Είναι λύση η λύση;

 Του Γιάννη Πρετεντέρη - (Νέα 22.3.2010)

 ΟΠΩΣ ΟΛΑ δείχνουν οδηγούμαστε σε μια λύση. Η οποία είναι αμφίβολο αν αποτελεί λύση.

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ αυτό που συζητείται είναι μία σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το ΔΝΤ, η οποία θα εξασφαλίσει στη χώρα μία «πιστωτική γραμμή» γύρω στα 20 δισ. ευρώ- ίσως λιγότερα...

Η ΒΟΗΘΕΙΑ θα είναι άπαξ και τα χρήματα θα εκταμιεύονται σταδιακά, στο μέτρο που εκπληρώνονται και οι υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει. Αυτή είναι η μέθοδος του «stand-by loan» που συνηθίζει το ΔΝΤ.

ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΤΙ η Ιστορία θα αναζητήσει κάποτε, για να φορτώσει με ευθύνες, τον λαμπρό εγκέφαλο που έμπλεξε στην υπόθεση το ΔΝΤ είτε επειδή το θεωρούσε σωστό είτε επειδή πίστευε ότι θα το χρησιμοποιούσε ως μπλόφα για να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΤΕΛΙΚΑ, το ΔΝΤ απεδείχθη περίπου αυτοεκπληρούμενη προφητεία. «Λέγε λέγε» τους βάλαμε στο παιχνίδι.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ αυτό είναι (προς το παρόν) δευτερεύον. Για τις ευθύνες της διαπραγμάτευσης έχουμε χρόνο μπροστά μας. Το σημερινό ερώτημα είναι αν η λύση που προκρίνεται αποτελεί λύση. ΚΑΙ ΝΑΙ και όχι. Θα είναι λύση αν λειτουργήσει ως μήνυμα ηρεμίας προς τις αγορές και τα επιτόκια αρχίσουν σιγά σιγά να κατεβαίνουν. Η χώρα θα κερδίσει στην περίπτωση αυτή χρόνο και προφανώς χρήμα.

ΔΕΝ ΘΑ είναι λύση αν η συγκεκριμένη «φόρμουλα σωτηρίας» θεωρηθεί από τις αγορές κατώτερη των περιστάσεων, πρόχειρη και ανεπαρκής. Στην περίπτωση αυτή θα βρεθούμε πολύ σύντομα σε κατάσταση χειρότερη κι από τη σημερινή.

ΔΙΟΤΙ ΕΠΙ της ουσίας το παιχνίδι παίζεται στο εσωτερικό της χώρας. Η εχθρότητα των αγορών, οι επιφυλάξεις των Ευρωπαίων, οι αντιρρήσεις των Γερμανών, όλα αυτά τροφοδοτούνται από ένα βασικό δεδομένο: τη δυσπιστία.

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι θα κάνουμε αυτά που λέμε. Είτε επειδή δεν μπορούμε είτε επειδή κατά βάθος δεν τα εννοούμε είτε επειδή μόλις χαλαρώσει η πίεση θα το ξαναρίξουμε στο τσάμικο.

ΚΙ ΟΣΟ αυτή η δυσπιστία παραμένει ισχυρή κι όσο τροφοδοτείται από πάσης φύσεως ανόητες δηλώσεις και εκδηλώσεις η χώρα θα ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ όλη η ιστορία. Και η ωμή αλήθεια. ΔΙΟΤΙ ΟΙ ξένοι έχουν διαπιστώσει κάτι που ξέρει και ο τελευταίος Έλληνας. Ότι η Ελλάδα έχει ένα οικονομικό πρόβλημα, το οποίο είναι πρωτίστως πολιτικό. Και το οποίο δευτερευόντως έχει να κάνει με ελλείμματα ή με δάνεια ή με επιτόκια. Κυρίως έχει να κάνει με τον τρόπο που κυβερνάται η χώρα και με τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία της.

ΚΙ ΟΙ ξένοι, ακόμη κι οι πιο καλοπροαίρετοι, αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι αυτό είναι το δυσκολότερο να αλλάξει.

Η Ιστορία θα αναζητήσει κάποτε, για να φορτώσει με ευθύνες, τον λαμπρό εγκέφαλο που έμπλεξε στην υπόθεση το ΔΝΤ είτε επειδή το θεωρούσε σωστό είτε επειδή πίστευε ότι θα το χρησιμοποιούσε ως μπλόφα