Του Γιώργου ΔελάστικΒαρύ, καταθλιπτικό το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα. Σίγουρα το πιο θλιβερό Πάσχα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Αλλεπάλληλα μέτρα εξοντωτικής λιτότητας εναντίον των εργαζομένων. Αποτυχία της κυβέρνησης να δανειστεί με χαμηλότερα επιτόκια, ώστε να μην καταβροχθίζουν οι κερδοσκόποι τα δημόσια έσοδα από τις θυσίες του ελληνικού λαού. Αρνηση της ΕΕ να βοηθήσει οικονομικά τη χώρα - θα σας σώσουμε μόνο αν βρεθείτε στο χείλος της χρεοκοπίας, μας είπαν. Πίσω από όλα αυτά, η πολιτική της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ. Μέσα από το ζοφερό τοπίο της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης αναδύεται το αποκρουστικό πρόσωπο της νέας ΕΕ του 21ου αιώνα, όπως θέλει να τη διαμορφώσει το Βερολίνο.
Αλλαγή των συνθηκών της ΕΕ απαιτεί πλέον δημοσίως η γερμανική ηγεσία. Διακήρυξε ήδη τους νέους κανόνες. Παρουσιάζει μια χώρα έλλειμμα πάνω από 3% κατ’ επανάληψη; Να πετιέται έξω από το ευρώ, απαιτεί η Μέρκελ. Να της κόβουμε όλα τα κονδύλια της ΕΕ και να της αφαιρούμε και το δικαίωμα ψήφου, πρόσθεσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Να καταρτίσουμε και «συντεταγμένη διαδικασία χρεοκοπίας κρατών», επαύξησε ο πρόεδρος της Γερμανίας Χορστ Κέλερ.
Σε δημοσιονομικό...
Νταχάου θέλουν να μετατρέψουν την ΕΕ οι Γερμανοί. Ευτυχώς, για την ώρα ζητούν να υποβάλλονται μόνο σε οικονομικά βασανιστήρια οι λαοί των χωρών που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας. Πάλι καλά! Ο γερμανικός Τύπος επαινεί τη Μέρκελ για τη στάση της εναντίον όλων των υπόλοιπων Ευρωπαίων ηγετών. Η εφημερίδα «Ντι Βελτ» πανηγύριζε: «Η Μέρκελ υπαγόρευσε τους όρους για τη βοήθεια στην Ελλάδα σε περίπτωση ανάγκης. Οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ συμφώνησαν τρίζοντας τα δόντια τους γιατί δεν τους απέμεινε καμία άλλη επιλογή. Σε όλους όμως τώρα είναι καθαρό: έχουμε αλλαγή εποχής. Στην Ευρώπη φυσάει νέος άνεμος!», υπογράμμιζε.
Αλλαγή στρατηγικής του Βερολίνου, λοιπόν, απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. «Μετά την επανένωση της Γερμανίας, εξέλιπε ένα σημαντικό γερμανικό κίνητρο υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», ομολογεί κυνικά το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ». Με άλλα λόγια, η Μέρκελ αισθάνεται πλέον επαρκή αυτοπεποίθηση, ώστε να απαιτεί χωρίς προσχήματα την αναμόρφωση της ΕΕ κατά τρόπο που να αναγνωρίζει και να διασφαλίζει την ηγεμονία του Βερολίνου. Και μάλιστα χωρίς πια να χρηματοδοτεί καν την ευρωπαϊκή ενοποίηση η Γερμανία, όπως επί δεκαετίες. «Ποτέ πια ταμίας της Ευρώπης!», κραύγαζε η εφημερίδα «Μπιλντ».
Αναστάτωση στη Γαλλία προκαλεί αυτή η αλλαγή της γερμανικής στάσης. «Αν δεν υπάρχει αλληλεγγύη μέσα στην ΕΕ, τότε σε τι χρησιμεύει αυτή;», αναρωτιόταν η γαλλική «Λιμπερασιόν», η οποία διαπίστωνε: «Επί πολύ χρόνο ατμομηχανή της ΕΕ, το γαλλογερμανικό ζευγάρι φαίνεται έτοιμο να καταρρεύσει. Η Γερμανία υιοθετώντας τον ρόλο του μοναχικού καβαλάρη, επισημοποιεί την αποτυχία της ΕΕ». Και η «Μοντ» έχει ανάλογες σκέψεις: «Τι παιχνίδι παίζει η Γερμανία; Η στάση της αποπροσανατολίζει τους εταίρους της», γράφει σε βαρυσήμαντη ανάλυσή της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Γερμανία, Ευρωζώνη: ο πειρασμός του διαζυγίου».
Τα αντιγερμανικά αισθήματα εξαπλώνονται ραγδαία σε ολόκληρη την Ευρώπη. «Η μυωπία της Μέρκελ ξανανοίγει το γερμανικό ζήτημα της Ευρώπης», ήταν ο αποκαλυπτικός τίτλος ανάλυσης των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. «Φουντώνει η συζήτηση για τον εγωισμό της Γερμανίας που άνοιξε το Παρίσι», έγραφε σε πρωτοσέλιδο τίτλο της η γαλλική «Μοντ». Το «Σπίγκελ» αναγκάζεται να το ομολογήσει κι αυτό: «Αφυπνίζονται πάλι στην Ευρώπη παλιά αντιγερμανικά αισθήματα ως συνέπεια της νέας πορείας του Βερολίνου. Στην Ελλάδα η Μέρκελ και οι Γερμανοί έχουν γίνει αντικείμενο μίσους».
Θα υποταχθούν άραγε τα ευρωπαϊκά κράτη -και πρωτίστως η Γαλλία- στα γερμανικά σχέδια κυριαρχίας του Βερολίνου επί της Ευρώπης ή θα οργανώσουν συσπειρώσεις αντίστασης με στόχο τον επανακαθορισμό της γερμανικής στρατηγικής; Οσο αποκαρδιωτικό και αν ακούγεται, το πρώτο φαίνεται πιο πιθανό. Η εξάρτηση των ευρωπαϊκών ελίτ από τα χρήματα της Γερμανίας είναι τόσο ισχυρή, ώστε οι διαθέσεις τους και κυρίως οι ρεαλιστικές δυνατότητές τους να αντισταθούν κρίνονται πολύ περιορισμένες.
3 σχόλια:
Μπαρμπα Γιωργη,λες λες λες,αλλα καμια προτασουλα,ετσι να μας βρισκεται,δε μας λες.
Αμα καταφεραν οι κυβερνησεις μας,να γλειφουν τον κοσμο για να υποκλεπτουν την ψηφο του,να δανειζονται ασυστολα,χωρις να εχουν καμια δυνατοτητα να παραγουν κατι,για να ξοφλησουν καποτε το χρεος αυτο,σε τι φταινε οι κακοι ξενοι,που μας πινουν το αιμα,και μπλα μπλα μπλα;
Αμα ειχαμε τωρα τη δραχμη,τι θα καναμε,λεει η κλασσικη οικονομικη;
Μα θα την υποτιμουσαμε κατα περιπου 30%,και θα "καθαριζαμε",οπως ειχαμε κανει αρκετες φορες κατα το παρελθον.
Το προβλημα ειναι,οτι δεν μπορουμε τωρα να υποτιμησουμε εμεις το Ευρω,και αρα,το μονο που μενει,ειναι να μειωσουμε τους μισθους,ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΒΕΒΑΙΑ.
Και να πιασουμε εκεινους που δεν εχουν πληρωσει ποτέ φορο,και και να μειωσουμε το δημοσιο τομεα,που εχει ξεχειλωσει απο τους ασυστολους διορισμους,και να κυνηγησουμε τη διαφθορα,που διαλυει τα παντα.
Αν τα καταφερουμε,που χλωμο το βλεπω εδω που τα λεμε,γιατι ο μεν κοσμος,το εχει καταλαβει,πού ακριβως ειμαστε,και σε μεγαλο βαθμο,ειναι ετοιμος να σφιχτει,οι κυβερνωντες ομως,τρεμουν,γιατι νομιζουν οτι θα χασουν την "αγαπη",(και την ψηφο βεβαια), του κοσμου.
Η νέα τάξη πραγμάτων είναι η οικονομική δικτατορία…
Αναζητούμε τις λύσεις από το ίδιο κατεστημένο και τους ίδιους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες δημιουργούν το πρόβλημα και το γιγαντώνουν.
Το χρέος και έλλειμμα δημιουργήθηκαν και συνεχίζουν να αυξάνονται από το σάπιο πολιτικό σύστημα που συνδιαλέγεται και είναι διεφθαρμένο, από το σύστημα που αγοράζει 20 και 30 φορές πάνω τις δημόσιες προμήθειες, που πληρώνει 10 φορές επάνω τα δημόσια έργα, για να «βγάλουν όλοι», όλοι εκτός από το λαό που πληρώνει.
Στην Ελλάδα τα πολιτικά κόμματα είναι φορείς και αντιπρόσωποι οικονομικών συμφερόντων , όταν έρχονται στην εξουσία μοιράζουν δουλείες στα συμφέροντα αυτά και διασφαλίζουν την κυριαρχία τους.
Τα ντόπια συμφέροντα πάντα έπαιζαν το διαμεσολαβητή, τον «μεσίτη» των ξένων συμφερόντων και δούλευαν για λογαριασμό τους.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου βαθειά διεφθαρμένη λειτουργούσε με μόνο γνώμονα, σχεδόν αποκλειστικό, του μοιράσματος της «πίττας» μεταξύ των ξένων συμφερόντων και των ιθαγενών εκπροσώπων τους.
Ο ίδιος δε πολίτικος κόσμος αποτελούσε την αντανάκλαση της κυριαρχίας των ξένων οικονομικών δυνάμεων, με μια ιεραρχία ανάλογη του ποιον «αντιπροσώπευε» ο καθένας στην εγχώρια πολιτική σκηνή.
Έτσι οι έκτος των συνόρων διέταζαν και οι εντος επέβαλλαν, δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πιθανότητα , μέχρι στιγμής τουλάχιστον, καμιάς εξαίρεσης.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν και στην οικονομική «κρίση» που μας πλάσαραν, και στα αυστηρά μέτρα λιτότητες που επέβαλαν για την εξοικονόμηση χρήματος.
Τα χρήματα που πρέπει να εξοικονομήσουμε με τους νέους φόρους που συνεχώς επιβάλλονται, για να ησυχάσουν οι «αγορές», δεν είναι για την αποπληρωμή των παλαιών χρεών μας , είναι για το ξεπληρωμα των μελλοντικών. Έτσι η «νέα Ρώμη» διασφαλίζει την κυριαρχία της.
Το νέο μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης είναι σαφές και καθορισμένο, το έχει αποφασίσει ήδη η Γερμανία και το επιβάλει ακόμα και δια «ροπάλου» στα άτακτα κράτη αρχικά και ύστερα σε όλους του άλλους.
Χαμηλοί μισθοί και λιτότητα αυτές είναι οι αρχές της νέας οικονομικής πραγματικότητας που ερχόμαστε να αποδεχτούμε.
Όχι πάταξη της διαφθοράς , Όχι περιστολή δαπανών του δημοσίου που καθιστούν μια ελίτ όλο και πιο πλούσια και διεφθαρμένη αφού είναι βαθειά χωμένη και απομυζά τα κρατικά ταμεία, αλλά αυστηρή λιτότητα.
Όλα τα αλλά μένουν ως έχουν.
Το ζητούμενο άλλωστε δεν είναι να φτιάξουμε κράτος, για πρώτη φορά μετά την απελευθέρωση, να χτυπήσουμε το σάπιο πολιτικό σύστημα που συναλλάσσεται απροκάλυπτα, την άχρηστη και ανίκανη δημόσια διοίκηση, την γραφειοκρατία, την διαφθορά που υπάρχει παντού, το ζητούμενο είναι να εξασφαλιστούν πόροι για να τροφοδοτείται το διεφθαρμένο σύστημα και αυτοί που το στελεχώνουν, για να «ταΐζονται» οι έκτος συνόρων δυνάμεις .
Έτσι βρέθηκε και το «όχημα» που θα αποτελέσει το άλλοθι για την πραγμάτωση των στόχων αυτών .
Η γερμανική πλευρά θέλει να δημιουργήσει το ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο δίνοντας ουσιαστικά διέξοδο στα κράτη που η οικονομική τους κατάσταση φτάνει στο τελευταίο σκαλί πριν την πτώχευση.
Το ευρωπαϊκό αυτό ταμείο ουσιαστικά κατά την γερμανική εκδοχή θα αφαιρει την όποια δυνατότητα άσκησης οικονομικής πολιτικης από την χώρα που θα προσφεύγει σ΄αυτό. Η συνταγή θα είναι απλή, δραστική μείωση μισθών παντου, και αυστηρό πρόγραμμα λιτότητες χωρίς τέλος και ημερομηνία λήξης.
Αυτό είναι το νέο οικονομικό μοντέλο, που κάνοντας αρχή από την Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί ως προηγούμενο για να επιβληθεί και στις επόμενες χώρες που σε λίγο θα εμφανιστούν και αυτές ζητώντας «πολιτική στήριξη», όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία που ειδή πήρε τα πρώτα μέτρα λιτότητας, η Ιταλία κ.α.
Το μέλλον διαγράφεται μάλλον σκοτεινό και πολύ γερμανικό.
Νομίζω οτι παρά ασχοληθήκαμε με την Κα Μερκελ. Πρέπει τώρα να δούμε και τα του οίκου μας. Προτείνω δημόσιο διάλογο γύρο απο όλες τις πιθανές επιλογές που έχει τώρα η Ελλάδα, ακόμα και τις πιο εκκεντρικές. Και δημοψήφισμα για τις κρίσιμες αποφάσεις.
Δημοσίευση σχολίου