Από το Antinews.gr
Πώς μπορεί ένα κόμμα εξουσίας, όπως η Ν.Δ., με έναν νεότατο σε ηλικία αρχηγό ύστερα από επτά χρόνια στην αντιπολίτευση και πεντέμισι χρόνια στην εξουσία να φθάσει σε ένα τόσο τραγικό αποτέλεσμα;
Τα πράγματα είναι σχετικά απλά.
Η ηγετική ομάδα που κυριάρχησε στο κόμμα και την κυβέρνηση επί εποχής Κώστα Καραμανλή ήταν η ίδια ομάδα που υπήρξε ως Εκτελεστική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ τα πρώτα χρόνια από την ίδρυσή της και μέχρι την πτώση του κόμματος από την εξουσία στις εκλογές του 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε. Μαζί με αυτούς βρέθηκε στην εξουσία και η ομάδα Μητσοτάκη, στην νεότερη εκδοχή της υπό την Ντόρα Μπακογιάννη, που από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 κυριάρχησε στο κόμμα και την Κεντροδεξιά, εγγράφοντας ως παρακαταθήκη την επονομαζόμενη «Φιλελεύθερη Ν.Δ.»
Το αποτέλεσμα της συνύπαρξης αυτών των δυο ομάδων στην ηγετική ομάδα της ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια είναι πασιφανές. Και η κυβέρνηση Καραμανλή και η ΝΔ ως κόμμα συμπεριφέρονταν σαν συμπλεγματικοί απέναντι στην ίδια τη Δεξιά και τους δεξιούς, παρά το γεγονός ότι τυγχάνουν ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων τους. Η «πεφωτισμένη Δεξιά» των καραμανλικών και η «φιλελεύθερη Κεντροδεξιά» των μητσοτακικών οδήγησε στον πλήρη ιδεολογικό ευνουχισμό της κεντροδεξιάς παράταξης καθώς και στην εμφάνιση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ.
Η αντίληψη περί της ιστορίας της κ. Ρεπούση και οι προκλητικές πολύ συχνά τοποθετήσεις της κ. Αρβελέρ περί του λάθους της Εθνικής Επανάστασης των Ελλήνων είναι απολύτως ταυτόσημες με την κοσμοθεωρία και των δύο αυτών ηγετικών ομάδων, καθώς και μιας τρίτης που προέκυψε αργότερα στα χρόνια του Καραμανλή του νεότερου, ως σύνθεση των δύο πρώτων. Αυτής του «μεσαίου χώρου» (με ιδεολογικούς εκφραστές μεταξύ άλλων τον κ. Λούλη και τον κ. Ρουσόπουλο, μεταξύ άλλων, όσο αστείο κι αν σας φαίνεται)
Και οι τρεις ομάδες αυτές αντιμετώπισαν την Ελλάδα σαν μια πάρα πολύ μικρή χώρα, με βάρβαρους και απολίτιστους κατοίκους, που δεν μπορεί να επιβιώσει αυτοτελώς, ως εθνικό κράτος. Την θεώρησαν μια χώρα καταδικασμένη να λειτουργεί ως προτεκτοράτο. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισαν και τις σχέσεις με τη σύγχρονη Τουρκία και το ανύπαρκτο κράτος των Σκοπίων. Φθάνοντας σε τέτοιο σημείο εθνικής αυτοταπείνωσης που να μην τολμούν να αντιδράσουν όχι μόνο στις προκλήσεις των Τούρκων πασάδων στο Αιγαίο, αλλά και στις προκλήσεις του αφελούς εθνικιστή ηγετίσκου Γκρουέφσκι.
Με παρόμοια αντανακλαστικά αντιμετώπισαν και την διοίκηση του κράτους, τις διμερείς σχέσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά και τους εαυτούς τους. Βέβαια για τη δική τους παρουσία στο ελλαδικό σύστημα επιφύλαξαν αξίωμα Μπέη ή μεγαλοτσιφλικά, με τους Έλληνες πολίτες σε ρόλο υπηκόου ή κολίγου, πλην της εξαίρεσης των εκλογών, όπου με μικροπολιτικά τερτίπια επεδίωκαν τη διαιώνιση της εξουσίας τους.
Έτσι το μόνο που παρήγαγαν τελικά ήταν διαφθορά, διαπλοκή και σκάνδαλα, διαιωνίζοντας επί ελληνικού εδάφους τα χαρακτηριστικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν από την πτώση της.
Οι πολιτικοί ορίζοντές τους εξαντλήθηκαν στην μικροπολιτική, όπως αυτή που κυριάρχησε την τελευταία πενταετία σε ολόκληρη την Ελλάδα και το πολιτικό σκηνικό, μετατρέποντας τη χώρα σε περιθωριακό «επαρχιακό» καφενείο της Ευρώπης.
Η Ν.Δ. έχει ολοκληρώσει πριν από πολλά χρόνια τον κύκλο της . Κόμματα που δεν μπορούν να παραγάγουν ιδέες, πολιτικές και στρατηγική προόδου δεν χρειάζονται σε κανέναν, ούτε ακόμη και στην απολύτως παρηκμασμένη ελληνική κοινωνία ή την (μικρο) αστική τάξη των νεόπλουτων και των πιράνχας.
Το ζητούμενο για το πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά και για την προοπτική, για μην πούμε την επιβίωση του κράτους των Ελλήνων, είναι μια αναθεωρητική Δεξιά.
Ικανή να λειτουργήσει τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση του Κοινοβουλίου.
Γεώργιος Ζέρβας
(ΣΣ: το πόνημα αυτό βασίζεται σε μια ιδέα του Μ.Τ. και είναι προσαρμογή στις νέες περιστάσεις, ενός παλαιότερου πονήματός μου στο antinews: Η συγκατοίκηση με τον μητσοτακισμό και ο ιδεολογικός ευνουχισμός της Νέας Δημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου