Ανάγκη για μια νέα Στρατηγική

Του Βία Λειβαδά

Όταν διεξάγεται ένας αγώνας είναι απαραίτητο να υπάρχει, πέραν της πολιτικής και μια μακροπρόθεσμη Στρατηγική που να στηρίζεται σε προβλέψεις για τις συνθήκες που θα επικρατούν όταν η εφαρμοζόμενη πολιτική καταστεί ατελέσφορη.

Η Τουρκία έχει μόνιμη Στρατηγική την οποία εφαρμόζει αταλάντευτα ό,τι και να συμβαίνει στον κόσμο. Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου, στενός σύμβουλος του πρωθυπουργού Έρτογαν επί χρόνια, έχει χαράξει με επιτυχία τη στρατηγική τής χώρας του με στόχο όπως τονίζει ο ίδιος «μέχρι το 2023 τίποτε στη γη δεν θα μπορεί να γίνει χωρίς την έγκριση της Τουρκίας». Το 2023 συμπληρώνοναι εκατόν χρόνια από την άνοδο του Μουσταφά Κεμάλ στην εξουσία.

Στρατηγική δεν είναι μόνο ο καθορισμός τού τελικού σκοπού που επιδιώκεται αλλά και τα σταδιακά βήματα που πρέπει να γίνουν για την επίτευξή του, προβλέποντας και λαμβάνοντας υπόψη τις όποιες σημαντικές αλλαγές στο εξωτερικό και διεθνές περιβάλλον. Γι αυτό και η Τουρκία άρχισε να απαγκιστρώνεται από τις εντολές της Αμερικής, αφού την εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε καλύτερα. H ομολογία του Αμερικανού ΥΦΕΞ, κ. Μπράϊζα, ότι η Τουρκία είναι τώρα περιφερειακή υπερδύναμη, ήλθε να επιβεβαιώσει την επιτυχία των στόχων της. Φυσικά οι ΗΠΑ αδυνάτισαν γιατί χρεοκόπησαν οικονομικά και δεν είναι σε θέση να παριστάνουν πια τη μόνη μεγάλη δύναμη. Μήπως ο κ. Μπράϊζα προετοιμάζει τους Αμερικανούς να αποδεχθούν το ρόλο του ακόλουθου της Τουρκίας;

Εμείς εδώ, μια χώρα που κινδυνεύει η ύπαρξή μας συνεχώς από την αναβάθμιση της Τουρκίας, τι κάνουμε; Ακολουθούμε απλά μια πολιτική αδιέξοδη, με συνομιλίες πάνω στη βάση του απορριφθέντος από το λαό στο Δημοψήφισμα σχεδίου Ανάν. Ήδη με την πολιτική των υποχωρήσεων στις προηγούμενες συνομιλίες καταλήξαμε σε σχέδιο που μας οδηγούσε κατευθείαν στην τούρκικη κυριαρχία και την «ανάκτηση» της Κύπρου από την Τουρκία, βάσει των αποφάσεών της του 1956.

Δυστυχώς ο νυν πρόεδρος, περιφρονώντας το Εθνικό Συμβούλιο, πήρε μόνος του την απόφαση να αρχίσει τις νέες συνομιλίες στην ίδια βάση και με τη λογική των υποχωρήσεων. Φυσικά εισπράττει από τους εχθρούς της Κύπρου επαίνους για την υποχωρητικότητά και υποταγή του στις εντολές τους. Τώρα οδηγούμαστε πια στο τέλος της άγονης και ζημιογόνου για την Ελληνική πλευρά «συνομιλιών». Καταλήξαμε ήδη σε αδιέξοδο, αφού σε όλα τα σημεία που συζητήθηκαν υπάρχουν χαώδεις διαφορές, αλλά τις συνεχίζουν γιατί ο καθένας φοβάται να μη επιφορτισθεί με τις επιπτώσεις της αποτυχίας. Αυτό όμως βοηθά μόνο την Τουρκία να συνεχίσει απρόσκοπτα τις ενταξιακές της συνομιλίες και να περάσει την κρίση του Δεκέμβρη. Μετά ας διαλύσουν οι συνομιλίες και θα μπορέσει η Τουρκία με τους φίλους της να βρουν τρόπους να επιρρίψουν τις ευθύνες στη δική μας πλευρά. Ενώ τώρα θωπεύουν τον κ. Χριστόφια, το καλό παιδί, με την άρνησή του να δεχθεί την πλήρη υποταγή θα αρχίσουν να τον κατηγορούν. Η αμερικάνικη προπαγάνδα θα τον δαιμονοποιήσει, όπως συνέβη με τόσους άλλους συνεργάτες της και να στρέψει τους συμμάχους της εναντίον του. Τελικά ο κυπριακός Ελληνισμός θα πληρώσει τις συνέπειες.

Το κυπριακό δεν λύεται με συνομιλίες! Τριάντα χρόνια συνομιλίες κατέληξαν σε ένα σχέδιο που παρέδιδε την Κύπρο στην Τουρκία και τώρα συνεχίζουν πάνω στην ίδια βάση. Είναι ουτοπία να νομίζουμε ότι θα λυθεί το κυπριακό με συνομιλίες και την βοήθεια του ΟΗΕ που υπακούει τυφλά μόνο στην Αμερική.

Ρεαλισμός είναι να στοχοθετήσουμε την πορεία λύσης με βάση τους καθαρούς μας στόχους και να αφαιρέσουμε την ευθύνη για τη λύση στους ασπονδότερους εχθρούς μας, τη Βρετανική πολιτική και την Αμερικανική δύναμη. Είναι καιρός να βρούμε μια νέα πορεία και όταν οι συνομιλίες φθάσουν στο αδιέξοδο να προτείνουμε την εναλλακτική λύση (σχέδιο Β).

Η μόνη ρεαλιστική πορεία είναι η επανατοποθέτηση του κυπριακού στις σωστές του βάσεις ως θέματος εισβολής, κατοχής και εποικισμού. Ως μέλος της Ε.Ε. ολόκληρης της Κύπρου, να ζητήσουμε την προσαρμογή του Συντάγματος του 1960 προς το Ευρωπαϊκό κεκτημένο με εφαρμογή όλων των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποκατάσταση της ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Κύπρου σε όλη την επικράτειά της, συμπεριλαμβανομένου και του εδάφους των Βρετανικών βάσεων. Η Ε.Ε. έχει καθήκον να εκδιώξει τον τουρκικό κατοχικό στρατό από το Ευρωπαϊκό έδαφος της Κύπρου.

Αυτή είναι μια ρεαλιστική πορεία λύσης. Συνομιλούμε με την Ευρώπη και όχι με τον Αμερανοκρατούμενο ΟΗΕ. Με την επιδίωξη αυτής της λύσης γινόμαστε πιο πιστευτοί και στους Ευρωπαίους εταίρους μας, παρά να εκλιπαρούμε για ψίχουλα που δέχεται να μας πετάξει προσωρινά η Τουρκία.

Χρειάζεται όμως σκληρή εργασία σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, για να αποκαταστήσουμε την πιστευτότητα και αξιοπρέπειά μας που χάσαμε στα 36 χρόνια υποταγής.