ΔΝΤ: Μια ματιά στο τι έχουμε να περιμένουμε επειδή «ο κύβος ερρίφθη»

 Κώστας Σημίτης 2008: «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ».

Από το http://alkimosarchive.wordpress.com
 

Την φράση alea jacta est (ο κύβος ερρίφθη) αναφώνησε ο Ιούλιος Καίσαρας προετοιμαζόμενος να περάσει τη γέφυρα του ποταμού Ρουβίκωνα. Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή τότε νομοθεσία κάθε στρατηγός που πλησίαζε από Βορρά στην Ιταλία έπρεπε να διαλύσει τον στρατό του πριν περάσει τη γέφυρα του ποταμού αυτού. Έτσι έμεινε η φράση αυτή παροιμιώδης, να λέγεται σε περιπτώσεις που μετά από πολλές σκέψεις και αμφιταλαντεύσεις λαμβάνεται οριστική απόφαση με πλήρη αναμέτρηση των συνεπειών.

Η απόφαση να παραδοθεί η χώρα μας στην διαχείριση του ΔΝΤ δεν είναι ούτε πρόσφατη ούτε τυχαία. Η απόφαση πρέπει να έχει παρθεί εδώ και καιρό από συγκεκριμένους κύκλους και έτσι η διέλευση του «Ρουβίκωνα» σήμερα ήταν, όπως όλα δείχνουν, μονόδρομος.

Στις 18 Δεκεμβρίου 2008 ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έλαβε τον λόγο κατά τη συζήτηση στη Βουλή επί του προϋπολογισμού του 2009. Όσα ανέφερε -με τις κατάλληλες βέβαια προσαρμογές- θα μπορούσαν κάλλιστα να περιγράψουν όσα συμβαίνουν σήμερα. Επωδός της ομιλίας του κ. Σημίτη ήταν ότι στη χώρα μας...
...θα υποδειχθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ ως η πιο πρόσφορη λύση του οικονομικού της προβλήματος: «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν» είχε δηλώσει, και πρόσθεσε: «…η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».

Ας σημειώσουμε όμως και ας κρατήσουμε, την «λεπτομέρεια», πως ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Τρισέ, της Ευρωπαϊκής τράπεζας, ούτε οι περισσότεροι από του ευρωπαϊκούς μας εταίρους είδαν με καλό μάτι το ενδεχόμενο εμπλοκής του ΔΝΤ. Μόνο η ΜΕΡΚΕΛ και οι Ρώσοι ήταν αυτοί που απερίφραστα μας έδειξαν την πόρτα προς τα εκεί. Γιατί μου θυμίζει εμένα αυτό λίγο …Γιάλτα;

Τα όσα τραγελαφικά διαδραματίστηκαν τον τελευταίο καιρό εις βάρος της χώρας μας, παρότι η κατάληξη ήταν προαποφασισμένη, δεν ήταν, παρά τεχνικές εξοικονόμησης κέρδους για ορισμένους οι οποίοι δεν γινόταν να παρακαμφθούν. Ήταν ένας τρόπος για να εξοφληθούν κάποια «χρέη» και να «λαδωθούν» οι μηχανισμοί που θα εξασφάλιζαν το μέλλον για κάποιους επιτήδειους, οι οποίοι θα εμφανιστούν στο μέλλον ως …«σωτήρες του Έθνους».

Αφού λοιπόν έχουν έτσι τα πράγματα, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι μας περιμένει, από πλευράς του ΔΝΤ, πέρα της παράδοσης «μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας» -πράγμα αναπόφευκτο, αφού αποδείχτηκε πως δεν ήμασταν άλλο σε θέση να αυτοκυβερνηθούμε.

Η λίστα των όσων μπορεί να απαιτήσει το ΔΝΤ από την Ελλάδα παρουσιάζεται πάνω κάτω ως η εξής:

1.Πλήρης αναδόμηση στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου και εντοπίζεται ανεξέλεγκτη σπατάλη πόρων.
2.Άρση της μονιμότητας.
3.Εξίσωση ορίων ηλικίας για άνδρες και γυναίκες στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα με ενιαίο όριο συνταξιοδότησης τα 67.
4.Κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών. Ίσως επιβιώσουν 2-3 κατηγορίες.
5.Πλήρης κατάργηση 14ου και 13ου μισθού στο Δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.
6.Φορολόγηση των αγροτών.
7.Φορολόγηση όλων των εισοδημάτων από το πρώτο ευρώ.
8.Απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων.
9.Επιβολή ΦΠΑ σε όλες τις υπηρεσίες (δικηγόροι, συμβολαιογράφοι κ.λ.π.)
10.Περαιτέρω ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων
11.Πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
12.Ριζική αναδιάρθρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του τρόπου λειτουργίας των κρατικών νοσοκομείων.
13.Ριζική αναδιοργάνωση της Παιδείας. Προτείνονται δίδακτρα στα πανεπιστήμια με κάποια πρόβλεψη για τα χαμηλά εισοδήματα.
14.Προτείνουν και άλλα («τεχνικής φύσεως») θέματα τα οποία θα συρρικνώσουν το Δημόσιο και θα καταστείλουν τις δημόσιες δαπάνες.
15. Απόλυση 230.000 εργαζομένων από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με κατάργηση θέσεων, ενοποίηση και συγχωνεύσεις οργανισμών, ΔΕΚΟ κ.λ.π.

Βέβαια τώρα κάποιοι θα ρωτήσουν: Τι από όλα αυτά δεν έπρεπε να κάνουμε από μόνοι μας τώρα και τουλάχιστον μια δεκαετία; «Στερνή μου γνώση να σ‘είχα πρώτα» έλεγαν σ΄αυτές τις περιπτώσεις οι παλιοί…

Οι συνέπειες αυτής της κατάληξης δεν θα φανούν άμεσα. Στο όχι μακρινό μέλλον όμως, θα συνειδητοποιήσουν, πιστεύω, οι Έλληνες, το πόσο κορόιδα είχαν πιαστεί όλον αυτό τον καιρό, από κάποια τσακάλια, που τους πουλούσαν …φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τότε θα είναι όμως αργά για να ανακτήσουν ξανά το εθνικός τους κύρος, την εθνική τους αξιοπρέπεια. Το μόνο που θα μείνει, θα είναι η ζωή μέσα στην κρεατομηχανή ενός οργουελικού συστήματος και η πικρή γεύση της αλήθειας!