Το κόμμα που καταλαμβάνει την πρώτη θέση εξασφαλίζει, έστω οριακά, την πολυπόθητη πλειοψηφία των 151 εδρών που απαιτείται για τον σχηματισμό μονοκομματικής κυβέρνησης, εφόσον αποσπάσει στην κάλπη εκλογικό ποσοστό 41,5%. Το ποσοστό αυτό, ωστόσο, μπορεί να υποχωρήσει ως και στο 39%, εφόσον μεγάλος αριθμός εκλογέων επιλέξει τους μικρότερους σχηματισμούς που θα συμμετάσχουν στην αναμέτρηση και δεν θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για τη Βουλή.
Αυτές οι ψήφοι αποτελούν τον μοναδικό αποφασιστικό παράγοντα για τη διακύμανση του «πήχη αυτοδυναμίας», ο οποίος χαμηλώνει όσο αυξάνονται αθροιστικά οι επιδόσεις των «εξωκοινοβουλευτικών» σχηματισμών. Αντιθέτως, δεν διαδραματίζει κανέναν απολύτως ρόλο η απόσταση που θα χωρίζει το πρώτο από το δεύτερο κόμμα.
Έτσι, αν τα κόμματα που μείνουν εκτός Βουλής συγκεντρώσουν αθροιστικά ποσοστό κοντά στο 2,5%, τότε για να επιτευχθεί ο στόχος της αυτοδυναμίας το πρώτο κόμμα θα πρέπει να καταγράψει εκλογική δύναμη που να υπερβαίνει πανελλαδικά το 41,5%, όπως συνέβη με την απερχόμενη πλειοψηφία, η οποία στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 εξέλεξε 152 βουλευτές με ποσοστό 41,84%.
Η είσοδος ή μη στη Βουλή, για παράδειγμα, των Οικολόγων-Πρασίνων, που στην ευρωκάλπη του Ιουνίου έφθασαν το 3,49%, ίσως αποδειχθεί καθοριστική για την αυτοδυναμία, καθώς μπορεί να αφαιρέσει ή να προσθέσει, αναλόγως, τρεις ή τέσσερις έδρες στο πρώτο κόμμα.
Ακόμη πιο ευοίωνες είναι οι προοπτικές για την επίτευξη αυτοδυναμίας εφόσον χρειαστεί να γίνουν επαναληπτικές εκλογές, καθώς σε αυτή την αναμέτρηση θα εφαρμοστεί η τροποποίηση ο «νόμος Παυλόπουλου». Η μόνη ουσιώδης διαφορά του με τον ισχύοντα νόμο είναι η αύξηση από 40 σε 50 των εδρών που δί,ονται ως «μπόνους» υπέρ του πρώτου κόμματος.
Με την αλλαγή αυτή το πρώτο κόμμα εξασφαλίζει με το ίδιο ακριβώς ποσοστό επιπλέον πέντε ή έξι έδρες, οι οποίες αφαιρούνται από τα υπόλοιπα κόμματα και κυρίως από το δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου