Που θα σταματήσει η πτώση;

Οι χρηματιστηριακοί δείκτες στην Αθήνα καταρρέουν και δικαίως οι επενδυτές αναρωτιούνται, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, για το που είναι ο «πάτος». Που θα σταματήσει η πτώση. Είχαμε σημειώσει πολλές φορές ότι το ελληνικό χρηματιστήριο δεν μας έπειθε και μάλιστα με δεδομένα τα προβλήματα της Οικονομίας. Ποια θα είναι, λοιπόν, η επόμενη στάση;

Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν διαφέρει σημαντικά από άλλες ανάλογες κινήσεις στο παρελθόν. Να διατηρείται, δηλαδή, για μεγάλο χρονικό διάστημα ο γενικός δείκτης σε ένα μικρό εύρος τιμών και στη συνέχεια να υποχωρεί βίαια, αναζητώντας νέα επίπεδα στήριξης. Κάποιος θα αναρωτηθεί εύλογα τι έχει αλλάξει σε σχέση με τα όσα ίσχυαν πριν από 3 ή 6 βδομάδες για να δικαιολογείται αυτή η εικόνα. Η αλήθεια είναι ότι στο επίπεδο της πληροφόρησης δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Η κατάσταση της Οικονομίας παραμένει ίδια. Αν κάτι έχει αλλάξει, αυτό είναι προς το καλύτερο και έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κυβέρνηση κινείται στην κατεύθυνση της λήψης μέτρων.

Ωστόσο, το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι σε μία μικρή αγορά, όπως είναι η ελληνική, όπου λίγοι και ισχυροί παίκτες ελέγχουν τις συναλλαγές, οι βίαιες κινήσεις θα έπρεπε κανονικά να απασχολούν τους πάντες. Δεν γίνονται από μόνες τους, δεν γίνονται τυχαία.

Ας πούμε ότι ήσασταν μεγαλομέτοχος σε μία εταιρεία και από το 70% των μετοχών που είχατε στα χέρια σας κατορθώσατε να πουλήσετε το 15% σε καλές τιμές. Δεν θα χρησιμοποιούσατε ένα 5% ακόμη για να σας δοθεί η δυνατότητα να αγοράσετε φθηνότερα όσες μετοχές πουλήσατε στα ψηλά;

Στην περίπτωση των φυσικών προσώπων η κατάσταση αυτή (σε περίπτωση χειραγώγησης) μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις χρηματιστηριακές αρχές. Στην περίπτωση των μεγάλων παικτών της αγοράς, αυτό είναι από δύσκολο ως ακατόρθωτο.

Το επόμενο ερώτημα είναι πόσο πιο χαμηλά. Η απάντηση έχει να κάνει με τα προηγούμενα σημεία στήριξης. Η τάση είναι αυτά να δοκιμάζονται εκ νέου και αν τυχόν διασπώνται εκ νέου καθοδικά, να δοκιμάζεται ένα χαμηλότερο. Το καλό είναι ότι αυτό φαίνεται να γίνεται γρήγορα. Το κακό θα είναι να πρόκειται για μία μακρόσυρτη δοκιμασία που θα αποτρέψει το εξίσου βίαιο ανοδικό ξέσπασμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν η χώρα χρεοκοπήσει, τα σπασμένα θα κληθούμε να τα πληρώσουμε όλοι και μέσα σε αυτό το «όλοι» συμπεριλαμβάνονται και οι επιχειρήσεις. Σε μία τέτοια περίπτωση κάθε επίπεδο τιμών είναι ευκαιρία ρευστοποίησης. Πιστεύουμε, όμως, πραγματικά ένα τέτοιο σενάριο; Ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, είναι. Ότι θα χρεοκοπήσουμε, όμως, είναι ένα ακραίο σενάριο. Υπαρκτό, όπως και όλα τα σενάρια σε αυτό τον κόσμο, αλλά ακραίο. Αν κάποιος, λοιπόν, δεν θέλει να «επενδύσει» στο σενάριο της χρεοκοπίας, μπορεί να επενδύσει σε μετοχές. Σε ποιο επίπεδο τιμών; Σε εκείνο που θα φανεί ξεκάθαρα ότι εκδηλώνονται ισχυρές δυνάμεις αντίδρασης. Στο κάτω – κάτω της γραφής, ας χάσουμε και ένα 10% της ανάκαμψης. Αρκεί να είμαστε σίγουροι ότι τα χειρότερα τα αφήσαμε πίσω μας.


Θανάσης Μαυρίδης