Φορολογική πολιτική-πρόταση

του Γιάννη Παπαϊωάννου

Διαβάζοντας τις προγραμματικές δεσμεύσεις της Νέας κυβέρνησης διαπιστώνουμε ότι κινούνται γενικά και ειδικά προς την σωστή κατεύθυνση ενώ μου άρεσε παρά πολύ η «πράσινη διπλωματία» με έμφαση στην παραγωγή ΑΠΕ σε βραχονησίδες.

Όμως ειδικότερα στο σημείο- εξαγγελία για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο διαπιστώνει κάνεις ότι απουσιάζει εντελώς η λέξη “φοροδιαφυγή” όποτε προκύπτει το παρακάτω κείμενο.

Διαπιστωση:

Κανένα σχέδιο και καμία πρόθεση όσο καλή και να είναι δεν μπορεί να καταστεί εφικτή χωρίς ένα σοβαρό μηχανισμό έλεγχου και είσπραξης των οφειλόμενων φόρων. Οποιαδήποτε προσπάθεια εξυγίανσης και αναζωογόνησης της οικονομίας χωρίς δυνατότητα είσπραξης εσόδων από αυτή την ενέργεια καθίσταται απλή σπάταλη, η οποία θα οδηγήσει σύντομα σε νέα δημοσιονομική εκτροπή και αύξηση του Δημόσιου χρέους που αφήνουμε στις επόμενες γενιές.

Το ισχύων μοντέλο είσπραξης και χάραξης πολίτικης έχει χρεοκοπήσει. Η κεντρική διαχείριση των οικονομικών, η είσπραξη φόρων, η στελέχωση, οι φορολογικές πολιτικές και τα νομοσχέδια, το μοίρασμα της πίτας οδηγούν σχεδόν πάντα σε:

• Στοχοποίηση και απαξίωση των υπεύθυνων υπουργών.

• Έλλειμμα στα έσοδα.

• Διαφθορά.

• Έλλειμμα πληροφόρησης.

• Γραφειοκρατία.

• Διόγκωση του κρατικού μηχανισμού.

• Μη αναπτυξιακές φορολογικές πολιτικές κυρίως για την επαρχία.

• Αυτοδιοίκηση χωρίς πόρους και άλλα.
• 
  

Πρόταση

Προτείνεται λοιπόν η χάραξη πολίτικης και η είσπραξη των φορολογικών βαρών να μεταφερθεί σταδιακά σε βάθος χρόνου στην αυτοδιοίκηση και τα έσοδα να καταβάλλονται στο κράτος βάση του πληθυσμού και του αναλογούντα κατά κεφαλή και κατά περιφέρεια φόρου.

Πλεονεκτήματα:

• Ευελιξία.

• Πόροι στην αυτοδιοίκηση.

• Συμμετοχή του κάθε πολίτη και έλεγχος στην πράξη. Τοπικός δημόσιος διάλογος

• Μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού η φοροδιαφυγή θα γίνει τοπικό φαινόμενο κοινωνικά κατακριτέο αντί να είναι προσωπική στρατηγική εθνικής κλίμακας.

• Χάραξη αναπτυξιακών φορολογικών πολιτικών προσαρμοσμένων στα πλεονεκτήματα και στις στρατηγικές τις κάθε περιφέρειας.

• Ουσιαστικό θέμα ύπαρξης του θεσμού της αυτοδιοίκησης.

• Οι τοπικές κοινωνίες θα αντλούν χρήματα από φορολογική πολιτική και από ευρωπαϊκά προγράμματα θα μπορούν να κάνουν πολιτική και έτσι θα ζωντανέψει η επαρχία και η αποκέντρωση θα γίνει πράξη.

• Τυχών έλλειμμα στα έσοδα θα ξέρουμε σε ποια περιφέρεια οφείλεται και σε ποιους λόγους. θα είναι ευκολότερος έλεγχος μέσω των 13 η λιγότερων περιφερειαρχών.

• Το κόστος είσπραξης και λειτουργιάς του μηχανισμού, το πολιτικό κόστος, πηγαίνει προς τα κάτω.

• Μείωση του σκληρού γραφειοκρατικού κράτους.

Σημείωση το κείμενο είναι ανεπεξέργαστο καθώς στόχο έχει απλώς να ρίξει την ιδέα. Προφανώς δεν θα είναι εύκολο και θα χρειαστεί χρόνος. Όπως είναι γεγονός ότι υπάρχουν ειδικότεροι στο θέμα για να το επεξεργαστούν

κάθε απάντηση δεκτή.