Πέρασαν κιόλας 32 χρόνια από εκείνο το πρωινό του Αυγούστου, που ο «αδούλωτος ελληνικός κυπριακός λαός» -όπως του άρεσε να τον αποκαλεί- έμεινε βουβός στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του και λίγο αργότερα άρχισε να σχηματίζει ουρές χιλιομέτρων έξω από την Αρχιεπισκοπή, για το ύστατο χαίρε. Εκείνο το πρωινό, ο πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο εθνάρχης Μακάριος ο Γ, έφευγε για πάντα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του όνειρα και στόχους απραγματοποίητους και ένα λαό προδομένο και απογοητευμένο που εξακολουθούσε να γεύεται καθημερινά το πικρό ψωμί της προσφυγιάς, του θανάτου, της καταστροφής…
Ο αδούλωτος λαός του δεν τον ξέχασε...διαβάστε τη συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου