Αμφιλεγόμενος κόουτς, καλό timing

του Κουβανέζου


Αρτουρ Αντούνες Κοΐμπρα, κατά κόσμον Ζίκο. Ο Ολυμπιακός θα έχει στον πάγκο έναν προπονητή-σταρ στα νιάτα του, όταν έπαιζε μπάλα (και παραήταν καλός) αλλά περισσότερο δημοσιοσχεσίτη παρά τεχνικό.

Και πού είναι το κακό σε αυτό; Κατ’ εμέ, πουθενά.

Κατ’ αρχάς, για να προσληφθεί τόσο γρήγορα, στον Ολυμπιακό πρέπει να είχε μελετήσει την περίπτωσή του αρκετά νωρίτερα, ίσως και προ Βαλβέρδε.

Ο Ζίκο στη Φενερμπαχτσέ έκανε αυτό που του έλεγαν να κάνει κι αυτό που έπρεπε να κάνει. Χειρίστηκε τις βεντέτες όσο έπρεπε, χωρίς να έρχεται συχνά σε ρήξη προτάσσοντας το καλό της ομάδας. Στη Φενέρ δούλεψε με Ρομπέρτο Κάρλος, Ματέγια Κέζμαν, Αλεξ Ντε Σόουζα κ.ά.

Αδιαμφισβήτητα μεγάλος παίκτης, τεράστιος χαρακτήρας αλλά τα τελευταία χρόνια δείχνει πως πρώτο μέλημα έχει τον τραπεζικό του λογαριασμό και όχι την καριέρα. Μετά τη Φενερμπαχτσέ, όπου κατ’ εμέ (τόσα χρόνια SuperLig γράφουμε…) έκανε καλή δουλειά πήγε στην Μπούντιονκορ (τη σημερινή ομάδα του Ριβάλντο) κι από εκεί στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Στην Τουρκία τον κατηγορούσαν ότι μπορούσε να νικήσει άνετα σε ντέρμπι αλλά πελάγωνε στα θεωρητικά εύκολα ματς. Γεγονός. Γεγονός επίσης ότι δεν την ψάχνει και πολύ, έχει τρία συστήματα (4-2-3-1, 4-3-2-1 και 4-3-1-2) που εναλλάσσει, ανάλογα το ματς.

Στην παρούσα φάση, ο Ολυμπιακός ήθελε έναν προπονητή ακριβώς όπως ο Ζίκο. Κάποιον που θα εμπνέει το σεβασμό στα αποδυτήρια και που διαχειριστεί το ρόστερ όπως πρέπει, δίκαια και χωρίς ρήξεις με τις βεντέτες.

Αν περιμένουμε θέαμα; Δύσκολο… Το νταμπλ της σεζόν 2006-07 του πιστώνεται αλλά η Φενέρ πήρε τον τίτλο με 10 ισοπαλίες και 4 ήττες σε 34 ματς, και μόλις 65 γκολ ενεργητικό. Την επόμενη χρονιά είχε 3 βαθμούς παραπάνω (73), 5 γκολ περισσότερα ενεργητικό αλλά έμεινε 3 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Γαλατά.

10 ισοπαλίες και 4 ήττες, ήτοι 14… μη νίκες σε 34 ματς, μας κάνουν περίπου 9-10 χωρίς νίκη στην ελληνική Super League. Αντέχεται; Φέρνει τίτλο; Λογικά όχι.

Το πρόβλημα είναι πως στον Ολυμπιακό ο Ζίκο θα ψάξει να βρει έναν νέο «Αλεξ» και στο ρόστερ τέτοιος δεν υπάρχει. Σε κάθε ομάδα του έκανε καλή δουλειά χάρη σε τέτοιους παίκτες.

Δεν είναι αυστηρός, είναι διαλλακτικός, λατρεύει τους συμπατριώτες του παίκτες κι ο Ντιόγο καλά θα κάνει να τον ακούσει. Τον Γενάρη προβλέπω φουλ μεταγραφές Βραζιλιάνων.

Επίσης, παίζει πολύ από τα άκρα. Πάτε στοίχημα ότι το πρώτο που θα πει είναι «δεν έχουμε αριστερό μέσο;».

«Το να γίνω προπονητής, γενικά δεν ήταν ποτέ στις σκέψεις μου. Οταν ταξίδεψα στην Ιαπωνία για να παρακολουθήσω το Μουντιάλ 2002, δεν περίμενα πως θα επέστρεφα σε αυτή τη χώρα, ως ο μελλοντικός ομοσπονδιακός τεχνικός. Ηταν, πραγματικά, απροσδόκητο. Με βάση την εμπειρία μου στη Βραζιλία, την Ιταλία και την Ιαπωνία ως παίκτης, δεν πίστευα πως θα μπορούσα να σκεφτώ ως προπονητής» είχε πει κάποτε, όταν ανέλαβε την εθνική Ιαπωνίας.