Με μερικά ανέκδοτα δεν γελάω...

Του Κώστα Βαξρβάνη

Η εφημερίδα "Το Βήμα της Κυριακής" μου ζήτησε πριν από μερικές μέρες τη γνώμη μου για το θέμα ΕΡΤ. Το ερώτημα στο οποίο έπρεπε να απαντήσω ήταν : "Πιστεύετε ότι η ΕΡΤ πρέπει να είναι ανταγωνιστική; Αν ναι, με ποια λογική, με ποια κριτήρια και σε ποια σημεία της;" Η απάντηση έπρεπε να είναι σύντομη. Δόθηκε σύντομα και αρκετά περιεκτικά αλλά δεν μπήκε. Δεν ξέρω το λόγο.Έτσι μπήκε στη σφαίρα των...ανεκδότων, με τα οποία προβληματίζομαι και σίγουρα δεν γελάω. Δημοσιεύω την απάντηση ως αφορμή για προβληματισμό:

Το θέμα για την ΕΡΤ είναι αν θα είναι αξιόπιστη και ουσιαστική. Αν δηλαδή θα αποτελέσει μια διαφορετική πρόταση απέναντι στην κλωνοποίηση της ανοησίας και την μονοτονία της καφρίλας. Με αυτή την έννοια,δηλαδή με την ικανοποίηση των αναγκών που υπάρχουν σήμερα σε ένα κοινό που έχει κλειστή τηλεόραση γιατί αρνείται να κάνει ζάπινγκ μεταξύ ξανθιάς σιλικονούχας κυρίας και ανθρώπινου χάμστερ σε ριάλιτυ, μπορεί να είναι και ανταγωνιστική. Όπως είναι το BBC για παράδειγμα.Το επιχείρημα πως εμπορική τηλεόραση είναι μια γελοία και αυτιστική τηλεόραση χρησιμοποιήθηκε από τους διοικούντες της ΕΡΤ για να μεταφέρουν στην δημόσια τηλεόραση (πέρα από την ελλειπή παιδεία τους) και παραγωγές που είχαν κρυφοί συνεταίροι τους.Έτσι ποδόσφαιρο, Eurovision από τη μία και ανούσιες "ενημερωτικές" εκπομπές ημετέρων ή ένα ραδιόφωνο με εικόνα που βαφτίστηκε τηλεόραση συνθέτουν σήμερα το πρόγραμμα της ΕΡΤ. Δεν είναι δυνατόν σε ένα κόσμο που η γνώση διπλασιάζεται κάθε μέρα και που ανθεί η ενημέρωση της κοινωνικής δικτύωσης,η δημόσια τηλεόραση να είναι ένα σύνολο από πολιτικοδημοσιογραφικούς σταρ και κομψευόμενες κυρίες που παίρνουν συνεντεύξεις από υπουργούς και μαϊντανούς της τηλεοπτικής επετηρίδας