Η εξεταστική και ο "Τιτανικός" του Γιώργου

Του Θανάση Μαυρίδη


Στήνουν εξεταστική για την Οικονομία. Για το ποιος, λέει, παραποίησε τα οικονομικά στοιχεία που στείλαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καλά, πλάκα μας κάνουν; Αντί τα δύο μεγάλα κόμματα, που είναι υπεύθυνα για τα σημερινά μας αδιέξοδα, να συναινέσουν για να χαράξουμε μία εθνική πολιτική εξόδου από την κρίση, μας μπλέκουν και πάλι σε ανούσιες κοκορομαχίες;

Ασφαλώς και υπάρχουν υπεύθυνοι. Τους ξέρουμε όλοι. Κι ο ελληνικός λαός τους τιμώρησε τόσο στις εκλογές του 2004, όσο και στις εκλογές του 2009. Κι επιπλέον, η εμπειρία έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι τέτοιου είδους διαδικασίες δεν έχουν αποδώσει καν Δικαιοσύνη. Ας αλλάξουνε τους νόμους, ας αλλάξουνε τον τρόπο απονομής της Δικαιοσύνης και θα είμαστε μαζί τους. Όχι μία, εκατόν μία εξεταστικές. Όχι μόνο από το 2000 ή από το 1981, αλλά και από το 1821. Να κάνουμε εξεταστικές και να τις ευχαριστηθούμε.

Αν θέλουμε να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας, μπορούμε και να το κάνουμε. Άλλωστε, έχουμε παράδοση σε αυτό το σπορ. Να βγάζουμε ο ένας το μάτι του αλλουνού.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο κ. Αλογοσκούφης εγκλημάτησε με την περίφημη απογραφή του (το είχα γράψει και τότε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Το ξέρει και ο ελληνικός λαός και γι΄ αυτό τον έχει ήδη τιμωρήσει με το να τον στείλει σπίτι του. Τι νόημα έχει, άραγε, αυτή τη δύσκολη ώρα να αναλωθούν τα δύο κόμματα σε μία ανώφελη ανταλλαγή κατηγοριών για το ποιος από τους δύο ήταν ο χειρότερος;

Εκτός και αν ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου θεωρεί ότι ο «Τιτανικός» δεν έχει ελπίδες να αποφύγει το ναυάγιο, οπότε και έχουν αποφασίσει να μετατρέψουν τη χώρα σε θηριοτροφείο. Ή καλύτερα, σε τσίρκο, για να το βλέπουν τα παιδιά όλου του κόσμου στο CNN και να τρώνε το φαΐ τους.

Δεν μπορούμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Πιο πιθανό είναι ότι έχουν αποφασίσει να πάρουν μέτρα που θεωρούν ότι θα πλήξουν το λεγόμενο «πολιτικό κεφάλαιό» τους και θέλουν κάπου να χρεώσουν το αμάρτημα. Δηλαδή, στο Σημιτικό ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Η ζωή, όμως, δεν είναι μόνο ίντριγκες. Είναι και το πιάτο που μπαίνει κάθε μέρα στο τραπέζι. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους και ας αναλογιστούν ποιο κεφάλαιο θα τους μείνει τελικά, αν η μουσική σταματήσει να παίζει στο σαλόνι και πειστούν και οι τελευταίοι, τότε, ότι το πλοίο έχει βουλιάξει...