Του Θανάση ΜαυρίδηΒγήκε η Εκκλησία της Ελλάδος και απαίτησε συγκεκριμένα πράγματα ως μέτοχος από τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας. Έκανε, δηλαδή, μετοχικό ακτιβισμό. Που είναι το κακό; Διότι πολλοί φαίνεται να σκανδαλίστηκαν με την παρέμβαση αυτή. Καλά, μπορεί να είπε ο Ιησούς για τους δύο χιτώνες, αλλά αναφερότανε, προφανώς, σε κάποιον άλλο κόσμο. Στο σκληρό κόσμο του καπιταλισμού οι μέτοχοι επιβάλλεται να απαιτούν, ακόμη κι αν πρόκειται για την Εκκλησία.
Για να δούμε τι ακριβώς ζήτησε η Εκκλησία, για να μας πουν οι λοιποί μέτοχοι της Εθνικής σε ποιο ακριβώς σημείο διαφωνούν.
- Πρώτον ότι το νέο διοικητικό συμβούλιο θα δεσμευθεί ρητά και κατηγορηματικά ότι θα διανείμει τουλάχιστον το προβλεπόμενο από το νόμο μέρισμα 35%.
- Δεύτερον ότι η τράπεζα θα αποχωρίσει από το πακέτο στήριξης των 28 δισ. ευρώ, διότι όπως είπε δεν το έχει ανάγκη.
- Τρίτον ότι θα εκλεγούν τρία ακόμα μέλη στο νέο διοικητικό συμβούλιο ώστε αυτό να είναι 15μελές όπως και τα προηγούμενα χρόνια και τα μέλη αυτά να προέρχονται απευθείας και να αντιπροσωπεύουν ικανό αριθμό μετόχων.
- Τέταρτον ότι θα στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ιδιώτες με την αναγκαία ρευστότητα.
Αν τις ίδιες προτάσεις τις έκανε ένα ξένο fund που έχει μετοχές της Εθνικής, θα το θεωρούσαμε απόλυτα φυσιολογικό, ως και επιβεβλημένο. Γιατί θα πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι η Εκκλησία υπεράσπισε το δικαίωμά της ως μέτοχος της Τράπεζας; Αν το ίδιο ακριβώς πράγμα έκαναν και άλλοι μέτοχοι και αξίωναν περισσότερο έλεγχο στις εισηγμένες, τότε τα πράγματα ίσως και να ήσαν και καλύτερα.
Από την άλλη πλευρά, το να πουλήσει η Εκκλησία τις μετοχές της δεν αποτελεί πλέον πλήγμα για τη μετοχή, όπως θα αποτελούσε πριν από λίγα χρόνια, πριν από τις απανωτές αυξήσεις κεφαλαίου, όταν η Εκκλησία είχε μεγαλύτερο ποσοστό. Οι απαιτήσεις της, όμως, είναι λογικές και σε αυτό θα πρέπει να μείνουμε περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου