ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ BLOGS

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Υποστηρίζω με φανατισμό την ύπαρξη των blogs και της δυνατότητάς τους να ενημερώνουν άμεσα, πολύπλευρα και δίχως δεσμεύσεις και σκοπιμότητες.
Μάλιστα έχω παρουσιασθεί και σαν μάρτυρας στον ανακριτή υποστηρίζοντας το δικαίωμα των blogs να απολαμβάνουν ελευθερία έκφρασης και άποψης. Εχουμε όμως μια παράξενη ιδιαιτερότητα στην Ελλάδα.
Τις απεριόριστες, ανεξέλεγκτες και κυρίως ανώνυμες ύβρεις. Οι σχολιαστές των άρθρων και των άλλων αναρτήσεων επιδίδονται συνήθως σε ένα ακατάσχετο οχετό ύβρεων που υποδηλώνει συμπλεγματικές προσωπικότητες που βρίσκουν ευκαιρία ανώνυμης εξωτερίκευσης εσωτερικών αναστατώσεων και ανισορροπιών.

Δυστυχώς, η τακτική αυτή, πέραν του ότι αναδεικνύει άδικα την μπλογκόσφαιρα σε καταφύγιο προσωπικοτήτων του περιθωρίου, προδικάζει μελλοντικούς περιορισμούς που δυστυχώς αναπόφευκτα θα της επιβληθούν. Μία και μόνη δικαστική απόφαση θα είναι αρκετή. Και θα είναι πολύ δύσκολο να πεισθούν τελικά οι δικαστές να μην παρέμβουν σε ένα τέτοιο κυκλώνα προσβλητικών χαρακτηρισμών, απειλών κι ανυπόστατων ισχυρισμών.

Από τα πράγματα, η υποτιθέμενη ελεγκτική παρέμβαση του συντονιστή του όποιου blog ακυρώνεται. Μια και είναι αδύνατον να ελεγχθούν καταιγίδες ολόκληρες από κατευθυνόμενες ύβρεις. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πως σε ξένα blogs πέραν της αθυροστομίας των εκφράσεων δεν υπάρχουν προσωποποιημένες ύβρεις και απαξιωτικά ατομικά προσωπικά σχόλια. Θα κατορθώσουμε τελικά με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μας να καταστρέψουμε κι’ αυτό το καινούργιο μέσο ελεύθερης, και προσιτής στους πάντες, έκφρασης;