Γιατί έφυγε ο Αβραμόπουλος

του Βασίλη Χιώτη

Η αιφνιδιαστική αποχώρηση του κ. Δ. Αβραμόπουλου από την κούρσα της διαδοχής στη ΝΔ είναι η πιο απτή απόδειξη ότι η διεκδίκηση της αρχηγίας σε ένα μεγάλο κόμμα δεν είναι απλή υπόθεση.

Αν και ο πρώην υπουργός κατόρθωσε να κερδίσει τις εντυπώσεις στα διαδικαστικά ζητήματα και να επιβάλει τις απόψεις του στη διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος για την εκλογή νέου αρχηγού, μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής τα πράγματα πήραν για εκείνον άσχημη τροπή. Απέτυχε να επιβάλει τη συμμετοχή και των φίλων του κόμματος καιτο κυριότερο- διαπίστωσε ότι η επιρροή του στον αθάνατο κομματικό μηχανισμό της ΝΔ είναι περιορισμένη. Με άλλα λόγια διαπίστωσε ότι η κυριαρχία στη συζήτηση για διαδικαστικά θέματα δεν αρκεί για να επικρατήσει σε μια μάχη, στην οποία βγήκαν πλέον τα κουμπούρια. Η δημοσιότητα μπορεί να βοηθήσει σημαντικά έναν πολιτικό για να εκλεγεί βουλευτής. Αλλά για να εκλεγεί αρχηγός απαιτούνται και άλλα προσόντα: προσβάσεις στους κομματικούς μηχανισμούς, μεθοδική προετοιμασία μηνών για την προσέγγισή τους και ασφαλώς αρκετά χρήματα για συγκεντρώσεις, περιοδείες και εκδηλώσεις, τα οποία δεν είναι εύκολο να βρεθούν.

Ο κ. Αβραμόπουλος αποχώρησε επειδή διαπίστωσε ότι οι κομματικοί παράγοντες σου γυρίζουν την πλάτη αν διαπιστώσουν πως δεν μπορείς να τους εξασφαλίσεις το μέλλον τους. Πολλοί σού παριστάνουν τους φίλους όσο είσαι υπουργός και ελέγχεις διορισμούς και κρατικά κονδύλια, αλλά εξαφανίζονται όπως τα κοράκια στην πρώτη τουφεκιά, όταν αντιληφθούν ότι τη δύναμη την έχουν πλέον άλλοι.

Ο κ. Αβραμόπουλος βλέποντας να ανταλλάσσονται τα πρώτα πυρά στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής διαπίστωσε ότι η πορεία ως τις κάλπες δεν θα είναι αναίμακτη, με πρώτα θύματα εκείνους που δεν είχαν εξασφαλίσει συμμαχίες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και στους «επαγγελματίες κομματικούς» που δεν διστάζουν να τραβήξουν πιστόλι, χωρίς καν να προκληθούν.

Είναι προφανές ότι ο δρόμος ως την 29η Νοεμβρίου δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με λακκούβες σκανδαλολογίας και νάρκες παρελθοντολογίας, όπου θα σκοντάφτει και θα παραπατά όποιος δεν διαθέτει στρατό ατάκτων και ειδικευμένων στον ανταρτοπόλεμο. Κάποτε στον εσωκομματικό ανταγωνισμό τα χτυπήματα κάτω από τη μέση θεωρούνταν βρώμικο παιχνίδι. Τώρα θεωρούνται αναγκαία, αρκεί να μη γίνονται από τους ίδιους τους διεκδικητές της ηγεσίας του κόμματος.

Ο κ. Αβραμόπουλος απέτυχε τέλος να δημιουργήσει από νωρίς «ρεύμα νικητή». Και όπως είναι γνωστό, ο κομματικός μηχανισμός έχει αναπτυγμένο αίσθημα αυτοσυντήρησης και μυρίζεται από την πρώτη στιγμή ποιος μπορεί να του εξασφαλίσει μακροημέρευση.

Χθες απλώς επιβεβαίωσε τις φήμες που κυκλοφορούσαν επί ημέρες για την αποχώρησή του. Αλλά και όσους από την αρχή υποστήριζαν ότι η κούρσα αυτή είναι για λίγους...