Γιατί δεν τους πιάνουν;

του Θανάση Μαυρίδη

Έκπληκτος ο κ. Παπανδρέου δήλωσε στην Θεσσαλονίκη ότι άκουσε πως οι θέσεις των εφόρων είναι αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής και πολιτικής διαπλοκής. Αν θυμόμαστε καλά, έκπληκτος είχε δηλώσει σε κάτι ανάλογο και ο κ. Καραμανλής το 2004. Εμείς είμαστε δύο φορές έκπληκτοι που δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής ένας εισαγγελέας να διερευνήσει το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο της χώρας, του συστήματος shop in the shop στις εφορίες...

Λίγο πριν τις εκλογές του 2004 είχα ρωτήσει ένα κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στους εφοριακούς για το πώς σκόπευαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Κι εκείνος μου απάντησε σε ένα μόλις λεπτό: «Θα απλοποιήσουμε τις διαδικασίες, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης και συναλλαγής κατά τη διάρκεια των ελέγχων». Το τι έγινε τελικά το ξέρουμε όλοι μας: Απολύτως τίποτα...

Το τι συμβαίνει το ξέρουμε όλοι. Το τι πρέπει να γίνει το ξέρουμε, επίσης, όλοι. Το ερώτημα είναι αν θα βρεθεί, επιτέλους, κάποιος για να κάνει τα αυτονόητα: Να δημιουργήσει ένα πραγματικά δίκαιο φορολογικό σύστημα και να απαλλάξει τις εφορίες από την διαφθορά.

Ας επιστρέψουμε σε αυτά που είπε ο κ. Παπανδρέου και ας προσπαθήσουμε να τα διερευνήσουμε. Αν μία θέση στην εφορία είναι αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής, αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για να αποκτηθεί η θέση αυτή θα πρέπει με κάποιον τρόπο να βγουν. Θα πρέπει η «επένδυση» να αποσβεστεί. Θα ήταν παράλογο να επιδιώκει κάποιος να γίνει έφορος ή ελεγκτής για λόγους κοινωνικής ανέλιξης και μάλιστα να πληρώνει γι΄ αυτό! Στην αγορά λέγεται ότι αυτό συμβαίνει κατά κόρον και ο κ. Παπανδρέου μετέφερε το κλίμα που μεταφέρουν σε πολλές ιδιωτικές συζητήσεις τους αρκετοί επιχειρηματίες: Ότι στις εφορίες λειτουργούν παραμάγαζα, shops in the shop.

Ποιος μπορεί να αποδείξει την αλήθεια και το μέγεθος της διαφθοράς; Ασφαλώς όχι ένας δημοσιογράφος. Ούτε και ένας επιχειρηματίας που αύριο μπορεί να γίνει βορά στις ορέξεις των αρπακτικών. Το κράτος είναι αυτό που οφείλει να το κάνει, η συντεταγμένη Πολιτεία είναι εκείνη που έχει τη δύναμη να το πράξει. Το κράτος θα μας πει αν αυτά που λέγονται είναι αληθινά ή πρόκειται για... «μεμονωμένα φαινόμενα που αμαυρώνουν το κύρος των υπαλλήλων της εφορίας».

Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του φαινομένου, η λύση είναι πράγματι απλούστατη: Ξεκάθαροι κανόνες για όλους που δεν θα μπορούν να τύχουν πολλαπλής ερμηνείας.

Για να μην κάνουμε τους έξυπνους, θα πρέπει να σας πούμε ποιος είναι ο λόγος που οι καλές προθέσεις εξαντλούνται κάθε φορά σε επίπεδο εξαγγελιών. Όταν, λοιπόν, η πολιτική εξουσία δείχνει την διάθεσή της κάτι να αλλάξει, τότε οι ίδιοι οι μηχανισμοί σπεύδουν να περάσουν το μήνυμά τους: «Ή θέλετε να εξακολουθήσουν τα πράγματα ως έχουν ή αντιμετωπίστε την πτώση των εσόδων». Κι επειδή κανείς υπουργός δεν θέλει να βρεθεί προ δυσάρεστων εξελίξεων στον τομέα των εσόδων, υιοθετεί «αναγκαστικά» την πολιτική της ήπιας προσαρμογής. Δηλαδή, αποφασίζει να αφήσει τα πράγματα ως έχουν...

Έχουμε ακούσει τις τελευταίες ημέρες και για το θέμα των ανείσπρακτων οφειλών. Το ρεπορτάζ λέει ότι υπάρχει πράγματι θέμα και μάλιστα σοβαρό. Αν όμως αυτό είναι το ένα άκρο, το άλλο άκρο ήταν ο τρόπος λειτουργίας του ΣΔΟΕ στις τελευταίες ημέρες της κυβέρνησης Σημίτη. Δεν μπορεί, μεταξύ των δύο άκρων να μην υπάρχει μία μέση οδός!