Στην κόψη του ξυραφιού

Η επιφυλλίδα του Ατίθασου

Παρόλο τον γενικότερο εφησυχασμό που φαίνεται να επικρατεί στην κοινωνία, παρ' όλο το πανηγυρικό -χαζοχαρούμενο- κλίμα που προσπαθούν να μας περάσουν τα media και παρ' όλο την αυτοκτονική συμπεριφορά των συνδικαλιστικών οργανώσεων, βρισκόμαστε πλησιέστερα παρά ποτέ τόσο κοντά στην χρεωκοπία της χώρας. Η κυβέρνηση ακροβατεί κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού και το παραμικρό στραβοπάτημα θα αποβεί μοιραίο. Κάποιοι αφελείς πιστεύουν ότι θα έρθουν οι Ευρωπαίοι ως "από μηχανής Θεός" να μας σώσουν. Πλανώνται οικτρά! Οι Ευρωπαίοι επεξεργάζονται, πιθανότητα, σχέδιο για τον χειρισμό της Ελληνικής κρίσης όχι όμως για να σώσουν εμάς αλλά για να μην καούν αυτοί!

Τα πράγματα είναι απλά: Όσο χαλάμε περισσότερα από όσο παράγουμε η χρεωκοπία είναι θέμα χρόνου. Τα δανεικά τελείωσαν...

 

...και ό,τι δάνειο μας παρέχεται είναι τόσο ακριβό που επιταχύνει με γεωμετρική πρόοδο τον πνιγμό μας από οικονομική ασφυξία.

Τις τελευταίες μέρες υπήρξαν "διαρροές" στον τύπο σε Βρυξέλλες και Ελλάδα, πως...
 τα εισπρακτικά (φορομπηχτικά κατ' εμέ) μέτρα της κυβέρνησης, τα οποία αριθμούν μόνο κάποιες λίγες μέρες ζωής, δεν πρόκειται να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Και αυτό διότι η ανάπτυξη θα είναι μικρότερη από την προβλεπόμενη, η ύφεση μεγαλύτερη και γενικότερα η φορολογική βάση θα μειωθεί σημαντικά.

Αργά ή γρήγορα θα ζητηθεί από την κυβέρνηση (αν δεν το αποφασίσει μόνη της) να περικόψει τις δαπάνες της (τι πιο φυσιολογικό άλλωστε;). Να μειώσει δηλαδή το μέγεθος του αδηφάγου και σπάταλου δημόσιου τομέα, καταργώντας προνόμια και κεκτημένα δεκαετιών. Θα κληθεί να απελευθερώσει τις αγορές, να βάλει λουκέτο σε δημόσιου χαρακτήρα οργανισμούς, να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να ξαναπάρει μπρος ο παραλυμένος παραγωγικός ιστός της (αν κάτι τέτοιο μπορεί πλέον να επιτευχθεί).

Θα "αντέξει" η κυβέρνηση αυτό το βαρύ φορτίο; Θα τολμήσει να κάνει το ηλεκτροσόκ που έχει ανάγκη ο εν κώμα βρισκόμενος ασθενής; Θα καταφέρει να ξεπεράσει την κρατικιστική λαγνεία που περιβάλλει την σύγχρονη Ελληνική πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα; Θα μπορέσει να περάσει αλώβητη από τις συμπληγάδες του βαθιού -κρατικοδίαιτου- κράτους του ΠΑΣΟΚ;

Από την άλλη η ΝΔ θα τολμήσει να βγάλει το κεφάλι της από την άμμο ώστε να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω της; Θα τολμήσει να υποδείξει στην κυβέρνηση τα μη δημοφιλή αλλά αναγκαία μέτρα που απαιτούν οι περιστάσεις; Θα μπορέσει να ξεπεράσει τα δικά της κόμπλεξ σοσιαλμανίας και πολιτικού κόστους;

Πολλά τα ερωτηματικά και λίγες οι απαντήσεις. Ακόμη λιγότερες οι ελπίδες. Είμαστε αποκλεισμένοι εντός των τειχών που εμείς οι ίδιοι χτίσαμε...χωρίς να προβλέψουμε, οι αλαζόνες, ούτε καν μια έξοδο διαφυγής, έχοντας στερήσει από τον εαυτό μας ακόμη κι αυτό το δικαίωμα μια τιμητικής ηρωικής εξόδου!

"Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου•
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις."

Κ. Καβάφη, Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον, 1911