Tου Αλεξη Παπαχελα«Πάγωμα των προσλήψεων το 2010... Πάγωμα συντάξεων και μισθών στο Δημόσιο για το 2010... Καμιά αναπροσαρμογή επιδόματος για δύο χρόνια... Περικοπή υπερωριών κατά 30%...» Και τώρα το κουίζ: σε ποιο πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται τα παραπάνω, αυτό που θα ανακοινώσει προσεχώς ο κ. Παπανδρέου ή εκείνο που εξήγγειλε ο κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ πέρυσι τον Σεπτέμβριο; «Και στα δύο», είναι η σωστή απάντηση.
Ολα δείχνουν πως η σκληρή δημοσιονομική πραγματικότητα και ο συνδυασμός πιέσεων αγορών και Kομισιόν θα αναγκάσουν στο τέλος τον νυν πρωθυπουργό να κάνει αυτό που έβλεπε τις νύχτες σαν τον χειρότερο εφιάλτη του, να εφαρμόσει το πρόγραμμα του αντιπάλου του. Είναι προφανές πως δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, εύκολο για έναν άνθρωπο σαν τον κ. Παπανδρέου. Πρώτα απ’ όλα, γιατί πίστευε πραγματικά μέσα του πως κέρδισε με μια θηριώδη διαφορά επειδή ο κόσμος πίστεψε στις εξαγγελίες του, την πράσινη ανάπτυξη και τη διαπίστωση πως «λεφτά υπάρχουν». Δέυτερον, γιατί θεωρεί τον εαυτό του εκφραστή ενός σοσιαλιστικού ρεύματος, όπως άλλωστε εξυπακούεται από την προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Τρίτον, επειδή, ακόμη και σήμερα, δεν μπορεί να καταλάβει πως, παρά τις δηλώσεις και τις μαραθώνιες συνεντεύξεις, οι κερδοσκόποι και οι αγορές συνεχίζουν να πιέζουν την Ελλάδα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Είναι αργά τώρα για να σκεφθεί ο ίδιος κατά πόσον παρασύρθηκε από την κ. Κατσέλη σε ένα πρόγραμμα που δεν είχε καμία τύχη, γνωρίζοντας όσα του είχε μεταφέρει ο κ. Προβόπουλος.
Τώρα ήλθε η ώρα του λογαριασμού. Ο κ. Παπανδρέου νιώθει, ίσως δικαιολογημένα εν μέρει, πως η ιστορία είναι άδικη μαζί του. Πρέπει μέσα σε λίγους μήνες να διαχειρισθεί όλες τις παθογένειες που του κληρονόμησαν τα προπατορικά δημοσιονομικά αμαρτήματα του ΠΑΣΟΚ του ’80 και η ανεπάρκεια και απραξία των κυβερνήσεων Καραμανλή. Εδώ όμως είμαστε και η πολιτική και διαχείριση του κράτους δεν είναι ταινία που μπορείς να την ξαναγυρίσεις.
Τι θα πράξει ο πρωθυπουργός; Θα μπορούσε θεωρητικώς να δηλώσει πως «δεν γνώριζα το κατάντημα της χώρας, δεν είμαι διατεθειμένος να παραβώ τις αρχές μου και να εφαρμόσω αυτό το έκτρωμα που μου επιβάλλουν οι αγορές». Με άλλα λόγια, να πει «συγγνώμη για άλλη δουλειά είχα κάνει αίτηση». Δύσκολο να το πει ένας άνθρωπος με την παράδοση και το πείσμα που τον χαρακτηρίζουν. Δεύτερη επιλογή να δηλώσει: «Aυτό το πρόγραμμα δεν βγαίνει παρά μόνο με μια οικουμενική κυβέρνηση». Και αυτό δύσκολο για έναν άνθρωπο που κέρδισε έπειτα από τόσες δυσκολίες και με 10%. Τρίτη λύση, είναι να καταπιεί αρχές, διαβουλεύσεις κ. λπ. και να κάνει αυτό που καταλαβαίνει ότι χρειάζεται, έστω και αν δεν είναι δικό του πιστεύω ή σχέδιο, έστω και αν στην υγεία δεν θα αποφασίζουν η Μαριλίζα και η Φώφη αλλά... ο Φρανς πόσα κονδύλια θα ξοδευτούν.
Ο κ. Παπανδρέου άργησε πάρα πολύ να χωνέψει την, όντως αχώνευτη, πραγματικότητα. Τώρα όμως κατάλαβε ότι δεν υπάρχει ελληνική ουτοπία χωρίς ΜΑΤ και πόνο, και πως ο κόσμος των θαυμάτων της Λούκας δεν ήταν ποτέ εφικτός. Μπορεί και τώρα να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει και να τα καταφέρει. Κάθε μέρα που αργεί, πάντως, μας κοστίζει σε χρήμα, κάνει αναγκαία ακόμη πιο σκληρά μέτρα και καθιστά εντελώς αναπόφευκτη την κηδεμονία Κομισιόν και ΔΝΤ.
7 σχόλια:
Τώρα, ο Παπανδρέου "άργησε να χωνέψει" ή οι Παπαχελάδες; Το σίγουρο είναι ότι ο ελληνικός λαός θα φάει το αγγούρι.
Γιατι,εσυ λες,οτι δεν το αξιζει να το φαει;
Ποιους ψηφιζε ολα αυτα τα χρονια;
Τι εκανε ο ιδιος,για να μην χειροτερευσει εστω η κατασταση;
Μα τιποτα βεβαια.
Ολο λεφτα ζηταγε,με καθε τροπο,και οι πολιτικοι εφαρμοζαν,το
"ο,τι θελει ο...φουστης ο πελατης",
που λεει ο φιλος μου ο Μιλτος ο Εβγατζης.
Και δανειζονταν διαρκως και ασυστολως,για να καλυψουν τις τρυπες που δημιουργουσαν.
Παρε τωρα το μπουλο.
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, όταν λες για λεφτά, φαντάζομαι εννοείς τα δάνεια. Είχαν διαμορφώσει όμως ήδη τις συνθήκες τις οποίες βαριέμαι να απαριθμήσω. Όσον αφορά τώρα το αγγούρι, ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Οι επόμενες γενιές αν δεν ξεστραβωθούν να δεις τι αγγούρι τους ετοιμάζουν. Τώρα κατηγορείς τον Έλληνα γιατί έκανε το ίδιο που έκαναν τόσοι και τόσοι λαοί στον 'δυτικό κόσμο'. Μάλλον έχεις κομπόδεμα και δεν σε έπιασαν φάκα οι τράπεζες. Αλλιώς θα καταλάβαινες και θα μπορούσες να συμπάσχεις με το δράμα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Δεν τα "φάγανε" σε SPA και σε σκι και μονοήμερες κάθε τριήμερο. Δεν τα φάγανε σε μάρκες και αυτοκίνητα. Οι Βερόπουλοι και οι Σκλαβενίτες, τα ακριβά τιμολόγια της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, τα φροντιστήρια και η ανατροφή / γέννηση παιδιών. Δηλαδή άν έπεσε και κανένα μεταξωτό βρακί στην κάρτα και καμμιά μεταξωτή γραβάτα ποιο το πρόβλημα; Που ζούμε..!
Δυστυχως αγαπητε,οι αποφασεις των ενηλικων,ειναι one way, τις περισσοτερες φορες,και ο,τι γραφει,δεν ξεγραφει.
Οταν επαιρναν καταναλωτικα δανεια,για να πανε στη Μυκονο,ποιος τους εφταιγε;
Οταν αγοραζαν πολυ μεγαλυτερα σπιτια,και τραβαγαν στα ακρα τις δυνατοτητες τους,ποιος τους εφταιγε;
Οταν αγοραζαν αυτοκινητα,πολυ μαγαλυτερα απ αυτα που μπορουσαν να λειτουργησουν με το εισοδημα τους,για να μπουνε στο ματι του γειτονα,ποιος τους εφταιγε;
Ο κυνικος θα ελεγε,ας προσεχαν.
Μύκονο; άλλο Μύκονος κι άλλο Μόντε Κάρλο και Λας Βέγκας. Μην ξεχνάς πως έστελναν τις κάρτες οι τράπεζες σχεδόν με το έτσι θέλω. Μην ξεχνάς πως με όποιο τρόπο μπορούσαν δημιουργούσαν νέους δανειολήπτες. Και μην ξεχνάς πως αυτό το χρήμα δεν υπήρχε πριν γίνει χρέος προς κάποια τράπεζα. Αγαπητή, όχι αγαπητός, αγαπητέ.
Για τις καρτες,τα ξερω.Και μενα,με ξυπναγαν μεσημεριατικα,μιας και ειμαι συνταξιουχος εδω και αρκετα χροια,τα μεσημερια,για να μου πλασσαρουν καρτες.
Αλλα εγω,δεν πηρα.Εμαθα απο το σπιτι μου,να μη χρωσταω ποτέ.Να βολευομαι με αυτα που εχω καθε φορα,και ΑΝ εχω παραπανω,να κανω καποια κινηση.Αλλα μεχρις εκει.
Μην βγαζουμε απ εξω,την προσωπικη ευθυνη του καθενος,γιατι δεν παμε πουθενα ετσι.Εχουμε φτασει πλεον,στο μη παρεκει.
Εύγε που δεν πήρες. Πάντα ήμουν ενάντια σ' αυτές και της ίδιας νοοτροπίας με σένα. Αλλά δεν είμαστε μόνοι μας. Κι όταν κάποιος νιώθει ότι ο μισθός του δεν του φτάνει (και όντως έτσι είναι, το βλέπουμε τώρα) και μένει στο νοίκι, και αντιμετωπίζει δυσκολίες που δεν είναι της παρούσης, σιγά σιγά χτίζει ένα μικρομεσαίο χρέος σαν καλός φτωχούλης του Θεού που είναι. Ο νοών νοείτω. Ειδικά αυτός που είναι μέσα στο χορό.
Δημοσίευση σχολίου