ΟΙ «ΓΚΟΥΡΟΥ» ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Του Στέφανου Ληναίου

Οι επιστολές που έχω λάβει από το Μίκη Θεοδωράκη έχουν πολύ μεγάλη ιστορία. Η ουσιαστική πηγή τους ήταν πάντα οι αγώνες της γενιάς μας, στα δίσεκτα χρόνια της κατοχής και του εμφύλιου, για μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα…Από την ίδρυση των Λαμπράκηδων το ΄63 μέχρι την «Κατάσταση Πολιορκίας» που λάβαμε στο Λονδίνο το ‘68. Και από την ίδρυση της Επιτροπής Ελληνοτουρκικής φιλίας το 1987 & την Αντιπολεμική Συμμαχία το 2003, μέχρι την τελευταία Έκκληση Εθνικής Συνείδησης, πρόσφατα.

Και όλες οι επιστολές μιλούσαν, ταυτόχρονα και για την ΑΜΟΙΒΑΙΑ φιλία των λαών μας, κόντρα σε κάποιες ξένες και ντόπιες δυνάμεις που ο κύριος στόχος τους είταν (και είναι..), η ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ του μίσους ανάμεσά μας. Κόντρα και σε κάποιους γνωστούς κύκλους που, χρόνια τώρα, κατασκευάζουν και προβάλλουν συστηματικά, κάποια «πατριωτικά» σκιάχτρα, για να βαφτίζουν τους πάντες «ακρο-ρατσιστές»…

Είναι οι ίδιοι που (οι περισσότεροι..) στήριξαν με τις υπογραφές τους το διαβόητο,αμερικανόπνευστο, «Σχέδιο Ανάν» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/04/2004). Που στήριξαν τη διάλυση των Βαλκανίων. Που αποκάλεσαν τον αντιαμερικανισμό μας «νέο χόμπυ των Ελλήνων».

Και ηθελημένα αγνοούν την ξένη απειλή:

(ΒΗΜΑ-29.6.2007,στην πρώτη σελίδα: «Η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει τις στενές σχέσεις της με τον κ. Πούτιν, διότι οι μεγάλες δυνάμεις ξέρουν να εκδικούνται παντοιοτρόπως».)

Οι ίδιοι που σιωπούν προκλητικά στις γενοκτονίες στο Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Λίβανο, Πακιστάν…

Είναι οι ίδιοι που, τάχα, ξεχνούν ότι είμαστε οι πρώτοι, από το 1987, που με άξιους Τούρκους διανοούμενους, ξεκινήσαμε ένα μάταιο αγώνα για την ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ μείωση των εξοπλισμών και την αναθεώρηση πολλών σχολικών βιβλίων, με την εξάλειψη κάποιων ΑΚΡΑΙΩΝ ΘΕΣΕΩΝ και όχι, βέβαια, την ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ της ιστορίας των λαών μας. Μακριά από κάθε κυβερνητική ανάμιξη και από κάθε επιδότηση κάποιων εκμαυλιστών «Προστατών».

Αποτέλεσμα: Η δυσφήμιση αυτής της προσπάθειας, από τις ηγεσίες και των δυό χωρών, (υπακούοντας, επιπόλαια ή συνειδητά, στους ΙΔΙΟΥΣ «προστάτες»…), η διάλυση της Επιτροπής, η δολοφονία του Αζίζ Νεσίν και η εξορία του Γιασάρ Κεμάλ.

Οι θέσεις μας ήταν γνωστές και παραμένουν οι ίδιες. Με σημαντικές υπογραφές:

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ:«Αν είχαμε τα μυαλά τα δικά σας,και εξετάζαμε το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκαμε μια χαρά με τους Γερμανούς που εξ άλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας»!!!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ: «Όσο εξαλείφονται και τα ελάχιστα ίχνη (ψυχολογικής έστω, συναισθηματικής) ελληνικότητας, όσο «εκσυγχρονίζονται» τα σχολειά και ο δημόσιος λόγος από την ακκιζόμενη ψυχανωμαλία των «αποδομιστών» και εθνομηδενιστών, τόσο πιο ασυγκράτητοι γινόμαστε σε χυδαιότητα συμπεριφοράς, σε κτηνώδη ιδιοτέλεια».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Αρνούμαι τα κοινωνικά μοντέλα που τα παράγουν οι επενδύσεις και όχι οι επαναστάσεις.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ – ΝΕΑ – 1996:

«Οι γραφικοί και, ωστόσο επικίνδυνοι, «οικουμενιστές» προτείνουν έναν ελληνισμό, (με μικρό έψιλον..), απαλλαγμένο από γεωγραφικά, βιολογικά, εθνικά και (άκουσον, άκουσον!) γλωσσικά χαρακτηριστικά. Τώρα για ποια προβολή, ποιου ελληνισμού, και ποιας λογοτεχνίας κοπτόμαστε όταν απουσιάζει η γλώσσα, μόνο ένας πανεπιστημιακός μεροκαματιάρης Αμερικανικού Ιδρύματος θα μας το διδάξει».

ΝΙΚΟΣ ΙΓΓΛΕΣΗΣ:

«Η προσπάθεια διάλυσης των εθνικών κρατών, κυρίως στην Ευρώπη, και η μετατροπή τους σε πολυφυλετικές – πολυπολιτισμικές κοινωνίες στοχεύουν στη δημιουργία κακέκτυπων της αμερικανικής κοινωνίας, όπου το μόνο συνδετικό στοιχείο των ανθρώπων είναι το δολάριο και στην Ευρώπη θα είναι το ευρώ».

Και τώρα οι δικές τους θέσεις Όπως ΑΚΡΙΒΩΣ τις εκθέτουν):

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ: «Δεν έχει τόση σημασία η ονομασία των Σκοπίων όσο η οικονομική μας ανάπτυξη στα Βαλκάνια..»

ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ: «Η εθνική ταυτότητα που καλλιεργείται είναι μια ψευδαισθητική ταυτότητα».

ΑΝΝΑ ΦΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ:
«Δεν είμαστε «φυλετικά» καθαρός λαός οι Έλληνες, γιατί τέτοιος λαός δεν υπάρχει.

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ:«Ουρά» του Καρατζαφέρη, ο Μίκης»!!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΗΣ:«…βρέθηκαν όλοι μαζί ως το λαιμό στο βούρκο μιας στημένης φάρσας, για να μην πω μιας μεγάλης απάτης… Ασχετοσύνη συκοφαντία…Γνωστή μέθοδος Γκαίμπελς..»

(Και το αποκορύφωμα του γενετήσιου «οικουμενισμού»)

(ΛΕΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ -"Κοντέϊνερ" ‘Ελευθεροτυπία’-7/12/09.)

«Οι Έλληνες μοιάζουν μεταξύ τους, επειδή ακόμα δεν μάθανε να ανακατεύονται με άλλες φυλές. Είναι ακόμα ρατσιστές και θέλουν να διαιωνιστεί η δική τους φάτσα, ο δικός τους κώλος, κι ας είναι δυο επί δυο, δεν έχει σκεφτεί ποτέ ο Έλληνας πατέρας μακάρι την κόρη μου να τη γα…. ένας ωραίος μαύρος, να βγει το εγγονάκι του ωραίο.'' Όοοχι. Στ’αρχ…του..Προτιμά να διαιωνίσει την φάτσα του.»

Και τώρα ας βάλουμε όλα τα πιο πάνω, δίπλα στις πρόσφατες, σούπερ εθνικές, δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών και θεωρητικού, «οικουμενιστή», κ. Νταβούτογλου:

«Πιστεύουμε στην ιστορία από την οποία προερχόμαστε. Εμείς ενστερνιζόμαστε την ταυτότητά μας με όλα τα στοιχεία που την αποτελούν και τη δομούν"…"Η Τουρκία αντιπροσωπεύει την εμπειρία της ανθρωπότητας".. «Εμείς τους εκπροσωπούμε όλους. Γιατί ο αρχαίος πλούτος που έχουμε μας κάνει να συναντιόμαστε με όλους τους πολιτισμούς της Ανατολής, έχουμε πάρει κάτι από όλες αυτές τις κουλτούρες, ταυτόχρονα όμως, με την έννοια της πολιτικής κουλτούρας, βρισκόμαστε στο κέντρο της Δύσης…« Καμιά χώρα στον κόσμο δεν έχει την ιδιαιτερότητα της Τουρκίας να αντιπροσωπεύει την εμπειρία της ανθρωπότητας. Για το λόγο αυτό το νέο όραμα που θέλουμε να εγκαθιδρύσουμε στη Μέση Ανατολή βρίσκει απήχηση σε κάθε γωνιά του κόσμου.»!!!!

Και ας αναρωτηθούμε, όλοι τώρα. Θ’αφήσουμε αναπάντητες όλες αυτές τις υπερφίαλες θέσεις αυτού του κυρίου; Στις άγριες μέρες που ζούμε, οι άνθρωποι, των Επιστημών, των Τεχνών και των Γραμμάτων, δεν έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση, αλλά και την απόλυτη ελευθερία να τολμούν και να προβάλλουν και τις δικές τους θέσεις; Ακόμη και να κονταροχτυπηθούν,ο ένας απέναντι στον άλλο;

Ταυτόχρονα όμως, κάποιοι, πρέπει να κάνουν και την αυτοκριτική τους.. Όπως την έκανε, πριν από πολύ καιρό
και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς:


ΚΩΝΣΤ.ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ-(BHMA,10/10/1997).

«...Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πια, ότι σε όλο το δυτικό κόσμο η μεγάλη μάζα των διανοουμένων είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το κεφάλαιο ή από την εξουσία. Οι μηχανισμοί είναι γνωστότατοι.
Η εύνοια, η συμμετοχή σε " ερευνητικά προγράμματα "που συνδέονται με την παραγωγή, η παροχή υπηρεσιών με την τυπική ιδιότητα του συμβούλου, του τεχνοκράτη, του εμπειρογνώμονα ή ακόμα και του…..γκουρού,
κατέστησαν τη διανόηση "επάγγελμα"...»

Μήπως, τελικά, χωρίς να θέλουν, κάποιοι, να το παραδεχθούν, έχουν γίνει (με το αζημίωτο βέβαια), επαγγελματίες «γκουρού» της εξουσίας;;

5.2.10