Στις δώδεκα αφήσαμε τον σιδηροδρομικό σταθμό του Amritsar και για πάνω από τρεις ώρες διασχίζαμε την εύφορη πεδιάδα του Παντζάμπ μέχρι την πόλη Pathankot. Ο σταθμός των λεωφορείων ευτυχώς δεν ήταν πολύ μακριά. Έχοντας αφήσει πίσω τα τουρμπάνια των Σιχ επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο μαζί με τους βουνίσιους συνεπιβάτες μας και αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε τα Ιμαλάια.
Ο επόμενος σταθμός στο οδοιπορικό μας στη βόρειο-δυτική Ινδία είναι το McLeod Ganj, δέκα περίπου χιλιόμετρα βορειότερα από το Dharamsala. Σε αυτό το μέρος στα Ινδικά Ιμαλάια βρίσκεται η κατοικία του Δαλάι Λάμα αλλά και χιλιάδων εξόριστων Θιβετιανών.
Όταν φτάσαμε, μετά από τρεις ώρες στο McLeod Ganj, ήταν επτά η ώρα το βράδυ και ο βουνίσιος αέρας του Ιανουαρίου μας έκοψε την ανάσα. Η κίνηση στο δρόμο ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Με αρκετή δυσκολία μάθαμε προς πια κατεύθυνση βρίσκονταν το ξενοδοχείο μας. Φορτωθήκαμε τις τσάντες μας, με το κρύο να γίνεται τσουχτερό. Τα τελευταία εκατό μέτρα ήταν εξαντλητικά. Αντιμέτωποι με μια απότομη ανηφόρα, το βάρος των αποσκευών, την έλλειψη οξυγόνου λόγω του υψόμετρου και την άγνοια για την ακριβή τοποθεσία του προορισμού μας, τα αποθέματα ενέργειας που είχαμε πραγματικά τέθηκαν σε δοκιμασία. Μας αποζημίωσαν όμως τα χαμόγελα των Θιβετιανών που μας υποδέχθηκαν στο τέλος της διαδρομής...η συνέχεια στο theinsider
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου