Με κοροϊδέψατε...

Από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, άκουγα από γονείς δασκάλους, κατηχητές, την φράση «είσαι τυχερός που δεν γνώρισες τον πόλεμο». Όσο μεγάλωνα, εκεί στα εφηβικά μου χρόνια, η φράση συνδυαζόταν σαν σύσταση για τις εφηβικές μου αταξίες «είσαι τυχερός που δεν γνώρισες τον πόλεμο, εμείς οι παλιοί, που τον γνωρίσαμε, δεν τα κάναμε αυτά».

Το πρώτο μεγάλο βιβλίο της βιβλιοθήκης μου, που μου χάρισε ο παππούς μου, θύμα και αυτός του πολέμου, ήταν η ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεφυλλίζοντας το με τα παιδικά μου χέρια, έβλεπα στις φωτογραφίες του βιβλίου, νεκρούς σκελετωμένα κορμιά, κατεστραμμένα κτήρια, καμένη γη. Οι φωτογραφίες αυτές αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου και αισθανόμουν τυχερός, που δεν ζούσα εκείνη την εποχή. Μεγάλωσα, λίγο η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων, λίγο ο κοινός εχθρός η δικτατορία, λίγο το επάγγελμα, τα βάσανα της οικογένειας και ο αγώνας της επιβίωσης, μ’ έκαναν και δεν συνειδητοποιούσα τους πολέμους, που γινόταν μακριά από την χώρα μας, που δυστυχώς ήταν τόσο κοντά μου και αισθανόμουν τυχερός που δεν γνώρισα τον πόλεμο...διαβάστε τη συνέχεια