Ελλάδα – Ισλανδία – συμμαχία

Του Βαγγέλη Παπαδόπουλου

Κάποτε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστευε και υποστήριζε, ότι η Ελλάδα θα σωθεί, αν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Θα βελτίωνε την οικονομία της, θα διασφάλιζε τα σύνορά της και θα αποκτούσε ευμάρεια και ποιότητα ζωής.

Κάποτε, ο Κώστας Σημίτης πίστευε και υποστήριζε, ότι η Ελλάδα θα ισχυροποιηθεί, αν μπει στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης και έχει κοινό νόμισμα. Έτσι, το 1998 υποτίμησε τη δραχμή κατά 14% και το 2002 έδινε συμβολικώς στον πρόεδρο Κλίντον το πρώτο ευρώπουλο…

Από τότε όμως πέρασαν σχεδόν 50 χρόνια (1961) και η Ελλάδα, παρά τον υπέρμετρο δανεισμό της, δεν κατόρθωσε να επιβεβαιώσει τα όνειρα των Καραμανλή – Σημίτη…
Πού πήγαν τα λεφτά; Πού είναι η ισχυρή οικονομία; Πού είναι τα ασφαλή εθνικά – ευρωπαϊκά σύνορα; Πού είναι η ευμάρεια και η ποιότητα ζωής;

Την απάντηση στα ερωτήματα αυτά την δίνει ο καθένας από μας, αφού σήμερα βιώνει χειροπιαστά μια κατάσταση που είναι εκτός ελέγχου... Δεν χρειάζεται ούτε να διαβάσει, ούτε να ρωτήσει κανέναν. Αντιθέτως, είναι βέβαιος, πως το κάθε ελληνόπουλο που γεννιέται είναι χρεωμένο με 25.000 ευρώ…

Ας δούμε, όμως, τι συμβαίνει σε μια άλλη χώρα που είναι εκτός της Ε.Ε. και προβληματίζεται για την είσοδό της: Την Ισλανδία. «Οι Έλληνες του Βορρά» όπως τους αποκαλεί η «Liberation», αφού προσγειώθηκαν απότομα από το καπιταλιστικό τους όνειρο είναι τώρα όχι μόνον υπερχρεωμένοι, αλλά αρνούνται να πληρώσουν τα δανεικά! Και δεν έχουν δεξιά κυβέρνηση… Όχι. Στο τιμόνι της χώρας είναι σοσιαλδημοκράτες – οικολόγοι!!!

Μπροστά λοιπόν στη δυσμενή αυτή κατάσταση, ως δημοκρατική χώρα, διενήργησε δημοψήφισμα, το πρώτο από το 1944 που απέκτησε την ανεξαρτησία της, βροντοφωνάζοντας ένα ΟΧΙ… Δεν πληρώνουμε φράγκο… είπαν! Και είπαν όχι γιατί καλούνται οι βόρειοι αδελφοί μας να πληρώσουν σε μικρό χρονικό διάστημα 3,8 δις. Ευρώ, δηλαδή το 40% του ΑΕΠ της Ισλανδίας, που αντιστοιχεί σε οικονομική επιβάρυνση του κάθε Ισλανδού με 100 δολάρια το μήνα για τα επόμενα 14 χρόνια!!!

Η ύφεση στη χώρα είναι 6,5%, η αγοραστική δύναμη μειωμένη κοντά 20% και η ενέργεια στο 9% στέλνοντας τους Ισλανδούς σε υποχρεωτική μετανάστευση…

Σε τι διαφέρει λοιπόν η Ελλάδα μέλος της Ε.Ε. από την Ισλανδία που είναι εκτός;

Το 1974, όταν έγινε η μεταπολίτευση το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν μηδενικό, παρόλο που τα 7 προηγούμενα χρόνια, λόγω της δικτατορίας η χώρα είχε αποκλεισθεί από τους διεθνείς οργανισμούς, είχαν παγώσει οι διαδικασίες ένταξης, είχε αποκλειστεί το Συμβούλιο της Ευρώπης, είχε αποκοπεί από τη δημοκρατική οικογένεια των ευρωπαϊκών κρατών. Όχι μόνον δεν καταστράφηκε, αλλά ζούσε καλύτερα, χωρίς τα σημερινά προβλήματα...

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. «Ο κόσμος γίνεται όλο και πιο καχύποπτος απέναντι στην Ε.Ε.», λέει η Αντρέα Γιονσντότιρ, διευθύντρια του κέντρου δημοσκοπήσεων Capacent. «Βλέπουν πώς αντιμετωπίζεται η Ελλάδα και συνειδητοποιούν ότι η ασφάλεια που ήλπιζαν να απολαύσουν ως μέλη της Ένωσης, ίσως να μην υπάρχει».

«Οι Ισλανδοί, στο κάτω κάτω, οι οποίοι είναι πολύ περισσότερο χρεωμένοι από τους Έλληνες, ετοιμάζονται να πετύχουν ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής χωρίς να είναι μέλη της Ένωσης…», σχολιάζει με την σειρά της η «Le Monde». Και το BBC συμπληρώνει: «Όπως βλέπουμε στην Ελλάδα», και στην Ισλανδία, αλλά και αλλού στην Ευρώπη, ο κόσμος δεν θέλει να τιμωρείται για τα έργα των λίγων». Ένα είναι το αναμφισβήτητο γεγονός: «Μία χώρα – μέλος (η Ελλάδα) και μία μη μέλος (η Ισλανδία) φέρνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμέτωπη με τον εαυτό της».

«Ζητούν από τους απλούς ανθρώπους, από τους αγρότες, τους ψαράδες, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές ή τους εκπαιδευτικούς να επωμιστούν με γενναίους φόρους ένα χρέος που δημιούργησαν κάποιοι ανεύθυνοι και άπληστοι τραπεζίτες», υπογραμμίζει ο Ισλανδός πρόεδρος Ολαφούρ Ράγκναρ Γκρίμσον!

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στη Δημοκρατία ο λαός τιμωρεί, δεν τιμωρείται…