Αν η Google είχε ξεκινήσει από την Αθήνα...

του Θανάση Μαυρίδη


Σε απολυταρχικά καθεστώτα οι δικτάτορες κλείνουν με απόλυτη φυσικότητα εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς και στέλνουν τους αντιπάλους τους στην αγχόνη. Σε καθεστώτα με μία κάποια επίφαση δημοκρατίας οι «θιγμένοι» αντιμετωπίζουν αυτούς που τους ασκούν κριτική με το ΣΔΟΕ, το Ηθών και ό,τι άλλο διαθέτουν. Στην Ελλάδα, τελευταίως, είναι της μόδας το κλείσιμο των blogs.

Δεν είμαστε υπέρ της ανωνυμίας των blogs, ούτε θα κατηγορήσουμε την Google, επειδή για τους δικούς της λόγους αποφάσισε να «κατεβάσει» σελίδες που η ίδια φιλοξενεί. Πιστεύουμε ότι όποιος θέλει να ασκήσει κριτική θα πρέπει να το κάνει επώνυμα, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια ή απλά και μόνο υπόνοιες για γκρίζες ζώνες. Πιστεύουμε, επίσης, ότι για να μπορεί κάποιος να ασκεί ελεύθερα κριτική, δίχως να φοβάται ότι μπορεί να χάσει το σπίτι του, είναι απαραίτητο να καταργηθούν οι τυποκτόνοι νόμοι. Ας ισχύει και στην Ελλάδα ό,τι ισχύει και στις πολιτισμένες χώρες της Δύσης.

Από την άλλη πλευρά, θεωρούμε ότι όλα όσα συμβαίνουν στο χώρο των blogs τους τελευταίους μήνες είναι απόδειξη για το είδος της Δημοκρατίας που διαθέτουμε και εκθέτουν ανεπανόρθωτα όσους έχουν μάθει εδώ και χρόνια να κινούνται στα παρασκήνια της εξουσίας και να «παίζουν» παιγνίδια στο όνομα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας του Λόγου.

Τα ενημερωτικά blogs έκαναν τα τελευταία χρόνια δυναμικά την εμφάνισή τους και πρόσφεραν στους αναγνώστες τους πληροφόρηση που μέχρι τότε οι τελευταίοι δεν την έβρισκαν στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Είναι μία πραγματικότητα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Δίχως να μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι όλες οι δημοσιευμένες πληροφορίες ήταν απόλυτα διασταυρωμένες (λες και μπορεί να το υποστηρίξει για τα επίσημα Μέσα Ενημέρωσης), είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αναταράξαν τα νερά για τα καλά. Κι είναι και ο λόγος που απέκτησαν μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Χαρακτηριστικό της δημοτικότητάς τους είναι το γεγονός ότι πολλές από τις αποκλειστικότητές τους είχαν θέση στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Σημειώστε ότι πολλά στελέχη των Μέσων Ενημέρωσης δηλώνουν πρόθυμα να ανοίξουν πόλεμο με την ανωνυμία των blogs, αλλά δεν είδαμε τους ίδιους ή τα Μέσα στα οποία εργάζονται να αναφέρουν πηγή όταν χρησιμοποιούν την δουλειά των bloggers, η οποία κατά τα άλλα είναι... αναξιόπιστη!

Τα blogs «έσπασαν» το μονοπώλιο των άλλων Μέσων Ενημέρωσης στο «πολιτικό παιγνίδι». Ένας πολιτικός μηχανισμός αισθανότανε μέχρι πρόσφατα «ασφαλής» αν είχε κατορθώσει να «κτίσει» καλές δημόσιες σχέσεις με τα δύο – τρία μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Σήμερα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, από τη στιγμή που ένας «ανώνυμος» μπορεί μέσω του διαδικτύου να βγάλει τα... «άπλυτά» τους σε κοινή θέα.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Οι bloggers είναι επικίνδυνοι όχι λόγω της ανωνυμίας τους, αλλά επειδή δεν βρίσκονται εντός των παραδοσιακών τειχών του πολιτικοοικονομικού παιγνιδιού. Είναι ανεξέλεγκτοι. Κι εν πάση περιπτώσει, όταν δεν γνωρίζεις κάποιον, πώς θα του προτείνεις μία αργομισθία σε μία δημόσια υπηρεσία; Είναι κι αυτό ένα θέμα...

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στην περίπτωση του press-gr δεν αποδείχτηκαν οι καταγγελίες για «εκβιασμό», στις οποίες εν πολλοίς στηρίχτηκαν οι αρχές για να ξεκινήσουν το κυνήγι μαγισσών. Στην περίπτωση troktiko δεν καταλάβαμε για ποιο λόγο «εξοστρακίστηκε» το blog, έστω και για λίγες ώρες. Μπορεί να μη συμφωνούμε με την αισθητική της εν λόγω σελίδας, αλλά αυτός δεν είναι αρκετός λόγος για να τους στείλει κανείς στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στο κάτω – κάτω της γραφής αν κάθε μέρα πυροβολούσαμε όποιον δεν μας άρεσε, μάλλον θα μέναμε στο τέλος μόνοι μας στον πλανήτη. Το τελευταίο κρούσμα ήταν αυτό του nonews. Εκεί, πλέον, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε δεν έχουν κατηγορηθεί μέχρι σήμερα για κάτι, αλλά η σελίδα τους κατέβηκε αιφνιδιαστικά. Αν κατηγορούνται για κάτι, ας μας ενημερώσει η Google, αν έχει την καλοσύνη, περί τίνος πρόκειται. Διαφορετικά μένει σε όλους μια πικρή γεύση...

Δεν γνωρίζουμε τους διαχειριστές των εν λόγω σελίδων. Είμαστε όμως σίγουροι ότι δεν πρόκειται για κάποιους που ανήκουν στην τάξη των αγγέλων ή που έρχονται οπωσδήποτε κατευθείαν από την κόλαση. Άνθρωποι είναι που θα δοκιμαστούν αργά ή γρήγορα στη διαχείριση της επιτυχίας τους. Αν θα καβαλήσουν ή όχι το καλάμι ή αν θα επιχειρήσουν να γίνουν αύριο εκείνο που σήμερα δηλώνουν ότι δεν τους αντιπροσωπεύει: Ένας ακόμη μηχανισμός της εξουσίας. Θα θέλαμε, επίσης, να επισημάνουμε ότι η ανωνυμία τους μπορεί να είναι χρήσιμη για να αντιμετωπίσουν την τυποκτόνα νομοθεσία μας, αλλά είναι ενοχλητική και κυρίως στις περιπτώσεις εκείνες που κάποιος γίνεται αντικείμενο μιας κακώς εννοούμενης κριτικής, η οποία πολλές φορές αγγίζει τα όρια της συκοφαντίας. Πίσω από την ανωνυμία ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει και αυτό δεν είναι «δημοκρατικό» δικαίωμα. Ας μη επικαλούμαστε τη Δημοκρατία μόνο εκεί που μας συμφέρει...

Αλλά κι αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες είναι εξίσου ενοχλητικό. Ιστοσελίδες ανεβοκατεβαίνουν και δημιουργούν μία αίσθηση ότι αν η Google ξεκινούσε από την Ελλάδα, τότε ίσως να μην είχε καταφέρει τόσα πολλά, όσες πρωτοπόρες ιδέες και αν είχε για να προβάλλει. Θα είχε πιθανότατα εγκλωβιστεί στις καθημερινές πρακτικές μιας πραγματικότητας που θυμίζει περισσότερο τριτοκοσμική χώρα παρά μία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης...

Είναι δικαίωμα της Google να κατεβάζει σελίδες που δεν θέλει πλέον να φιλοξενεί στο σπίτι της. Αλλά είναι και δικαίωμα των αναγνωστών και των διαχειριστών των blogs, η «τρέλα» των οποίων ανεβάζει τα νούμερα και τα έσοδα της Google, να γνωρίζουν τους κανόνες του παιγνιδιού. Είναι άγνωστο ποια είναι η θέση της εταιρείας. Και κυρίως για το αν γνωρίζουν την πολιτική του ελληνικού παραρτήματός τους. Αν, πάντως, συμφωνούν, δεν έχουν παρά να ενημερώνουν το κοινό τους σε όλο τον κόσμο ότι η δουλειά του κάθε blogger θα ρίχνεται στην πυρά αν γίνεται ενοχλητική για την εξουσία ή για τους υποτακτικούς της...


Capital.gr