Η Ψωροκώσταινα μας δείχνει τα δόντια της. Η αντικοινωνική αντίληψη που λέει “να βολευτώ εγώ και οι γύρω μου ας πεθάνουν”, ή “είμαι νέος και θα τα σπάω όποτε βλέπω μπάτσους” είναι εκεί έξω, κυρίαρχη ακόμα κι απειλητική για τους ελάχιστους, πλέον, που παράγουν πλούτο στη σύγχρονη Ελλάδα. Η κατανόηση της κατάστασης από ένα (όχι αμελητέο) μέρος της κοινωνίας είναι μηδενική. Τα συντεχνιακά αιτήματα, οι τυφλές διεκδικήσεις, η αντικοινωνική αντίληψη των “κεκτημένων” που έχουν εξασφαλίσει οι προνομιούχοι της κοινωνίας μας, οι οποίοι καταπιέζουν, καταπνίγουν κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια και συνιστούν ακραία αντικοινωνική ανισότητα ως προς τους υπόλοιπους, που εργάζονται νύχτα- μέρα στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς εξασφαλίσεις, με την αδικία του σύγχρονου ελληνικού κράτους να μην τους επιτρέπει να δουν τις προσπάθειές τους να ανταμοίβονται, μας οδηγούν πίσω, στην εποχή της Ψωροκώσταινας.
Όσοι είμαστε ανυποχώρητα ταγμένοι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ελλάδας, έχουμε χρέος να πολεμήσουμε την επιστροφή στην Ψωροκώσταινα. Να την αρνηθούμε στην πράξη. Τα λόγια πια δεν αρκούν. Η πολιτική πράξη, η κοινωνική δράση είναι που θα φέρει αποτελέσματα. Μια οριζόντια συμμαχία αληθινά, όχι ψευδεπίγραφα προοδευτικών ανθρώπων θα πάει τον τόπο μας μπροστά. Αρκετά με τα σταλινικά απομεινάρια, όποιο χρώμα και μορφή κι αν έχουν πάρει.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου