Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

του Γεωργίου Αναστασόπουλου*

Γράφει, σήμερα 14/2/10, η φιλοκυβερνητική Ελευθεροτυπία: "Αποχαιρέτα την Ελλάδα που ήξερες - Εφιάλτης νέων μέτρων για εργασιακά και περικοπές στο Δημόσιο - Η συνταγή του ΔΝΤ και το σχέδιο Β - Έρχεται κλιμάκιο: Θα ξετινάξουν στατιστικές και υπουργεία. Σε πλήρη ανατροπή του χάρτη των κοινωνικών δικαιωμάτων οδηγούν τα μέτρα που προωθούνται κατ' απαίτηση των Βρυξελλών και του ΔΝΤ. Μισθοί μειώνονται, τα χρόνια για σύνταξη αυξάνονται, εργασιακά κεκτημένα περιορίζονται. Ταυτόχρονα αποκαλύπτεται το αδιέξοδο του «ελληνικού μοντέλου» της μαύρης οικονομίας και της φοροδιαφυγής. "

Αυτά είναι, αγαπητοί μου, τα αποτελέσματα του άκρατου κρατισμού στον οποίο επέλεξε να ζει ο λαός της χώρα μας από το 1974 έως σήμερα, Αυτά είναι τα αποτελέσματα των "συνδικαληστρικών" κεκτημένων, της σπατάλης του δημοσίου και των προσκολλημένων σε αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς. Αυτές είναι οι επιλογές ενός ολόκληρου λαού εθισμένου στην τεμπελιά του σοσιαλ-κρατισμού. Ενός λαού που όνειρό του είναι να διορισθεί στο δημόσιο για να την "αράξει" μια και καλή..."και άσε τα κορόιδα να δουλεύουν"...Ενός λαού που χειροκροτεί το θράσος, επιβραβεύει -εκλέγοντας- τους ψεύτες, αρέσκεται να του χαϊδεύουν το θυμικό, αρνείται να σκεφτεί και το σημαντικότερο: Βαριέται να δουλέψει.

Και ας μην γελιόμαστε, κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την κατάσταση στην οποία έχουμε οδηγηθεί. Ας πάψουμε, λοιπόν, να πιπιλίζουμε τη καραμέλα του "φταίνε οι πολιτικοί"...Ο κάθε λαός έχει τις ηγεσίες που του αρμόζουν! Χρεοκοπούν, λοιπόν, οι ηγεσίες μας, χρεοκοπούν τα μοντέλα μας, χρεοκοπούν οι αρχές μας, χρεοκοπούν οι ιδεολογίες μας, χρεοκοπεί, συνολικά, ο κρατισμός. Το πρόβλημα είναι πως παραμένουμε, μέχρι σήμερα, τόσο σφιχταγκαλιασμένοι με το κράτος που μαζί μες τις αποτυχημένες επιλογές μας, χρεοκοπεί και η χώρα. Και δεν υπάρχει πια η δυνατότητα να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας. Έφτασε η ώρα να κάνουμε ταμείο...και θα είναι μια ώρα δύσκολη.

Αλλά όλες οι αμαρτίες εδώ πληρώνονται...Και αν, κατά την εκκλησία, με το μυστήριο της μετάνοιας συγχωρούνται οι αμαρτίες των ανθρώπων...στην περίπτωση μας δυστυχώς θα ισχύσει η σκληρή αρχή των νόμων της φύσης: Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής (1) είναι αμείλικτος: "Δεν μπορεί από μόνο του ένα σύστημα να μεταβεί σε κατάσταση μεγαλύτερης τάξης, ενώ τείνει σε κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας, παρά μόνο με την προσθήκη ενέργειας". Και αυτή η "ενέργεια" είναι το ζητούμενο στην περίπτωσή μας. Μέχρι τώρα την δανειζόμασταν, από δω και μπρος πρέπει να την παράγουμε. Δυστυχώς ο λαός μας δεν αποδείχθηκε διόλου σοφός αφού δεν εκμεταλλεύτηκε την προνομιακή του θέση δίπλα σε αυτή την τεράστια "πηγή ενέργειας" και "παραγωγής εντροπίας (2)", την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτυγχάνοντας να ελαττώσει την αταξία και την εντροπία στην χώρα μας και να δημιουργήσει την υπέροχη (και απαραίτητη) αυτή διαδικασία που λέγεται «ανάπτυξη»!

Αντίθετα, έχοντας σπαταλήσει αλόγιστα τον πλούτο που απλόχερα του προσφέρθηκε, σε σικέ επιδοτήσεις, άφρονες επενδύσεις, προγραμματικές συμβάσεις και "αμαρτωλές" προμήθειες, έχοντας ανάγει τον παρασιτισμό, την ευζωία και των ωχαδερφισμό σε σύγχρονα ιδανικά του έθνους και της φυλής και έχοντας μπολιάσει τους νέους στον καταναλωτισμό, στην ασέβεια και στην τεμπελιά καλείται να αλλάξει ρότα, να εγκαταλείψει την -γεμάτη πειρασμούς- λεωφόρο της "κακίας" επανερχόμενος στο δύσβατο και ανηφορικό μονοπάτι της "αρετής".

Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως λαός και ως έθνος δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομία. Το πρόβλημα είναι κυρίως ηθικό. Η έξοδος από την κρίση, η ανάταξη της ευρισκόμενης σε κώμα οικονομίας και η επιστροφή της σε αναπτυξιακούς ατραπούς δεν είναι μόνο θέμα επιδέξιων διαχειριστικών ελιγμών.

Είναι κυρίως θέμα νοοτροπίας, αρχών, ηθικής αλλά και ιδεολογικής προσέγγισης.

Χρειαζόμαστε μια "ειρηνική επανάσταση" της κοινωνίας, μια συνειδητή απόρριψη των παθογόνων αιτιών που μας οδήγησαν στη μιζέρια και την κακομοιριά της καλοπέρασης. Χρειάζεται να διαλύσουμε τις σκιές που κρύβουν τις αρετές της φυλής μας. Χρειαζόμαστε μια ολοκληρωτικά δική μας Ανάσταση. Και εδώ είναι το πρόβλημα...Για να αναστηθεί κανείς πρέπει πρώτα να πεθάνει...Αλλά, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!

* Ο Δρ. Γεώργιος Αναστασόπουλος διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας του ΥΠΑΝ