Τι µας ξηµερώνει το 2010

Του Θεοχάρη Α. Φιλιππόπουλου

To τελευταίο που θα ήθελα θα ήταν να καταστροφολογήσω. Από την άλλη θεωρώ ότι καλό θα ήταν να είµαστε ρεαλιστές και να αντιµετωπίζουµε την πραγµατικότητα κατάµατα, ώστε να µπορούµε να δίνουµε και λύσεις στα προβλήµατά µας.

Η κατάσταση της οικονοµίας της χώρας µας, λοιπόν, είναι πραγµατικά δραµατική. Θα µου πείτε αυτό το γνωρίζουµε, δεν µας λες και κάτι καινούργιο! Συµφωνώ, φυσικά, το ζητούµενο όµως είναι αν έχουµε συνειδητοποιήσει το µέγεθος του προβλήµατος.

Είναι τελείως διαφορετικό για µια οικονοµία µε το µέγεθος και τις παθογένειες της ελληνικής να εµφανίζει έλλειµµα 6% (όπως δήθεν και ψευδώς προβλεπόταν), άλλο να εµφανίζει 12% και άλλο 14% (όπως ενδεχοµένως θα εµφανιστεί στο τέλος του 2009).

Η οικονοµία µας –η οποία εξαρτάται πλέον µόνο από τους δανειστές µας– αργοπεθαίνει αργά και σταθερά. Και το χειρότερο είναι ότι παρασύρει µε τον όγκο της, και το µοναδικό υγιές κοµµάτι, αυτό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η οποία έχει παραδοθεί και αυτή δυστυχώς στη δίνη της κρατικής ανεπάρκειας και διάλυσης.

Είναι πράγµατι πρωτοφανής η ζηµία η οποία έγινε στην οικονοµία από την προηγούµενη κυβέρνηση – και δεν εννοώ τον τελευταίο υπουργό Οικονοµίας που επίσης παρέλαβε χάος. Είναι εξίσου απαράδεκτη η βαριά αρνητική κληρονοµιά που κληροδότησε, η κληρονοµιά της ασυνέπειας και της αναξιοπιστίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Φαντάζοµαι ότι οι Ευρωπαίοι ποτέ δεν θα ανέµεναν ότι µπορεί να υπάρξει εταίρος που θα τους κοροϊδεύει τόσο αποτελεσµατικά για τόσο µεγάλο χρονικό διάστηµα. Επίσης φαντάζοµαι πόσο θα έχουν µετανιώσει που µας δέχτηκαν στη ζώνη του ευρώ, οπότε σήµερα είναι «υποχρεωµένοι» να µας στηρίξουν.

Και φυσικά, όλα εδώ πληρώνονται. Οι υποβαθµίσεις της πιστοληπτικής µας ικανότητας ως χώρας θα διαδεχθούν η µία την άλλη, µε φυσικό επακόλουθο την αύξηση του κόστους του χρήµατος για όλους και ενδεχοµένως την περαιτέρω επιδείνωση του οικονοµικού κλίµατος στη χώρα µας συνολικά. Το είπε πρόσφατα στο Capital.gr ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος. Δεν γίνεται άλλο να δανειζόµαστε συνεχώς χωρίς να παράγουµε. Δεν έχει εφευρεθεί ακόµη η πατέντα να ζεις µε δανεικά για πάντα και να θεωρείς ότι τα δανεικά είναι... αγύριστα.

Αυτή την τραγική νοοτροπία του µέσου κατεργάρη Έλληνα που κοροϊδεύει τον κόσµο και τελευταία στιγµή µε µια αρπαχτή τη σκαπουλάρει δεν µπορούµε πια να την αντέξουµε ως κοινωνία. Και βέβαια αυτός ο µέσος «κατεργάρης» κάτω από διαφορετικά οργανωµένες συνθήκες µπορεί να µεγαλουργήσει. Εντός όµως της ελληνικής κρατικιστικής νοοτροπίας βγάζει το χειρότερό του εαυτό.

Αν όµως δεν ξυπνήσουµε, ενδεχοµένως να επέλθει το µοιραίο. Να περιθωριοποιηθούµε οριστικά και αµετάκλητα και να αφεθούµε απλώς να επιβιώνουµε έστω και εντός της ζώνης του ευρώ. Οι συνθήκες είναι κρίσιµες και ευτυχώς η νέα κυβέρνηση το έχει αντιληφθεί. Πρέπει να το αντιληφθούν άπαντες και να δουλέψουν σκληρά και αποφασιστικά. Το 2010 θα είναι η δυσκολότερη χρονιά, πολύ δυσκολότερη από το 2009, τουλάχιστον για την Ελλάδα. Όσοι το συνειδητοποιήσουν και λάβουν µέτρα θα διασωθούν. Η κοροϊδία και τα ψέματα τέλειωσαν.