Αυτά που δεν είπε χθες ο Γ. Παπακωνσταντίνου

Του Γιάννη Αγγέλη


Η «άλλη» πλευρά των χθεσινών ανακοινώσεων του υπουργού Οικονομίας κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, αυτή που δεν αναφέρθηκε στην συνέντευξη Τύπου, έχει να κάνει με κάποια ιδιαιτέρως σημαντικά μεγέθη για την διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής της... επόμενης ημέρας: την συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ, τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας και την πολιτική αντιμετώπισης του χρέους για το οποίο θα του χτυπήσουν την... πόρτα οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης εν όψει του επιπλέον δανεισμού το δίμηνο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ με βάση τους πίνακες που δημοσιεύθηκαν στην ετήσια έκθεσή του για την Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης:

- η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών για τις οποίες η προβλεπόμενη διεύρυνση του δημόσιου χρέους για την περίοδο 2008-2009-2010 θα αγγίξει ή και θα υπερβεί το 20%. Για άλλες χώρες το ποσοστό αυτό θα είναι υψηλότερο (Ισπανία, Ιρλανδία, Μ. Βρετανία, Γερμανία, κ.λ.π.) με την διαφορά ότι στις χώρες αυτές το ποσοστό αύξησης του χρέους προστίθεται σε ένα πολύ χαμηλότερο -σε σχέση με το ελληνικό- αρχικό χρέος.

- το δεύτερο σημείο που επισημαίνουν οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ είναι ότι για τις χώρες που βλέπουν να αυξάνεται ραγδαία το ύψος του χρέους τους κατά την διάρκεια της κρίσης, για να το επαναφέρουν (σ.σ. το χρέος) σε επίπεδα συμβατά με την ευρωζώνη (δηλαδή κάτω από το 100% του ΑΕΠ και να τείνει στο 60%) οι οικονομίες τους θα χρειασθεί για τα επόμενα 10 χρόνια να πετύχουν ρυθμούς ανάπτυξης έως και δύο μονάδες υψηλότερες από εκείνους που είχαν προ της κρίσης. Αυτό για την Ελλάδα σημαίνει ότι για να μειωθεί και πάλι το χρέος (που αποτελεί μία από τις τρεις πηγές επιβάρυνσης του ελλείμματος), η εγχώρια οικονομία για μία τουλάχιστον δεκαετία θα πρέπει να τρέχει με ρυθμούς 4% και 5% ετησίως...

Αν σ΄ αυτή την εικόνα προσθέσει κανείς το γεγονός ότι οι προβλέψεις για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι ότι το ευρώ θα παραμείνει ακριβό νόμισμα (αφού τα ευρωεπιτόκια μόνο να αυξηθούν μπορούν τα επόμενα χρόνια), τότε γίνεται απολύτως σαφές ότι η βασική προσδόκιμη πηγή συναλλάγματος για την εγχώρια οικονομία, ο τουρισμός, κάθε άλλο παρά αναπτυξιακή συνιστώσα του ΑΕΠ θα μπορεί να είναι τα επόμενα χρόνια.

Αν ο τουρισμός -η δραστηριότητα με την μεγαλύτερη διάχυση του οικονομικού αποτελέσματος στην οικονομία- πάψει να στηρίζει την αύξηση του ΑΕΠ, σε περίοδο που η κατανάλωση ήδη έχει κάθε λόγο να συρρικνώνεται και οι επενδύσεις να μειώνονται δραματικά, τότε από που θα προέλθει η «πηγή» της δημοσιονομικής διόρθωσης, η οποία θα πρέπει -σύμφωνα με τους κυβερνητικούς στόχους- να είναι 5 δισ. το 2010, 10 δισ. το 2011 και 15 δισ. το 2012, χρονιές δηλαδή που θα πρέπει να μειωθεί το έλλειμμα κάτω από το 10% του ΑΕΠ και το χρέος να κατέβει κάτω από το 100% του ΑΕΠ;

Τα ερωτήματα θα γίνουν περισσότερο ασφυκτικά αν στο τέλος του 2009, το έλλειμμα φθάσει το 14% του ΑΕΠ και το χρέος ξεπεράσει το 110% του ΑΕΠ, όπως είναι πολύ πιθανό να συμβεί σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών της ΤτΕ, αλλά και έμπειρων στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους...