Άλλαξε μέχρι και ο εκδοροσφαγεύς!

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Ή λοιπόν οι καιροί αλλάζουν, ή κάποιοι πολιτικοί. Και γίνονται πιο υποκριτές. Όταν έβγαλα το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου ήταν μια δραματική περίοδος της ζωής μου. Με αφόρητη ψυχολογική πίεση και κάποια στιγμή με φόβο. Το σκάνδαλο του αιώνα είχε αποκαλυφθεί με έγγραφα, συνεντεύξεις και έρευνα μηνών, και όλοι γύρω σφύριζαν αδιάφορα. Ούτε εφημερίδες, ούτε τα κανάλια έλεγαν το παραμικρό. Φοβόμουν πως σε λίγο καιρό θα είχα μετατραπεί σαν εκείνες τις γραφικές φιγούρες που περπατάνε και παραμιλάνε πως συνομιλούν με τον Θεό ή με τους εξωγήινους ή έστω με τον εαυτό τους. Όλα αυτά αφού βεβαίως έχανα την δουλειά μου.

Για καλή μου τύχη, κάποιος υπουργός που ήξερε και φοβόταν εκτός από την έρευνα και το πείσμα μου, «προκάλεσε» την εισαγγελική παρέμβαση για να κλείσει η υπόθεση δικαστικά και άρα να κλείσει δια παντός. «Το θέμα βρίσκεται στη Δικαιοσύνη» και άλλα τέτοια. Για καλή μου τύχη, η δημοσιογραφική έρευνα για το Βατοπαίδι δεν ήταν οι γενικές θεωρίες που κυκλοφορούσαν δεξιά και αριστερά, αλλά 1.600 σελίδες εγγράφων και 50 ώρες συνεντεύξεων. Τα οποία κατέθεσα στη Δικαιοσύνη. Για καλή μου τύχη επίσης, οι δύο εισαγγελείς που έκαναν την έρευνα δεν θέλησαν να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν την άποψη πως «δεν υπάρχει ευθύνη υπουργών» αλλά απείλησαν με παραιτήσεις αν ο φάκελος δεν πήγαινε στη Βουλή.

Και τότε για καλή μου τύχη, το θέμα έγινε πολιτικό και εγώ δεν έγινα ή δεν βαφτίστηκα τρελός. Θυμάμαι λοιπόν, (για να ξαναέρθουμε στην υποκρισία) όταν κλήθηκα να καταθέσω στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής την απογοήτευση που ένοιωσα. Βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου (στην τότε κυβερνητική πλειοψηφία αναφέρομαι) προσπαθούσαν όσο περνούσε από το χέρι τους να θαφτεί ένα σκάνδαλο που προσέβαλε πρώτα και κύρια εκείνους και τους θεσμούς.

Ήταν να καταθέσω πρώτος την δεύτερη ημέρα της Εξεταστικής. Με μία σειρά από μεθοδεύσεις, με έβαλαν να καταθέσω μετά τα μεσάνυχτα. Η κατάθεσή μου δεν τελείωσε και αντί να συνεχίσω την άλλη μέρα το πρωί, με διάφορες δικαιολογίες με έβαλαν την επόμενη πάλι μετά τα μεσάνυχτα. Κατέληξα να καταθέτω για τρίτη μέρα 04.30 το πρωί. Ο στόχος ήταν να μην προλαβαίνουν να βγαίνουν στις εφημερίδες και τα κανάλια όσα αποκάλυπτα. Θυμάμαι προσβλητικές , ανόητες και συγκαλυπτικές ερωτήσεις. Θυμάμαι κάποιον κύριο βουλευτή (δεν θυμάμαι βέβαια το όνομά του γιατί δεν έχω κανένα λόγο) με εμφάνιση και ύφος εκδοροσφαγέα και κομπασμό επαρχιώτη δικηγόρου τρίτης κατηγορίας, ο οποίος πολύ θα ήθελε να ήμουν πραγματικά σφάγιο στο τσιγκέλι αλλά δεν του το επέτρεπε η ρημάδα η Δημοκρατία που μάλλον δεν την συμπαθεί και πολύ, να ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει σκάνδαλο, αλλά εγώ ήμουν ένα υποχείριο συμφερόντων. Ως απόδειξη μάλιστα παρουσίαζε το γεγονός, πως ενώ εγώ την εκπομπή για το σκάνδαλο την έβγαλα καλοκαίρι καιρό, οι συνεντευξιαζόμενοι φορούσαν παλτά. Μάλιστα. Και αυτό δεν ήταν απόδειξη μιας έρευνας που κράτησε μήνες , αλλά σκοτεινή σκοπιμότητα.

Έμαθα λοιπόν προχτές, πως ο κύριος βουλευτής, ο εκδοροσφαγεύς, συντάχθηκε με την μία πλευρά στη διαμάχη στη ΝΔ, γιατί «η άλλη έριξε την παράταξη στο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου». Έτσι ακριβώς. Ακούω και τους δυο υποψήφιους αρχηγούς στη ΝΔ, να ρίχνουν ο ένας το ανάθεμα στον άλλο με το ίδιο επιχείρημα. «Οι άλλοι έχουν τους Βατοπαιδινούς», «οι Βατοπαιδινοί τον υποστηρίζουν», «ευθύνονται γιατί με το σκάνδαλο τους έριξαν την παράταξη».

Και επειδή μάλλον την περίοδο της τρέλας την έχω ξεπεράσει,γελάω πλέον. Όλοι αυτοί που μίλαγαν για μη σκάνδαλο, για αποκύημα της φαντασίας μου, όλοι αυτοί που έτρεξαν να παραγράψουν τις ευθύνες των υπουργών τώρα μιλούν για σκάνδαλο; Και δείχνουν ο ένας τον άλλο; Και πώς να το χαρακτηρίσω εγώ τώρα; Πολιτική ωριμότητα που τους συνεπήρε; Αλλαγή προς την πολιτική αλήθεια; Ή υποκρισία;

Τώρα που οι ποινικές ευθύνες παραγράφηκαν κατηγορούν ο ένας τον άλλο; Και πάνω σε κάτι που ήταν τότε ανυπόστατο προσπαθούν να χτίσουν την πολιτική τους υπόσταση ; Μιλούν για αυτούς που πλήγωσαν την παράταξη και ρήμαξαν το κόμμα; Δεν ήσασταν στην ίδια κυβέρνηση; Στο ίδιο κόμμα; Ήσασταν. Και στο ίδιο σκάνδαλο.

Σκέφτομαι μόνο καμιά φορά, πως στη θέση που είναι σήμερα η ΝΔ, με αυτή την απόγνωση και τα αδιέξοδα, αν είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα, θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς ως άνθρωποι και δημοσιογραφική ομάδα. Και τρομάζω.

Το κουτί της Πανδώρας