Τι θα κάνουμε την Εγνατία;

Πριν από δώδεκα χρόνια το ελληνικό κράτος έφτιαξε μια εταιρία προκειμένου να αποπερατώσει το μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της. Την «Εγνατία Οδό». Η εταιρία αυτή έκανε κάτι αυτονόητο, αλλά μη σύνηθες για τα ελληνικά δεδομένα. Ολοκλήρωσε το έργο της.

Με δυσκολίες, με κενά, με αστοχίες (τις πληρώνουμε ακόμη), με επιπλέον χρηματοδοτήσεις και δάνεια, με απίθανες καθυστερήσεις. Ακόμη κι έτσι πάντως σήμερα κάποιος ξεκινάει από την Ηγουμενίτσα και φτάνει στην Αλεξανδρούπολη, πάνω σε αυτοκινητόδρομο με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση.
Για πολλά χρόνια το αγαπημένο επιχείρημα της εταιρίας, αλλά και των κυβερνήσεων ήταν ότι αποκτήθηκε η τεχνογνωσία. Ότι οι Έλληνες κέρδισαν τη γνώση ενός άγνωστου σε εκείνους αντικειμένου. Έμαθαν να φτιάχνουν δρόμους. Και μάλιστα με μεγάλο συντελεστή δυσκολίας. Το κομμάτι στην Ήπειρο είναι εξαιρετικά δύσκολο στην κατασκευή του. Οι Έλληνες λοιπόν έμαθαν να μελετούν, να προϋπολογίζουν, να κατασκευάζουν, να επιβλέπουν σε δύσκολες συνθήκες.....

Αυτή η τεχνογνωσία δεν θα ήταν έπαινος σε κορνίζα, αλλά πολύτιμη για το μέλλον της χώρας. Η εταιρία θα αναλάμβανε διεθνή έργα στα Βαλκάνια μεταφέροντας τις γνώσεις και τους αυτοματισμούς της. Θα βοηθούσε όμως και το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων στο εσωτερικό. Μελέτες για το φυσικό αέριο, επίβλεψη στον σιδηρόδρομο, κατασκευή κάθετων αξόνων, αναμόρφωση επαρχιακού δικτύου. Στα έργα θα απασχολούνταν μηχανικοί, εργάτες, τοπογράφοι, εργολάβοι.
Όλα αυτά θα έπρεπε να είναι σχέδιο του ελληνικού κράτους. Σε περίοδο κρίσης οι δημόσιες επενδύσεις είναι ανάσα και άλμα προς τα μπρος. Αποδείχθηκαν ευχές και μάλιστα την κρισιμότερη στιγμή. Αυτές τις μέρες οι εργαζόμενοι της εταιρίας (χωρίς να έχουν διοίκηση) δίνουν αγώνα για να θυμίσουν στην κυβέρνηση και την ελληνική κοινωνία τον κρίσιμο ρόλο που θα μπορούσε να έχει η εταιρία τους. Να υπενθυμίσουν ότι τεχνογνωσία, υποδομές και μια έτοιμη εταιρία δεν κλείνουν εν μία νυκτί λόγω γενικής αφασίας.

Όχι ότι υπάρχουν τα χρήματα. Αλλά η περίπτωση της Εγνατίας Οδού θυμίζει έντονα τα Ολυμπιακά Ακίνητα. Τότε δηλαδή που δεν έφταιγαν μόνο τα κονδύλια, αλλά και η απουσία σχεδίου για την αξιοποίηση της περιουσίας του ελληνικού κράτους. Με την Ιόνια Οδό να έχει σταματήσει, το σιδηρόδρομο να έχει ξεχαστεί και ως αίτημα, είναι απορίας άξιον γιατί δεν αξιοποιούμε την περιουσία μας. Γιατί η Εγνατία Οδός είναι περιουσιακό στοιχείο και αν δεν την προσέξουμε σύντομα θα καταντήσει κουφάρι. Αφού θέλουμε δημόσιες επενδύσεις η εταιρία και η ευκαιρία υπάρχουν.

Συμβασιούχοι Εγνατίας Οδού