Σκάνδαλο Ζήμενς: Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Ο Κων. Παπακωνσταντίνου που συκοφαντήθηκε για μίζες

Ιωάννης Βουλπιώτης το 1955, Μιχάλης Χριστοφοράκος τώρα...
Συμβάσεις, εκβιασμοί, δωροδοκίες, παραιτήσεις, δίκες και καταδίκες

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Το σημερινό σκάνδαλο της Ζήμενς με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Χριστοφοράκο με τις δωροδοκίες και μίζες σε πολιτικούς και κόμματα, έχει παρόμοιό του και στο παρελθόν. Σκάνδαλο με αμαρτωλές συμβάσεις της Ζήμενς, με οσμή «μιζών», υπήρξε και το 1955, που ταλάνιζε και τότε – όπως σήμερα- τον πολιτικό βίο της χώρας.

Ο… Χριστοφοράκος της εποχής εκείνης, ήταν ο Ιωάννης Βουλπιώτης, αντιπρόσωπος της Ζήμενς στην Ελλάδα και γαμπρός του ιδιοκτήτη της μεγάλης αυτής γερμανικής εταιρίας. Ο Βουλπιώτης, γεννημένος το 1902, γιός αξιωματικού, και καθηγητή στο Γυμνάσιο τον κομμουνιστή Δημήτρη Γληνό, σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και ανέλαβε κατόπιν επιστημονικός διευθυντής στον κολοσσό Ζήμενς-Τελεφούνκεν. Εκτοτε άνοιξε η τύχη του και ορίσθηκε το 1938 από τον πεθερό του, αντιπρόσωπος της Ζήμενς στην Ελλάδα.

Ο Βουλπιώτης, φίλος του Φον Κανάρη και αμφιλεγόμενο πρόσωπο με σκοτεινό ρόλο επι κατοχής, έφερε τεχνικό εξοπλισμό της Τελεφούνκεν στην ελληνική ραδιοφωνία για τις γερμανικές προπαγανδιστικές εκπομπές. Κατηγορήθηκε για δοσιλογισμό, δικάστηκε δυο φορές, αθωώθηκε και συνέχισε μετά να διευθύνει την Ζήμενς στην Αθήνα.

Στις παραμονές του 15/γουστου 1955, ξεσπά το «σκάνδαλο Ζήμενς», στο οποίο, ο μεν Συναγερμός κατηγορεί τον Βουλπιώτη ως δόλιο, σκευωρό και συκοφάντη, ενώ εκείνος καταγγέλλει μέλη της κυβερνήσεως του Συναγερμού να ζητούν μίζες! ΄Όλα ξεκίνησαν από μία επιστολή που έστειλε ο Βουλπιώτης στον Παπάγο στην οποία καταγγέλλει ότι ο υφυπουργός Συγκοινωνιών Κων. Παπακωνσταντίνου, καθυστερεί σκοπίμως την υπογραφή της συμβάσεως του ΟΤΕ με την Siemens-Halske.

Προσθέτει όμως και κάτι που κάνει ιδιαίτερη αίσθηση: Κάποιος πρώην υλοτόμος από την Λάρισα ονόματι Καρβούνης, με κάποιον Αναφιώτη τον επισκέφθηκαν και του είπαν ότι ο Παπακωνσταντίνου είναι φίλος τους και μπορούν να τον πείσουν να υπογράψει. Προσφέρθηκαν μάλιστα να μεσολαβήσουν, αν του κατέβαλε το ποσό των 100.000 δολαρίων!

Την επιστολή Βουλπιώτη ο Παπάγος την έστειλε αμέσως στον υπουργό Συγκοινωνιών Κων. Καραμανλή και στις εφημερίδες. Ο Καραμανλής κάλεσε τον Παπακωνσταντίνου και του έθεσε υπόψη το περιεχόμενο της. Εκείνος την χαρακτήρισε συκοφαντική και ότι τα πρόσωπα για τα οποία μιλούσε ο Βουλπιώτης του ήταν παντελώς άγνωστα. Οργισμένος ο Παπακωνσταντίνου, αφού υπέβαλε την παραίτηση του, κατέφυγε στον εισαγγελέα όπου κατέθεσε μήνυση κατά του Βουλπιώτη για συκοφαντική δυσφήμιση.

Τι όμως είχε προηγηθεί; Η κυβέρνηση είχε αναθέσει στον Παπακωνσταντίνου την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μετά του αντιπροσώπου της Ζήμενς Βουλπιώτη για την προμήθεια 50-60 χιλιάδων αυτόματων τηλεφώνων σε τιμές διεθνούς ανταγωνιστικότητος, σύμφωνα με τις έγγραφες οδηγίες του υπουργείου Συντονισμού και τις Συμφωνίες μετά της γερμανικής κυβερνήσεως (έγγραφα Ερχαρτ). Στα έγγραφα Ερχαρτ κατά τους κυβερνητικούς παράγοντες, ο Μαρκεζίνης είχε αναλάβει υποχρεώσεις που δέσμευαν αρνητικά την χώρα ( ήταν ο λόγος της απομακρύνσεώς του από τον Συναγερμό) και έπρεπε αυτά να βρίσκονται στο υπουργείο Εξωτερικών, τα οποία δεν έβρισκε ο υπουργός Στεφανόπουλος….

Εν τω μεταξύ οι υπηρεσίες του υπουργείου προσκόμισαν πιο συμφέρουσες προσφορές του σουηδικού οίκου «΄Ερικσον» κι έτσι ο Παπακωνσταντίνου γίνεται πιο διστακτικός για τις τιμές και τους όρους της Σύμβασης της Ζημενς, η οποία ζήτησε να περιληφθεί επι πλέον στην Σύμβαση και ο όρος παροχής τεχνικών συμβουλών αντί αμοιβής 1.000.000 δολαρίων! Για την Σύμβαση με τη Ζήμενς, ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών Κ. Καραμανλής αναφέρει: ( Αρχεία,Τ.1ος σελ. 253):

« Το 1955 ήρθα σε ανοικτή ρήξη με την Ζήμενς εξ αιτίας μιας συμβάσεως την οποία η εταιρία αυτή είχε διαπραγματευθεί με τα υπουργεία Εξωτερικών και Συντονισμού ( Στεφανόπουλος και Παπαληγούρας) και η οποία ήταν, όχι μόνον επαχθής, αλλά και σκανδαλώδης, όπως απεδείχθη εν συνεχεία. Αρνούμενος, παρά τας πιέσεις να υπογράψω την σύμβαση, υπέβαλα την παραίτησή μου. Το αποτέλεσμα ήταν να εξυφανθεί από τον αντιπρόσωπο της εταιρείας Βουλπιώτη, ενθαρρυνόμενο και από ορισμένους κυβερνητικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων ο Στεφανόπουλος και ο Μπόμπολας, εναντίον του τότε υφυπουργού μου Κ. Παπακωνσταντίνου, η γνωστή σκευωρία με στόχο να πλήξει εμένα…» ( Την παραίτηση Καραμανλή αρνήθηκε να κάνει δεκτή ο Βασιλιάς…)

Πάντως η Σύμβαση ματαιώθηκε, αλλά πίσω από την σκευωρία αυτή ήταν εμφανές ότι οι κινούντες τα νήματα είχαν κατά νου την διαδοχή του ασθενούντος πρωθυπουργού Παπάγου. Ο Μπόμπολας ήταν ο προσωπικός γιατρός του Παπάγου και ο Στεφανόπουλος ο αδιαμφισβήτητος διάδοχός του. Οι όποιοι αντίπαλοι έπρεπε να φύγουν από την μέση…

Ο Ιωάννης Βουλπιώτης κάθισε στο εδώλιο , δικάστηκε και καταδικάστηκε στις 4 Οκτωβρίου 1955 ( την επομένη πέθανε ο Παπάγος) σε φυλάκιση 14 μηνών. Η ίδια ποινή που δεν είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα παρέμεινα και στο εφετείο όπου είχε προσφύγει. Μάρτυρες κατηγορίας παρέλασαν πολλοί υπουργοί, ακόμα και ένας εκ των ηγετών της αντιπολίτευσης, ο Σοφοκλής Βενιζέλος!

Ο Μαρκεζίνης, που χαρακτηρίζει τον Βουλπιώτη σκευωρό, γράφει ότι αυτός ήταν ο εμπνευστής της θλιβερής ιστορίας με το λαθρεμπόριο ωρολογίων εις βάρος του που κατέρρευσε, όπως και όσες άλλες είχε εξυφάνει.

Τα… χαμένα «έγγραφα Ερχαρτ», βρέθηκαν μετά τον θάνατο του Παπάγου στο ερμάριο του προσωπικού γραφείου του υπουργού Εξωτερικών Στ. Στεφανόπουλου, από το νέο υπουργό Σπύρο Θεοτόκη (κυβέρνηση πλέον Καραμανλή), για να καταρρεύσει η σκευωρία εναντίον του Μαρκεζίνη, από την δήθεν εξαφάνιση.

Τα σκάνδαλο Ζήμμενς της εποχής εκείνης είχε όπως φαίνεται αρκετή δόση σκευωρίας, και συνωμοσίες κορυφής με φόντο τη διαδοχή του ετοιμοθάνατου Παπάγου στην πρωθυπουργία...

Ινφογνώμων