Το κατενάτσιο είναι αυτοκτονία για τον Σαμαρά

Έχω περιγράψει τον Αντώνη Σαμαρά ως μαραθωνοδρόμο. Στα πρώτα χιλιόμετρα του Μαραθωνίου -ενός τεράστιου δρόμου που τρέχει από το 1993- ήταν τόσο πίσω, που οι περισσότεροι νόμιζαν ότι έχει εγκαταλείψει. Σιγά- σιγά κέρδιζε το χαμένο έδαφος και ξαφνικά, λίγο πριν οι αθλητές μπουν στο Στάδιο του τερματισμού, βρέθηκε πίσω από την προπορευόμενη, τότε Ντόρα Μπακογιάννη.

Ο Σαμαράς μίλησε πολιτικά στον απογοητευμένο ΝεοΔημοκράτη και κατάφερε να κερδίσει το ασύντακτο πλήθος που προσπαθούσε να καταλάβει γιατί έχασε με 10 μονάδες από τον Παπανδρέου. Η Μπακογιάννη ξαφνικά από φαβορί έγινε αουτσάιντερ, ενώ ο Αβραμόπουλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την κούρσα και στη συνέχεια να βρεθεί δίπλα στον Σαμαρά.

Αυτή η πολιτική τοποθέτηση του Σαμαρά τον έφερε μπροστά από τη Ντόρα, καθώς οι αθλητές έμπαιναν στο στάδιο του τερματισμού ενός μαραθωνίου δρόμου που διήρκεσε περίπου 17 χρόνια! Οι περισσότεροι πίστευαν ότι στις περίπου δυο εβδομάδες που απέμεναν μέχρι την ώρα της κάλπης, ο Σαμαράς θα εξειδίκευε την πολιτική πλατφόρμα του, που είχε ενθουσιάσει και συσπειρώσει τους ΝεοΔημοκράτες γύρω από την υποψηφιότητά του.

Κι όμως! Τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε τον μηχανισμό (τις δυνάμεις, αν ενοχλεί ο όρος μηχανισμός) της Ντόρας Μπακογιάννη να εντείνουν τις προσπάθειές τους, την ώρα που ανεξήγητα ο Αντώνης Σαμαράς έχει επιδοθεί σε… κατενάτσιο! Για όσους δεν αισθάνονται φιλικοί στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, κατενάτσιο έπαιζαν παλαιότερα κυρίως οι ιταλικές ομάδες, που στο τέλος ενός αγώνα, που είχαν αποσπάσει το αποτέλεσμα που ήθελαν, “κατέστρεφαν” το ποδόσφαιρο αλλάζοντας μπαλιές στην άμυνά τους, ροκανίζοντας το χρόνο και τα νεύρα των θεατών, περιμένοντας απλά τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη του αγώνα. Οι θεατές σφύριζαν κι αποδοκίμαζαν, αλλά οι παίκτες που έπαιζαν κατενάτσιο αδιαφορούσαν, περιμένοντας τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη και να οριστικοποιήσουν το θετικό για αυτούς αποτέλεσμα.

Θέλει, άραγε, μεγάλη φιλοσοφία για να αντιληφθεί κανείς ότι στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι έτσι; Το κατενάτσιο που παίζει εδώ και περίπου μια εβδομάδα ο Σαμαράς, ίσως του στοιχίσει την εκλογή. Εδώ και μια εβδομάδα, σχηματικά θα έλεγα από τότε που αρνήθηκε το ντιμπέιτ με το -ανομολόγητο- επιχείρημα ότι έτσι φαίνεται ποιος είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις, ο Σαμαράς δεν λέει τίποτα καινούργιο, απλώς αναμασά όσα -πολύ εκλυστικά- έχει πει τις προηγούμενες μέρες. Με άλλα λόγια, ο Σαμαράς περιμένει το διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη του ματς. Δεν ακούει τα πρώτα σφυρίγματα από την κερκίδα; Δεν αντιλαμβάνεται ότι το στρατόπεδο της Μπακογιάννη έχει φυλάξει για την τελευταία εβδομάδα τις τελευταίες του εφεδρείες; Δέκα ημέρες είναι τεράστιος χρόνος στην πολιτική. Ακόμα και πέντε μέρες, ίσως αρκούν για να αλλάξουν ισορροπίες και δεδομένα.

Ο Σαμαράς τρέχει έναν μαραθώνιο επί 17 ολόκληρα χρόνια (περίπου όσα και ο Ομηρικός Οδυσσέας). Τώρα, μπαίνει πρώτος στην τελική ευθεία, μέσα στο στάδιο του τερματισμού. Από τις εξέδρες, κανείς δεν αντιλαμβάνεται γιατί αρχίζει ξαφνικά να περπατά, αντί να επιταχύνει…-


Τα Πράματα