Ελλάδα: Κρανίου τόπος και χωρίς αντιστάσεις…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Μια εικόνα άκρως ζοφερή, εφιαλτική θα λέγαμε: Καρατόμηση σε μισθούς και συντάξεις, σαρωτικές αντιλαϊκές ανατροπές στο Ασφαλιστικό, νέα αύξηση στους ειδικούς και άλλους φόρους, περισσότερη ευέλικτη εργασία, μαζικές απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων και άλλα μέτρα δρομολογεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε αγαστή συνεργασία με την ΕΕ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα κέντρα και τις ενώσεις συμφερόντων του κεφαλαίου.

Τώρα προωθείται και η πλήρης αποσάθρωση και άλωση και του συνολικού τομέα εργασίας: Και του ιδιωτικού.
Οι «εντολές» του κοινοτικού Επιτρόπου, του Ρεν, είναι σαφέστατες: «είναι σημαντικό τα μέτρα περικοπής δαπανών που έχουν ληφθεί από την ελληνική κυβέρνηση για το δημόσιο τομέα να επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα»…
Γενιές και γενιές θυσιάστηκαν και έχυσαν το αίμα τους σε αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.
Αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για να φτάσουμε σε αυτήν την τερατώδη διαστροφή της καταστροφής, το ζόφου και του τρόμου;
Αυτός ο εφιάλτης ήταν η «αναζήτηση» του νέου κόσμου που ονειρευτήκαμε και θυσιάσαμε τις ζωές μας;
Θυσιάστηκε ο ελληνικός λαός με το βλέμμα στο μέλλον ενός κόσμου καλύτερου, δικαιότερου και σοσιαλιστικού και το «μέλλον» αυτό ήταν ο σημερινός Εφιάλτης της πλέον μοχθηρής και διαστροφικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας;

Δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες γι αυτό που βιώνουμε σήμερα;

Υπάρχουν τεράστιες ιστορικές ευθύνες!!!

Και αυτές βαραίνουν αποκλειστικά την ιστορική αριστερά και όχι τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, γιατί αυτές κάνανε τη δουλειά τους: να εξαπατούν το λαό και να εμφανίζουν τον εφιάλτη σαν όνειρο προς υλοποίηση και τη μελλοντική κόλαση σαν το παράδεισο.

Η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές και της παραδοχές της είναι που φέρνει την κεντρική πολιτική ευθύνη. Είναι αυτή που πρόδωσε το όνειρο του μέλλοντος και έστρωσε το έδαφος για την κόλαση τη σημερινή.

Είναι η αριστερά που μεταλλάχτηκε σε πέμπτη φάλαγγα του καπιταλιστικού συστήματος, που ενσωματώθηκε και εξαπάτησε με τους σφετερισμούς των λαϊκών αγώνων, σε μεγαλύτερο εύρος και βάθος, και από τα αστικά κόμματα.

Είναι αυτή η μεταλλαγμένη «αριστερά» που ισοπέδωσε το εργατικό και λαϊκό κίνημα: Τη μόνη πραγματική δύναμη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στον καπιταλιστικό εφιάλτη και ΑΛΛΑΓΗΣ της κοινωνίας.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα φτάναμε εδώ, αν υπήρχε ζωντανό εργατικό και λαϊκό κίνημα και όχι κομματικοί και συνδικαλιστικοί στρατοί παρελάσεων και φιεστών…

Τα κινήματα αυτά τα παρόπλισε ιδεολογικά και πολιτικά, κατέστρεψε και τα άλωσε κυριολεκτικά η «αριστερά» με τις συνεργασίες της με τα κόμματα του κεφαλαίου, με την παραγωγή των νεοταξικών «θεωριών» και ιδεολογημάτων, με τον «αγώνα» της για την άλωση των εθνικών δομών και συμβόλων της χώρας, με τον πεισματικό «αγώνα» της υπέρ της λαθραίας εισβολής και κατοχής της χώρας από τα στίφη των νέων δούλων: Το εφιαλτικό αυτό «όπλο» του πλανητικού ιμπεριαλισμού που άλωσε κυριολεκτικά κάθε κατάκτηση του εργατικού κινήματος και ισοπέδωση κάθε «συνθήκη» αγώνα και μαζικών κινημάτων.

ΧΩΡΙΣ την ξεθεμελίωσε αυτή των «συνθηκών αγώνα» ΠΟΤΕ δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε στο σημερινό εφιάλτη.

Η ενσωμάτωση, η μετάλλαξη και η σφετεριστική απάτη της «αριστεράς» είναι που άνοιξαν τις πύλες της κολάσεως για να οδηγηθούμε εδώ, στην ακραία καπιταλιστική βαρβαρότητα: Στην κατοχή μας από ην Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τώρα το ΔΝΤ!!!

Η Αριστερά εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει, ο δρόμος είναι ανοικτός στη βαρβαρότητα. Αυτή η «αριστερά» που υπάρχει δεν είναι Αριστερά, τις μάσκες της φοράει, είναι απλώς ο «αριστερός ψάλτης» της κολάσεως…
Το μόνο έργο της είναι να διαπιστώνει την κόλαση, να θρηνεί και να αναθεματίζει, με κούφιες «αριστερές» και «ταξικές» φράσεις, το κακό.
Τα πτώματα όχι μόνο δεν είναι ικανά για αγώνα, αλλά εμποδίζουν και τους ζωντανούς να αγωνιστούν.
Το πτώμα αυτής της αριστεράς πρέπει κηδευτεί το γρηγορότερο.

ΤΟΤΕ μόνο θα αναγεννηθεί μια νέα Αριστερά, σοσιαλιστικά αυθεντική και όχι κάλπικη.

ΓΙΑΤΙ μόνο ο σοσιαλισμός είναι το ΟΡΑΜΑ και η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ της ανθρωπότητας.

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ και όχι ο σταλινισμός και η σοσιαλδημοκρατικές καρικατούρες του…