει έξω εδώ και πολύ καιρό και οι προβλέψεις για έσοδα από φορολογικές υποθέσεις είναι τόσο δυσοίωνες που απογοητεύουν και τους πιο αισιόδοξους.
Έτσι η κυβέρνηση στην απελπισία της και στην ανάγκη να βρει άμεσα ζεστό (και φθηνό) χρήμα, ανοίγει για ακόμα μία φορά το συρτάρι των ρυθμίσεων. Το έκανε την πρώτη φορά το 1983 με τις ρυθμίσεις για 170000 αυθαίρετα, το επανέλαβε λίγα χρόνια μετά για άλλες 50000 και τρίτωσε με τις ρυθμίσεις για ηλεκτροδότηση των αυθαιρέτων. Τι νομίζαμε ότι θα μπορέσει να την εμποδίσει να το κάνει και για τέταρτη φορά, για τους ημιυπαίθριους χώρους.
Είναι απορίας άξιο, αλλά και αστείο, το πόσο εύκολα οι πολιτικοί μας επικαλούνται τον νόμο για την παραγραφή δικών τους αδικημάτων, αλλά προσπερνούν τον νόμο όταν τίθεται ζήτημα είσπραξης του δημοσίου...
Γιατί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν μπορεί να προσπελαστεί και να πουν ότι για το θέμα της Siemens, τα αδικήματα των πολιτικών δεν θα διαγραφούν? Γιατί ο νόμος των αυθαιρέτων, των ημιυπαίθριων και γενικά των οικοδομικών ατασθαλιών είναι πιο ελαφρύς? Γιατί μπορεί να εκποιείται τόσο εύκολα ο δημόσιος πλούτος σε αντίθεση με την βουλευτική ασυλία?
Από την αρχή ο νόμος για τους ημιυπαίθριος ήταν διάτρητος. Τα πρόστιμα επιβάλλονταν μόνο κατόπιν καταγγελίας. Αλλά πόσες καταγγελίες έγιναν? Ελάχιστες, αφού όλοι κάναμε κατάχρηση του νόμου και ξέραμε ότι μία καταγγελία προς τον γείτονά μας, θα αντιστοιχούσε σε δική του καταγγελία προς εμάς.
Αλλά και στο θέμα των ποινών, ο νόμος είχε κενά. Οι ποινές επιβάλλονταν μόνο στους αγοραστές σπιτιών με κλειστούς ημιυπαίθριους, αφήνοντας τους κατασκευαστές στο απυρόβλητο. Αυτό τους έκανε να κατασκευάζουν μονίμως σπίτια με παρανομίες και εγκλώβιζε τους αγοραστές να αγοράσουν αυτές τις παρανομίες.
Αν λοιπόν οι πολιτικοί μας θέλουν να μας πείσουν ότι κόπτονται για το δημόσιο συμφέρον, δεν αρκεί μόνο να το λένε... Όλοι μας θα «βολευτούμε» με την ρύθμιση των ημιυπαίθριων χώρων. Αυτή είναι η αλήθεια. Όταν λοιπόν όλοι μας κινούμαστε με κοντόφθαλμο και ατομικό ορίζοντα, δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε για το έκτρωμα του γείτονα που χαλάει την γειτονιά.
Ας πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Ας δεχτούμε να γίνει η ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους (δεν έχουμε άλλωστε την δυνατότητα να το αρνηθούμε), ας τους υποχρεώσουμε όμως ώστε να μην μπορεί να γίνει άλλη ρύθμιση. Από εδώ και πέρα να ισχύει ο νόμος, χωρίς δυνατότητα προσπέλασής του. Έτσι οι κατασκευαστές δεν θα βασίζονται στην επόμενη κρατική χρεωκοπία για την νομιμοποίησή τους.
Ακόμα παραπέρα, ας τους υποχρεώσουμε (άγνωστο το πως) να γίνει αντίστοιχη ρύθμιση για τις ευθύνες από το σκάνδαλο της Siemens... Πως είπατε? Δεν θα το δεχτούν, επειδή δεν τους συμφέρει? Συμφωνώ... Δεν πρόκειται να γίνει... Αλλά τουλάχιστον πρέπει να καταλάβουνε ότι έχουμε και εμείς μυαλό...
Αν η κοινωνία μας συγχωρεί τις παρανομίες του γείτονα, τότε είναι υποχρεωμένη να υποστεί τις παρανομίες των πολιτικών... Είμαι απόλυτος σε αυτό και δεν εννοώ να γίνουμε ρουφιάνοι, αλλά να συζούσε έννομα...
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Γιώργος Φακίτσας - Πολιτική Ανάλυση
Η ηθικολογία είναι απλά η στάση που υιοθετούμε απέναντι σε ανθρώπους που, προσωπικά, αντιπαθούμε.
Oscar Wilde,1854-1900,Ιρλανδός συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου