Του Αλεξη Παπαχελα
Βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο της ιστορίας μας. Ο χαρακτήρας μας μπορεί να μας οδηγήσει σε δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια, το ένα δύσκολο αλλά δημιουργικό, το άλλο εύκολο και εξόχως αυτοκαταστροφικό.
Ποια είναι η «εύκολη» λύση; Αυτή που ακολουθούν τις τελευταίες ημέρες σημαίνοντες πολιτικοί παράγοντες και εξαντλείται στις επιθέσεις στη... Γερμανία και στις υπόλοιπες σκοτεινές δυνάμεις, που απεργάζονται συνωμοσίες κατά της χώρας μας. Είναι προφανώς πιο εύκολο να αμολήσεις μια ναρκισσιστική εθνικιστική κορώνα και να απευθυνθείς στα συνωμοσιολογικά ένστικτα του Ελληνα, παρά να δεις κατάματα το πρόβλημα και να το λύσεις. Είναι ασφαλώς πολύ λογικό και θεμιτό για τους παρωχημένους πολιτικούς που εκπροσωπούν ένα χρεοκοπημένο κατεστημένο να καταφεύγουν σε αυτές τις λύσεις.
Αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά, μόνο στον γκρεμό. Ούτε η Μέρκελ θα τρομάξει μπροστά στην επιστολή Πετσάλνικου, ούτε η μετοχή της BMW θα καταρρεύσει επειδή κάποιοι άρχισαν να καλλιεργούν την ιδέα του μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων. Εχουμε ήδη υποστεί τεράστια ζημιά στην εικόνα μας διεθνώς και το μόνο που μας λείπει είναι να αρχίσουμε την παλιά καλή τακτική τού «σε βρίζω, αλλά φέρε και τα λεφτά». Επιτέλους, κανείς δεν αισθάνεται πλέον ότι μας χρωστάει, επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός. Εξαργυρώσαμε τα γραμμάτια για τον Περικλή και τη διάδοση της δημοκρατίας, για το έπος του 1940 και τώρα είμαστε μια ακόμη χώρα που τα έχει κάνει θάλασσα και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.
Υπάρχει, λοιπόν, το μονοπάτι που οδηγεί στην εσωστρέφεια και σε ένα φανταστικό πόλεμο με σκοτεινές δυνάμεις που μας ζηλεύουν και μας κυνηγούν. Αν αυτή η νοοτροπία συνδυασθεί και με ακραίες συμπεριφορές διαμαρτυρίας στο εσωτερικό, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα μας πάει πάρα πολύ πίσω. Ο άλλος δρόμος είναι να θυμώσουμε με τα όσα ακούμε και διαβάζουμε για τη χώρα μας και να πούμε μόνοι μας «ε, όχι ρε φίλε, δεν τα αξίζουμε όλα αυτά. Τα κάναμε θάλασσα, αλλά θα τα διορθώσουμε γιατί είμαστε μια δυνατή χώρα με πολλά πλεονεκτήματα και ένας λαός που ξέρει να τα θαλασσώνει, αλλά και να επιβιώνει στο τέλος». Αυτός ο θυμός μπορεί να βγάλει από το ελληνικό DNA φιλότιμο, εργατικότητα και ένα καινούργιο όραμα. Απαιτεί, όμως, να κοιταχθούμε στον καθρέφτη και να αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη. Ναι, να τα ξεχωρίσουμε από τις κακοήθειες, τους λαϊκιστικούς ρατσισμούς κάποιων ξένων και τις υπερβολές, αλλά να τα δούμε.
Εχουμε πιάσει τον «πάτο». Η επιλογή είναι δική μας τώρα, αν θα βγάλουμε τον κακό τριτοκοσμικό μας εαυτό πιστεύοντας στον ρόλο του θύματος ή αν θα αρπάξουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας για να σταματήσουμε να είμαστε ο περίγελως διεθνώς.
4 σχόλια:
Δε πα να διαβάσει το άρθρο λέω εγώ του νομπελίστα οικονομολόγου εδώ που ξέρει και τα αγγλικά φαρσί ο Παπαχελάς..
Ωραια,και τι λεει για την Ελλαδα παλληκαρα μου;
Το ζητημα ειναι οτι η Γερμανια,κρατησε χαμηλα τους μισθους σε ενα νταμπιν που εκανε,ενω εμεις και οι Ισπανοι,διναμε αυξησεις,που τωρα,θα τις παρουν πισω με τον ευκολο η με τον δυσκολο τροπο.
Για μενα,μαλλον με το δευτερο.
Ετοιμαστειτε για τα συσσιτια που ερχονται.
Και εκει να δεις κατι αυτοκινητα προσφατως αγορασμενα,τι θα γινουν.
Τουλχιστον,θα αδειασουν οι δρομοι απο δαυτα,και θα νοιωσουμε ελευθεροι.Και καθαροι χωρις τα καυσαερια τους.
Είμαστε μικρη χώρα με μικρές αποστάσεις και τέτοια πληθώρα αυτοκινήτων δεν δικαιολογείται. Το να έχει μια οικογένεια με παιδιά ένα οικογενειακό αυτοκίνητο μια χαρά μου ακούγεται για τα ταξίδια της και έκτατα περιστατικά. Ένα αυτοκίνητο που θα το κρατήσει για καμμιά δεκαετία τουλάχιστον. Αλλά βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται. Τι να πει ο αμερικανός πολίτης που έχει τεράστιες αποστάσεις να διανύσει σε μια χώρα που δεν υπάρχει συγκοινωνία της προκοπής; Που είναι από τις χειρότερες συγκοινωνίες στον κόσμο; Εκεί τους οδήγησαν στις ΗΠΑ να μην μπορούν να διανοηθούν ζωή χωρίς car έστω μεταχειρισμένο από τα 16 τους.
Τριτοκοσμικό δεν θα το έλεγα, αλλά κάτι βαλκανικά, κατοχικά και οθωμανικά χούγια και σύνδρομα πρέπει να τα κόψουμε. Αυτό δε γίνεται χωρίς κατάλληλη παιδεία. Όλα από την οικογένεια και από το σχολείο ξεκινάνε. Κι εδώ τα έχουν χτυπήσει στο Δόξα Πατρί κυριολεκτικά και τα δύο.
Δημοσίευση σχολίου