Το κάtωθι άρθρο , το οποίο αντέγραψα από ΤΟ ΒΗΜΑ της 3ης Αυγ.08 , το αφιερώνω σε όλους τους θαυμαστές του ευτραφούς ''ακαταλληλότερου'':
Για όσους εξ ημών το όνομα «Καραμανλής» προκαλεί ένα ευχάριστο, αναζωογονητικό ρίγος εθνικής υπερηφανείας, η περασμένη Τρίτη 29 Ιουλίου ήταν μια ξεχωριστή ημέρα!
Διότι στις 29 Ιουλίου του μακρινού 1711 ο Αχμέντ Καραμανλί Πασάς (Qaramanli ή al-Qaramanli), γενίτσαρος τουρκικής ή αλβανικής καταγωγής, έθεσε υπό την κυριαρχία του το βιλαέτι της Τρίπολης στη σημερινή Λιβύη. Η επιρροή του γρήγορα εξαπλώθηκε και στα άλλα δύο γειτονικά βιλαέτια και η δυναστεία που εγκατέστησε κυβέρνησε την περιοχή, η οποία σχεδόν ταυτίζεται με εκείνη της σημερινής Λιβύης, ως το 1835.
Θεωρείται πρόδρομος της ανεξαρτησίας της Λιβύης. Μολονότι η χρήση της έννοιας του έθνους εν προκειμένω δεν είναι ακριβής, δεν μπορώ να μην πω (με καραμανλικούς όρους...) ότι ο Αχμέντ Καραμανλί ήταν ο «εθνάρχης» της Λιβύης.
Από αυτό το σημείο της ιστορίας όμως και πέρα τα πράγματα περιπλέκονται και οι παραλληλισμοί με τα δικά μας γίνονται πιο σύνθετοι. Διότι η εξέλιξη του Αχμέντ Καραμανλί είναι, βεβαίως, ο σημερινός Γκαντάφης ! (Γεγονός που ενέχει κάποια ειρωνεία, καθ΄ όσον ο Γκαντάφης ήταν φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, καλύτερος μαθητής του οποίου υπήρξε ο δικός μας Κώστας Καραμανλής...)
Ο Αχμέντ Καραμανλί ήταν (καταφεύγω πάλι σε όρους του σύγχρονου καραμανλισμού...) ένας τοπικός «νταβατζής» της εποχής. Με τον στόλο των πειρατικών του εκβίαζε τα κράτη και αποσπούσε μεγάλα ποσά για να μην επιτίθεται με τους κουρσάρους του εναντίον των εμπορικών πλοίων τους. Οπως και ο λα-τρε-μέ-νος Μοάμαρ (ο Γκαντάφης), η δυναστεία των Καραμανλιδών της Λιβύης, διά του ηρωικού Γιουσούφ Καραμανλί (που μάλλον ήθελε να αποδείξει ότι δεν είναι «γιουσουφάκι»), κήρυξε τον πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ το 1801, όταν ο μέγας Τόμας Τζέφερσον, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, αρνήθηκε να πληρώσει φόρο τιμής 225.000 δολαρίων της εποχής στον Γιουσούφ. Το αμερικανικό ναυτικό απέκλεισε την Τρίπολη και, παρά κάποιες αρχικές επιτυχίες των κουρσάρων, ο Γιουσούφ συνθηκολόγησε το 1805.
(Εννοείται, βεβαίως, ότι το 2011, οπότε συμπληρώνουμε 300 χρόνια από την ανάρρηση του γενάρχη Αχμέντ Καραμανλί, θα το κάψουμε!..)
1 σχόλιο:
Το κάtωθι άρθρο , το οποίο αντέγραψα από ΤΟ ΒΗΜΑ της 3ης Αυγ.08 , το αφιερώνω σε όλους τους θαυμαστές του ευτραφούς ''ακαταλληλότερου'':
Για όσους εξ ημών το όνομα «Καραμανλής» προκαλεί ένα ευχάριστο, αναζωογονητικό ρίγος εθνικής υπερηφανείας, η περασμένη Τρίτη 29 Ιουλίου ήταν μια ξεχωριστή ημέρα!
Διότι στις 29 Ιουλίου του μακρινού 1711 ο Αχμέντ Καραμανλί Πασάς (Qaramanli ή al-Qaramanli), γενίτσαρος τουρκικής ή αλβανικής καταγωγής, έθεσε υπό την κυριαρχία του το βιλαέτι της Τρίπολης στη σημερινή Λιβύη. Η επιρροή του γρήγορα εξαπλώθηκε και στα άλλα δύο γειτονικά βιλαέτια και η δυναστεία που εγκατέστησε κυβέρνησε την περιοχή, η οποία σχεδόν ταυτίζεται με εκείνη της σημερινής Λιβύης, ως το 1835.
Θεωρείται πρόδρομος της ανεξαρτησίας της Λιβύης. Μολονότι η χρήση της έννοιας του έθνους εν προκειμένω δεν είναι ακριβής, δεν μπορώ να μην πω (με καραμανλικούς όρους...) ότι ο Αχμέντ Καραμανλί ήταν ο «εθνάρχης» της Λιβύης.
Από αυτό το σημείο της ιστορίας όμως και πέρα τα πράγματα περιπλέκονται και οι παραλληλισμοί με τα δικά μας γίνονται πιο σύνθετοι. Διότι η εξέλιξη του Αχμέντ Καραμανλί είναι, βεβαίως, ο σημερινός Γκαντάφης ! (Γεγονός που ενέχει κάποια ειρωνεία, καθ΄ όσον ο Γκαντάφης ήταν φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, καλύτερος μαθητής του οποίου υπήρξε ο δικός μας Κώστας Καραμανλής...)
Ο Αχμέντ Καραμανλί ήταν (καταφεύγω πάλι σε όρους του σύγχρονου καραμανλισμού...) ένας τοπικός «νταβατζής» της εποχής. Με τον στόλο των πειρατικών του εκβίαζε τα κράτη και αποσπούσε μεγάλα ποσά για να μην επιτίθεται με τους κουρσάρους του εναντίον των εμπορικών πλοίων τους. Οπως και ο λα-τρε-μέ-νος Μοάμαρ (ο Γκαντάφης), η δυναστεία των Καραμανλιδών της Λιβύης, διά του ηρωικού Γιουσούφ Καραμανλί (που μάλλον ήθελε να αποδείξει ότι δεν είναι «γιουσουφάκι»), κήρυξε τον πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ το 1801, όταν ο μέγας Τόμας Τζέφερσον, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, αρνήθηκε να πληρώσει φόρο τιμής 225.000 δολαρίων της εποχής στον Γιουσούφ. Το αμερικανικό ναυτικό απέκλεισε την Τρίπολη και, παρά κάποιες αρχικές επιτυχίες των κουρσάρων, ο Γιουσούφ συνθηκολόγησε το 1805.
(Εννοείται, βεβαίως, ότι το 2011, οπότε συμπληρώνουμε 300 χρόνια από την ανάρρηση του γενάρχη Αχμέντ Καραμανλί, θα το κάψουμε!..)
Εδώ πρέπει να πω «μπράβο»; Μάλλον...
Δημοσίευση σχολίου