Δεν έχουν δίκιο οι αγρότες !!

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Δίχως έλεγχο της πραγματικότητας και της ουσίας των διαφόρων αιτημάτων σχεδόν όλοι συμφωνούν πως «έχουν δίκιο οι αγρότες». Γιατί όμως έχουν δίκιο; Αν εξαιρέσουμε τις βαθιές αγροτικές ρίζες της ελληνικής κοινωνίας, που προκαλούν μια φυσιολογική συμπάθεια προς τον κόσμο της υπαίθρου, σχεδόν κανείς δεν μπαίνει στην ουσία του ζητήματος.

Σε ετήσια βάση οι αγρότες συνηθίζουν να κλείνουν τους δρόμους με στόχο την εξυπηρέτηση οικονομικών αιτημάτων. Με μέσο τα μπλόκα οι ξεσηκωμένοι αγρότες εξασφαλίζουν κάθε Ιανουάριο κάποια αύξηση τιμών και πρόσθετες παροχές. Είναι αυτονόητο πως κάτι που γίνεται κάθε χρόνο παύει να είναι έκτακτο και να εμφανίζεται σαν κίνηση απόγνωσης. Πως γίνεται κάθε χρόνο να έρχεται μια κοινωνική ομάδα σε απόγνωση περίπου τις ίδιες ακριβώς ημερομηνίες;

Κάποιοι προφανώς έχουν συνειδητοποιήσει πως στην χώρα δεν λειτουργεί η έννομη τάξη. Και μέσω εκβιασμών η βιαιοτήτων (όπως λ.χ η μαγκιά του μπλοκαρίσματος των συνόρων η της ομηρείας επιβατών κατά την έξοδό τους από τα λιμάνια) αποκομίζουν εντυπωσιακές (όπως τα περυσινά 500 εκ ευρώ) τελικά παροχές. Η κατάντια είναι απίστευτη. Ο νόμος του τσαμπουκά λειτουργεί απόλυτα στην Ελλάδα. Είτε συντεχνιακές ομάδες είτε μέλη ισχυρών οικογενειών δίχως να σέβονται τους νόμους και τις κοινές κοινωνικές αξίες προωθούν επιδιώξεις, νομιμοποιούν καταχρηστικές συμπεριφορές και αλαζονικά περιφρονούν τους απλούς συμπολίτες τους.

Στον αγροτικό τομέα έχουν διοχετευθεί συνολικά κοινοτικοί πόροι ιλιγγιώδους ύψους. Ούτε ένα ευρώ από τους πόρους αυτούς δεν είχε σαν αρχικό στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των ελλήνων αγροτών. Οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι επιβαρύνθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για τον εκσυγχρονισμό και την επιχειρηματικοποίηση της ελληνικής γεωργίας. Δεν στερούνταν αυτοί χρήματα ώστε να έχουν πόρους κάποιοι στην ελληνική ύπαιθρο και να περνάνε καλύτερα. Αν οι ευρωπαίοι συνειδητοποιήσουν το πάρτι που γινόταν με τα χρήματά τους στον Θεσσαλικό κάμπο κυρίως, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η αντίδρασή τους θα είναι βιαιότερη από την οργή τους για την λεγόμενη ελληνική «δημιουργική λογιστική».

Τι έγιναν όλα αυτά τα χρήματα; Οσοι διαμαρτύρονται για αδιέξοδα σήμερα οφείλουν να εξηγήσουν τι έγιναν τόσες επιδοτήσεις, γιατί δεν άλλαξαν καλλιέργειες και για ποιο λόγο εξακολουθούν να παράγουν προιόντα (λ.χ. μπαμπάκι) που ελάχιστες αγορές πλέον ενδιαφέρονται να απορροφήσουν. Το επιχείρημα πως τους πίνουν το αίμα οι μεσάζοντες και πως δεν είναι ενημερωμένοι είναι πολύ παλιό για να έχει αξία. Εφτιαξαν δικούς τους συνεταιρισμούς, για να πολεμήσουν υποτίθεται τους μεσάζοντες, και τους χρεοκόπησαν. Για χρόνια ακούω προτροπές για αλλαγή καλλιεργειών και το υπουργείο προσλαμβάνει ειδικευμένους γεωπόνους. Οι περισσότεροι όμως εμμένουν στο εύκολο στάρι και στο μπαμπάκι.

Οσο για τα οικονομικά προβλήματά τους, αυτά δεν είναι λιγότερο αιχμηρά από τα αντίστοιχα των ανέργων η των εμπόρων και επαγγελματιών που χρεοκοπούν. Για να σωθούν αυτοί καταστρέφουν χιλιάδες άλλους. Και βουλιάζουν την χώρα στην διεθνή ανυποληψία. Kι’ από την τηλεόραση συνεχίzουν κάποιοι να απειλούν. Δεν θα τιμωρηθούν κάποτε οι παρανομίες;