Φτάνει τόσος ξεπεσμός

Από το Activistis.gr

Δυστυχώς η απογοήτευση που εισπράτει ο Έλληνας από το πολιτικό μας σύστημα μέρα με την μέρα διογκώνεται.

Τα πολιτικά κόμματα τον αντιμετωπίζουν τουλάχιστον σαν κάτοικο των νήσων Παπούα (όχι σύγχρονο αλλά του περασμένου αιώνα).

Πως αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τις υποψηφιότητες που πάνε να του πλασσάρουν;

Μπορεί αυτές να βασίζονται κύρια ή αποκλειστικά στην αναγνωρισιμότητα;

Είναι δυνατόν ο οποισδήποτε κατάφερε να ασχολούνται - τις περισσότερες φορές για πλάκα - τα μέσα μαζί του, να είναι πιθανός αυριανός εθνοπατέρας;

Είναι δυνατόν να προωθούνται προς τα βουλευτικά έδρανα κάτι - κατά τα άλλα χαριτωμένοι έως και ενδιαφέροντες - τύποι που θήτευσαν σε έδρανα της εκχυδαϊσμένης τηλεοπτικής μας πραγματικότητας, που συνειδητά παίζει το ρόλο του διαφθορέα .....

νεανικών ψυχών και οδηγεί στην εύπεπτη και εύκολα ενστερνούμενη θεωρία του καλοπερασάκια που τείνει να γκρεμίσει τις όποιες αντιστάσεις παραμένουν σε προσωπικό ή οικογενειακό επίπεδο;

Τι να πει κανείς για κόμματα που αντί να ψάξουν και να αναδείξουν υποψηφιότητες που όχι μόνο θα κοσμούν τα ψηφοδέλτια αλλά και θα αποτελούν εχέγγυο για στροφή της πολιτικής προς την σοβαρότητα και την ηθική, που τόσο λείπει από την χώρα μας, αναζητούν και προβάλλουν οτιδήποτε ελαφρύ, φαιδρό ή άσχετο;

Αναρωτιόμαστε ποιός πρώτος θα επιχειρήσει να εντάξει στα ψηφοδέλτιά του την Ρούλα Αλβανίδου, τον Στράτο Χασογκόλη, την Πετρούλα Ξεκολίδου, τον Γιώργο Φρυδά και τους άπειρους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που με περισσή φροντίδα μας ταϊζει τα τελευταία χρόνια η ελεύθερη και αυθαίρετη τηλεόραση.

Και φυσικά ποτέ δεν έχει λείψει η ελαφρότητα από τη Βουλή.

Και φυσικά δεν ξεχνάμε τους 153 βουλευτές που φέρεται να έχουν "δεχτεί" (τι κομψά που το διατυπώνουμε!!!) δωράκια από τον Χριστοφοράκο.

Και φυσικά θυμόμαστε τις προτάσεις για να αποζημιωθούν (με νόμο που ευτυχώς αποσύρθηκε μετά τις αντιδράσεις κυρίως των blogs και των social media) όσοι υποψήφιοι περασμένων εκλογικών διαδικασιών απέτυχαν να εκλεγούν.

Και φυσικά δεν ξεχνάμε τα "αναψυκτήρια", τις άγονες γραμμές, την ειδοποιό διαφορά μεταξύ "νόμιμου και ηθικού", την υπόθεση Ζαχόπουλου καθώς και άπειρες υποθέσεις που μια άλλης σύνθεσης και κύρους Βουλή θα μπορούσε να είχε προσεγγίσει με περισσή ευαισθησία και ευθύνη.