Στο μεγαλύτερο μέρος τους, οι Προγραμματικές Δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Βουλή, στις 16 Οκτωβρίου 2009, θύμιζαν προεκλογική ομιλία προς άγρα ψήφων. Ηχηρές λέξεις, πομπώδεις εκφράσεις και μεγαλοστομίες, συχνά χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Ο απόλυτος βερμπαλισμός! Όπου ο κ. Παπανδρέου ήταν συγκεκριμένος, απογοήτευσε, όπως στην περίπτωση της σύνταξης του ΟΓΑ που κατήγγειλα στο προηγούμενο άρθρο μου.Βέβαια η κεκτημένη ταχύτητα του αντιπολιτευτικού και προεκλογικού βερμπαλισμού δεν ανακόπτεται από τη μια στιγμή στην άλλη, και από αυτή την άποψη κατανοώ την αδυναμία του κ. Παπανδρέου να προσγειωθεί πια στην ωμή πραγματικότητα του νέου του ρόλου και ν’ αρθρώσει διαφορετικό λόγο. Ελπίζω να έλθει κι αυτό σιγά-σιγά. Προς το παρόν θα σταχυολογήσω τα λαμπρότερα βερμπαλιστικά “μαργαριτάρια”, για να διαλογιστούμε επ' αυτών, μπας και βγάλουμε συμπέρασμα. Πάμε λοιπόν για το σαφάρι του βερμπαλισμού και… αμαρτίαν ουκ έχω.
Περί “ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ” το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν!
--«Το μεγαλύτερο έλλειμμα όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αφορά στα χρήματα. Τα δημόσια οικονομικά μας είναι δυστυχώς μόνο ένα από τα βαριά συμπτώματα βαθύτερων προβλημάτων που έχει η χώρα μας. Μια πολυδιάστατη κρίση διακυβέρνησης, ηθικής, αξιών, θεσμών και εμπιστοσύνης. Αυτό είναι το έλλειμμα που έφερε την απαξίωση των πάντων.»
Όντως έτσι είναι! Μόνο που αυτό το έλλειμμα, που είναι συλλογική ευθύνη λαού και εξουσίας, έρχεται δυστυχώς από πολύ μακριά. Από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου