Η Άγκυρα θα πρέπει να «αποστρατικοποιήσει» την πολιτική της έναντι της Ελλάδας πριν καθίσουν οι διπλωμάτες στο τραπέζι. Είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για τίμιο, ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ γειτόνων. Ας ξεκινήσει λοιπόν από τα αυτονόητα ο κ. Νταβούτογλου: ” Δεν απειλούμε με πόλεμο – casus belli – τους γείτονές μας για ένα απολύτως νόμιμο δικαίωμα τους ...” Αυτό θα ήταν ένδειξη ειλικρινούς πολιτικής «μηδενικών προβλημάτων».
Του Γιώργου Σ. Κουμουτσάκου
Τα όσα ανακοινώθηκαν μετά την μακρά κατ΄ιδίαν συνάντηση του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών κ. Δρούτσα με τον κ. Νταβούτογλου την περασμένη εβδομάδα στην Άγκυρα, οδηγούν σ΄ένα ασφαλές συμπέρασμα.
Η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών αξιολόγησε, έκρινε και αποφάσισε ότι είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή, μεσούσης δηλαδή της εναγώνιας προσπάθειας της χώρας μας να αντιμετωπίσει μια βαθιά κρίση και να διασφαλίσει στοιχειωδώς αξιοπρεπείς όρους δανεισμού, για να προχωρήσει σε «δυναμική» επανεκκίνηση των ελληνο-τουρκικών διαπραγματεύσεων.
Για να μην υπάρξει μάλιστα οποιαδήποτε αμφιβολία για τη «θετική» αυτή εξέλιξη και...
...προοπτική, ο κ. Νταβούτογλου έσπευσε να τονίσει: «Είμαστε και εμείς πολύ χαρούμενοι που θα ενταθούν και θα αυξηθούν και αριθμητικά και από πλευράς περιεχομένου οι διερευνητικές συνομιλίες». Της δηλώσεως αυτής είχε προηγηθεί εκτενής συνέντευξή του σε έγκριτη ελληνική εφημερίδα, στην οποία ο Τούρκος Υπουργός ανέφερε: «είμαστε προετοιμασμένοι να βρούμε ειρηνικές λύσεις σε όλες τις διαφορές μας, συμπεριλαμβανομένων αυτών στο Αιγαίο».
Εν ολίγοις, ο κ. Νταβούτογλου μας είπε ότι όχι μόνον υπάρχουν πολλές (πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας) ελληνο-τουρκικές διαφορές στο Αιγαίο, αλλά και άλλες πέραν αυτών. Ποιές εννοεί αλήθεια; Είναι και η Θράκη μια από αυτές;
Η Άγκυρα λοιπόν εμμένει στην επιδίωξή της για μια εφ΄ολης της ύλης των ελληνο-τουρκικών θεμάτων -όπως εκείνη τα αντιλαμβάνεται- διαπραγμάτευση.
Η Κυβέρνηση από την πλευρά της διαβεβαιώνει, και ουδείς έχει λόγους να αμφιβάλει, ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί οποιοδήποτε άλλο θέμα πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Ουδείς επίσης έχει λόγο να αμφισβητεί ότι η διαπραγμάτευση αυτή, σύμφωνα με την πάγια ελληνική θέση, θα αφορά μόνον στις δύο συγκεκριμένες περιοχές συνάντησης της ελληνικής και τουρκικής υφαλοκρηπίδας -δηλαδή στη θαλάσσια προέκταση της συνοριακής γραμμής στη Θράκη και στα πλησίον της τουρκικής ακτής ευρισκόμενα ελληνικά νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου και στη Δωδεκάνησο- και όχι σε ολόκληρο το Αιγαίο.
Εκείνο όμως που δημιουργεί εύλογη απορία είναι ότι στην επικείμενη διαπραγμάτευση η κυβέρνηση «θα πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η Κυβέρνηση Σημίτη το 2003». Τόσο θετικά ήταν αλήθεια τα αποτελέσματα εκείνης της διαδικασίας; Εάν πράγματι ήταν, γιατί το Δεκέμβριο του 2003, σε μια κρίσιμη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου αποφασίστηκε να μην προχωρήσει περαιτέρω η διαδικασία και να μην δημοσιοποιηθούν τα όποια αποτελέσματά της, καθώς είχε εκτιμηθεί ότι κάτι τέτοιο θα είχε τεράστιο πολιτικό κόστος;
Έχει μήπως μεταβληθεί έκτοτε η θέση της Τουρκίας για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων; Δέχεται μήπως σήμερα η Άγκυρα να καθοριστεί και να ισχύσει πρώτα το εύρος, για παράδειγμα, των 9νμ και μετά να συνταχθεί το συνυποσχετικό της προσφυγής για την υφαλοκρηπίδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Ή μήπως ο κ. Νταβούτογλου εμμένει στη λογική του «τίποτα δεν είναι οριστικό εάν όλα δεν οριστικοποιηθούν»; Ποια είναι αυτά τα ” όλα ” ; Τι γίνεται με τις «γκρίζες ζώνες»;
Και πως μπορεί κανείς να σταματά τον χρόνο, προσποιούμενος ότι από το 2003 ουδέν συνέβη; Ας θυμηθούμε λοιπόν επιγραμματικά ορισμένα μόνον από όσα έχουν συμβεί έκτοτε. Η προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ έχει θολώσει σε σημείο σχεδόν μηδενικής ορατότητας. Η Τουρκία είναι μέλος του G20 λόγω του δυναμισμού και του μεγέθους της οικονομίας της. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα εμφανιζόμαστε ικανοποιημένοι γιατί μπορούμε, ακόμα, να δανειζόμαστε…
Πέραν αυτών, η προκλητική τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο -για να μην ξεχνάμε το Καστελόριζο-συνεχίζεται και εμπλουτίζεται.
Τελευταίως, στη γνωστή πρακτική των παραβάσεων, παραβιάσεων και υπερπτήσεων προσετέθησαν οι προκλητικές αλλεπάλληλες οριακά «αβλαβείς διελεύσεις» τουρκικών πολεμικών σκαφών στα χωρικά μας ύδατα. Γιατί άραγε; Μήπως το μήνυμα είναι: «εάν τυχόν σκέπτεστε κάτι περί Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ξεχάστε το»;
Το καίριο ερώτημα λοιπόν είναι: Συνιστούν όλα αυτά ευνοϊκή συγκυρία για μια τόσο σημαντική, ζωτικής σημασίας για τη χώρα και τα συμφέροντά μας, διαπραγμάτευση; Αισθάνεται ο κ. Δρούτσας σε θέση ισχύος έναντι του κ. Νταβούτογλου;
Ένα μόνο σχόλιο για τα νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Το θέμα δεν είναι ποσοτικό. Είναι ποιοτικό. Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης υπάρχουν. Εμπιστοσύνη δεν υπάρχει. Θα αρκούσε ένα και μόνον ΜΟΕ: «Εφαρμόζονται πλήρως τα ήδη συμφωνηθέντα».
Η Τουρκία, παρά τα ήδη υπάρχοντα 24 ΜΟΕ, συνεχίζει την απαράδεκτη και επικίνδυνη πολιτική της «στρατικοποίησης» της συμπεριφοράς της έναντι της Ελλάδας. Μόνον όσοι δεν θέλουν, δεν βλέπουν ότι η Άγκυρα εδώ και χρόνια έχει βάλει στο τραπέζι της όποιας προσπάθειας ελληνο-τουρκικής προσέγγισης και διαλόγου ένα «γεμάτο περίστροφο». Και εδώ δεν πρόκειται για μπλόφα. Και «περίστροφο» υπάρχει και «γεμάτο» είναι.
Η κυβέρνηση καλείται λοιπόν να «αφοπλίσει» το τουρκικό «περίστροφο» πριν την κρίσιμη διαπραγμάτευση. Η Άγκυρα θα πρέπει να «αποστρατικοποιήσει» την πολιτική της έναντι της Ελλάδας πριν καθίσουν οι διπλωμάτες στο τραπέζι. Είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για τίμιο, ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ γειτόνων. Ας ξεκινήσει λοιπόν από τα αυτονόητα ο κ. Νταβούτογλου: ” Δεν απειλούμε με πόλεμο – casus belli – τους γείτονές μας για ένα απολύτως νόμιμο δικαίωμα τους …” Αυτό θα ήταν ένδειξη ειλικρινούς πολιτικής «μηδενικών προβλημάτων».
(το άρθρο του ευρωβουλευτή της ΝΔ δημοσιεύεται και στην σημερινή ΕΣΤΙΑ)
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου