Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Η Ελπίδα δεν ζει πια εδώ…

Με αφορμή ένα αποκριάτικο πάρτυ με θέμα τα ‘80ς, αναπόλησα μια περίοδο όχι ξεχασμένης (σίγουρα) αλλά καταχωνιασμένης πολύ βαθιά στο μυαλό. Χρειάστηκε προσπάθεια να θυμηθώ τη μουσική που ακούγαμε, τα παιχνίδια που παίζαμε, τους ήρωες και τα καρτούνς στην τηλεόραση….. σε μια ηλικία τρυφερή και δύσκολη ταυτόχρονα (η εφηβεία μας χτυπούσε την πόρτα)
Αφιερωμένο σε εμάς που

Θα θέλαμε να θυμόμαστε τις μουσικές εκείνης της εποχής(αν και το Sweet Dreams των Eurithmics ηχεί ακόμα στα αυτιά μας, γιατί μπορούσαμε να έχουμε γλυκά όνειρα)…


Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. …


Βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh…


Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί…


Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ, γαριδάκια Extra και Φοφίκο…


Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια…


Επίσης κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε κάθε τυχαίο παιδότοπο…


Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία – χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα…συνεχίζεται

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

/
θα έπρεπε να ντρέπονται …
/
http://www.philipnielsen.gr/2010/02/blog-post.html

Αναφέρομαι στους κα Παπαρήγα κα τον κο Τσιπρα σχετικά με την απαράδεκτη μικροκομματική και ανώριμη στάση τους απέναντι στο θέμα της εκλογής του Πρόεδρου της Δημοκρατίας.

Με μια συμπεριφορά πολύ χαμηλότερη των περιστάσεων σε μια πάρα πολύ κρίσιμη περίοδο για την χώρα, μια στάση όπου αντί να δώσει ένα ξεκάθαρο ΝΑΙ στη εκλογή του κο αξιότιμου κο Παπουλια στο Προεδρικό αξίωμα και να έστελνε τεραστία θετικά μηνύματα στο εξωτερικό και εσωτερικό, υιοθετεί την άρνηση και την μιζέρια.

Στο μεν εξωτερικό θα έδειχνε με τον πιο εύλογο τρόπο ότι ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν καταλάβει ότι την κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης τους και θα έδινε σίγουρα ένα πολύ πιο θετικό μήνυμα στις αγορές.

Στο δε εσωτερικό θα έδειχνε με τον πιο ώριμο τρόπο ότι ακόμα και εάν δεν συμφωνείς 100% με κάτι, ο μόνος δρόμος είναι αυτός της σύνεσης ….

Ας μην μιλήσουμε από πρακτης πλευράς καθώς από την μια ο κ. Παπουλιας είναι ένας σοβαρότατος, ευγενής και καλλιεργημένος ανθρώπους με τεράστια γνώση και πολλές εμπειρίες από την άλλη έτσι και αλλιώς αυτός θα εκλεγεί ότι και να κάνουν άρα προς τι η αντίδραση ?

Πραγματικά είναι κρίμα που η έννοια της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι πλέον συνώνυμη με προοδευτικές, ελεύθερες και δημιουργικές σκέψεις αλλά (δυστυχώς) κατά κανόνα έχει ταυτιστεί με την πισωδρομήσει την στείρα μιζέρια και την απόλυτη άρνηση.

Ντροπη σας