Γιάννης Μόραλης (1916- 20 Δεκεμβρίου 2009)

Του Γιώργου Σαρρή

Εφυγε λοιπόν και ο Γιάννης Μόραλης.Και τι να πεις με μια ελάχιστη πένα για έναν τόσο μεγάλο,τώρα που η Ελλάδα μοιάζει λιγότερο Ελλάδα χωρίς αυτόν.Ζωγράφος απο τους μεγαλύτερους και δάσκαλος μέγιστος, των περισσοτέρων μεγάλων δασκάλων και εικαστικών σήμερα, υπήρξε συστατικό κομμάτι ανεκτίμητο της απίστευτης γενιάς του '30 .Ο βενιαμίν μιας παρέας μαγικής που χωρίς αυτήν, όλα θα ήταν δραματικά διαφορετικά γύρω μας.Και πως μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού μιλάμε για τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Γκάτσο,τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Χατζιδάκι, τον Τσαρούχη, τον Κούν και βέβαια τον Μόραλη.
Η αγάπη του για την ποίηση, τη μουσική, την αρχιτεκτονική, τον λόγο, την ιστορία κλπ. του έδωσαν μια πολυγνωσία τεράστια, που όμως σε αντίθεση με τόσους άλλους, δεν του στέρησε την σοφία εκείνη που χρειάζεται, για να μήν αποκοπεί κανείς από την ουσία.Που δεν είναι άλλη από το να ζεις αγγίζοντας τον κόσμο με τις αισθήσεις,και μάλιστα οξυμένες και επεκταμένες στό μεγιστο, κατα τη διάσταση της φαντασίας...[...]