Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Ελευθερία του λόγου ή της βλακείας?


Του Γιώργου Φακίτσα

Γεια σας,
σαν να μην πέρασε μία ημέρα, σαν να μην έγινε καμία προσπάθεια από την κυβέρνηση, σαν να μην γίνονται θυσίες από τους πολίτες, αρκούσε μία αρλούμπα κάποιου "υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους" για να ξαναρχίσει η κούρσα των επιτοκίων.

Το ερώτημα που εγείρεται από αυτή την κατάσταση, είναι κατά πόσο η ελευθερία του λόγου είναι επικίνδυνη σε ορισμένες καταστάσεις. Οι δημοσιογράφοι κάνουν την δουλειά τους ψαρεύοντας βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης. Όμως από την στιγμή που είναι δημόσια πρόσωπα, θεωρώ ότι οφείλουν να μιλούν μόνο επώνυμα.

Έχουμε βαρεθεί να ακούμε "έγκυρες πηγές". Πόσο έγκυρες μπορεί να είναι οι πηγές που κρύβουν την επωνυμία τους? Ποιος ορίζει αν μία πηγή είναι έγκυρη? Ποιος είναι ο σκοπός της ανωνυμίας? Ποια είναι η διαφορά μίας ανώνυμης πηγής από τους κουκουλοφόρους?

Στην χώρα που ανακαλύφθηκε η δημοκρατία, φαίνεται πως έχουν γίνει οι περισσότερες παρεξηγήσεις στο όνομά της. Σίγουρα, η ελευθερία του λόγου είναι...
πολύ σημαντικό δικαίωμα. Όμως ο λόγος πρέπει να συνοδεύεται από την σκέψη και όταν μιλάμε για κρατικά θέματα, οφείλει να είναι επώνυμος. Δεν μπορεί και δεν πρέπει κανένας βουλευτής, υπουργός ή κυβερνητικό στέλεχος να "πληροφορεί" τους δημοσιογράφους ανώνυμα. Δεν βρίσκεται στην θέση του ως ανταποκριτής των ΜΜΕ, αλλά ως αντιπρόσωπος των πολιτών.

Πρέπει να αντιληφθούν όλοι οι ανευθο-υπεύθυνοι του δημοσίου, ότι με αυτές τις "διαρροές" καταπατούν την δημοκρατία. Όποιος έκανε την "διαρροή" της Δευτέρας στο γερμανικό ειδησεογραφικό όμιλο, με τα γνωστά αποτελέσματα, όχι μόνο πρέπει να βρεθεί και να απομακρυνθεί από την κυβέρνηση, αλλά πρέπει να του επιβληθεί και υψηλότατο (παραδειγματικό) χρηματικό πρόστιμο, επειδή έθεσε την οικονομία σε κίνδυνο! Λειτούργησε ως πηγή για τον δημοσιογράφο και ως αρπακτικό για τους Έλληνες...

Πρέπει ο κ. Παπανδρέου και το υπουργικό συμβούλιο, να επιμείνουν στην αναζήτηση αυτού του προσώπου. Αλλιώς για άλλη μία φορά θα έχουν ανάμεσά τους έναν ηλίθιο, φιλόδοξο και ανεύθυνο άνθρωπο, που δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο την Ελληνική οικονομία και την κυβέρνηση, εμπρός στις δικές του προσωπικές, μικροπολιτικές και ύποπτες βλέψεις...

Είναι σύνηθες φαινόμενο οι πολιτικοί και κυβερνητικοί παράγοντες να είναι στο απυρόβλητο για ότι πουν και ότι κάνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η βουλευτική ασυλία, το δημοσιογραφικό απόρρητο και ο νόμος περί ευθύνης πολιτικών. Όλοι υπόσχονται στην κατάργησή τους και όλοι την ξεχνούν μετά τις εκλογές...

Τελικά στην Ελλάδα η ελευθερία του λόγου έχει γίνει ελευθερία στην βλακείας και της δειλίας... Γιατί καμία ανώνυμη φωνή δεν έβρισε την Μέρκελ όταν μας χόρευε στο ταψί? Γιατί καμία ανώνυμη πηγή δεν έχει θίξει την βουλευτική αποζημίωση ή τους μισθούς των υπαλλήλων της βουλής (που εξακολουθούν να είναι 16)? Γιατί αυτές οι ανώνυμες αλλά "έγκυρες" πηγές είναι ηλίθιες και ανίκανες...

Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε πολύ και πολλοί... Τα παπαγαλάκια έχουν φύγει ποια από την μόδα και έχουν αντικατασταθεί από μπούφους! Στην Ελλάδα που ανακάλυψε την δημοκρατία, προϋπήρχε ο όρος ανδρεία... Και θέλει ανδρεία να πεις την γνώμη σου επώνυμα...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.
Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: