Ενα όραμα προκοπής

Του Αλεξη Παπαχελα

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα όραμα, ένα «παραμύθι», που θα μας κρατήσει συντροφιά και θα μας δίνει ελπίδα στα δύσκολα που θα περάσουμε. Καλά τα μέτρα, οι περικοπές και οι θυσίες που καλούνται να επωμισθούν οι πολίτες για να μειωθούν το έλλειμμα και το χρέος. Αν όμως η Ελλάδα δεν αρχίσει να γίνεται ανταγωνιστική σε μερικούς τομείς και δεν εισέλθει εκ νέου σε τροχιά ανάπτυξης, ελλοχεύει ο σοβαρός κίνδυνος μιας παρατεταμένης περιόδου μιζέριας και στασιμότητας δίχως τέλος. Το πρώτο και βασικότερο πράγμα που απαιτείται είναι επιτέλους να «ανοίξουν τα παράθυρα» στη χώρα και να τελειώσουν οι στρεβλώσεις, που βόλεψαν κάποιους σε βάρος του υπόλοιπου πληθυσμού. Κλειστά επαγγέλματα, περίπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες, προστατευμένα καρτέλ, πολεοδομίες και αρχαιολογίες, που καθιστούν εφιάλτη τη μικρότερη επένδυση, και άλλα πολλά πρέπει να τελειώσουν τώρα. Ολα αυτά τα προνόμια και οι φραγμοί κοστίζουν ακριβά!

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη. Το χρέος και το έλλειμμα θα μειωθούν αν παραχθεί υγιής πλούτος στη χώρα τα επόμενα χρόνια, όχι αν γίνουμε όλοι φτωχότεροι. Είναι κατανοητή η αντιεπιχειρηματική ρητορεία ενός πολιτικού που αναγκάζεται να επιβάλει «αντιλαϊκά» μέτρα κόντρα στις υποσχέσεις και τις πεποιθήσεις του. Η χώρα, όμως, θα πάει μπροστά με υγιείς τράπεζες που μπορούν να παίξουν δυνατά στα Βαλκάνια και γενικότερα με «εθνικούς πρωταθλητές» σε κρίσιμους τομείς όπου αναδεικνύονται τα εξωστρεφή προτερήματα του Ελληνα.

Οποιος φαντάζεται ανάπτυξη με ΕΣΠΑ που μοιράζουν κομματικά στελέχη σε φίλους και γνωστούς κινδυνεύει να μας γυρίσει πίσω στην καταστροφική δεκαετία του 1980. Αν θέλουμε η χώρα να πάει πραγματικά μπροστά είναι ανάγκη να θέσουμε μερικούς απτούς, μετρήσιμους στόχους για τα επόμενα 5 - 10 χρόνια. Σκεφθείτε πόσα δισ. έχει ξοδέψει η Ελλάδα σε όπλα, χωρίς να καταφέρει, σε αντίθεση με την Τουρκία, να φτιάξει αξιοσημείωτη αμυντική βιομηχανία. Μίζες, «αντισταθμιστικά», συνδικαλισμός συνετέλεσαν στο να προστίθεται μηδενική αξία σε αυτόν τον τομέα. Ας αναθέσουμε, λοιπόν, σε μερικούς γνώστες να καταρτίσουν ένα σχέδιο για να αλλάξει αυτό το δεδομένο.

Στον αγροτικό τομέα μπορεί να πεισθούν οι συνεταιρισμοί να γίνουν πρωτοπόροι στην αλλαγή καλλιεργειών και την οργάνωση ενός καλύτερου μάρκετινγκ των ελληνικών προϊόντων. Στον τουρισμό, πάλι, θα μπορούσε να υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα που θα έδινε κίνητρα στους ιδιοκτήτες των ξενοδοχείων-εκτρωμάτων, τα οποία σκουριάζουν σε περίοπτα σημεία της χώρας, για να τα γκρεμίσουν και με άλλους αυστηρότερους πολεοδομικούς όρους να τα μετατρέψουν σε κατοικίες.

Χρειάζεται φαντασία, πρωτοβουλίες και λίγη τόλμη. Το σημαντικότερο, όμως, είναι να αλλάξει το καταραμένο όραμα που ασπάζονται πολλοί 18ρηδες σήμερα. Αντί να ονειρεύονται τον συνδυασμό μονιμότητας και εγγυημένου εισοδήματος με ελάχιστη δουλειά, να τους προτρέψουμε και να τους αφήσουμε να πιστέψουν στο όραμα της προκοπής με ρίσκο και σκληρή δουλειά.